POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a par. 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14 kwietnia 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pan Leszek P. zwrócił się z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Giżycku o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dot. wątpliwości odnośnie podwyższenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego po zakończeniu inwestycji.

Zgodnie z art. 14a § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, uprawnienie do występowania o udzielenie pisemnej interpretacji przysługuje podatnikom (płatnikom, inkasentom) w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego przedstawiając w nim jednocześnie w sposób wyczerpujący stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 14 kwietnia 2005 roku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w budynku, który jest jego własnością i który wprowadzony jest do ewidencji środków trwałych. Środek trwały amortyzowany jest metodą liniową przy zastosowaniu 2,5% stawki amortyzacyjnej. Obecnie zaś ponoszone są nakłady na rozbudowę przedmiotowej nieruchomości.

W świetle przytoczonego we wniosku z dnia 14 kwietnia 2005r. stanu faktycznego, wobec ustawowego brzmienia art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) stwierdzającego, że jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia środka trwałego to wartość początkową tego środka ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych przez biegłego powołanego przez podatnika. W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy po zakończeniu inwestycji (rozbudowy) będzie mógł podwyższyć wartość początkową środka trwałego w oparciu o wycenę powołanego przez siebie biegłego?

Przytaczając przepisy art. 22g ust. 4 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) które stanowią m. in., że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych, Wnioskodawca stwierdza, że w jego ocenie nie ma możliwości podwyższenia wartości początkowej takiego środka trwałego w 2005 roku w oparciu o wycenę biegłego z uwagi na to, że nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w 1998 roku i w budynku tym przez cały okres ponoszenia kosztów inwestycyjnych prowadzona jest działalność gospodarcza.

Po przeanalizowaniu treści żądania objętego wnioskiem, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku stwierdza:

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Mając na uwadze powyższy przepis, do wartości początkowej środka trwałego, wynikającej z prowadzonej ewidencji środków trwałych należy doliczyć sumę wydatków poniesionych na jego rozbudowę i od tak ustalonej wartości początkowej - w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) - dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stosowanej 2,5% stawki amortyzacyjnej, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym podwyższoną wartość początkową tego środka trwałego wprowadzono do ewidencji.

Reasumując należy stwierdzić, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku z dnia 14 kwietnia 2005 roku nie ma możliwości podwyższenia wartości ulepszonego wskutek rozbudowy środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego powołanego przez podatnika.
Przepis art. 22g ust. 4 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) na który powołuje się Wnioskodawca dotyczący możliwości powołania biegłego ma zastosowanie wyłącznie do szacowania wartości kosztu wytworzenia środka trwałego - nie zaś do ustalania wartości początkowej ulepszonego wskutek rozbudowy istniejącego już środka trwałego.
Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że przedmiotowa nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w 1998 roku i w budynku tym przez cały okres ponoszonych kosztów inwestycyjnych prowadzona jest działalność gospodarcza.

Mając na uwadze aktualny stan prawny oraz przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku możliwości podwyższenia wartości początkowej ulepszonego wskutek rozbudowy środka trwałego po zakończeniu inwestycji w oparciu o opinię biegłego jest prawidłowe.

Mając to na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Giżycku informuje ponadto, że:

• przedstawiona wyżej wiążąca interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, tj. na dzień złożenia wniosku,
• interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika - wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
  
  

Na postanowienie niniejsze zgodnie z art. 236 par. 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Giżycku w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie - art. 222 Ordynacji podatkowej.
Od wniesionego zażalenia należy uiścić opłatę skarbową w wysokości 5,00 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika.