P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu działając na podstawie art. 14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 21 marca 2005 roku (wpływ 23 marca 2005r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w związku z wątpliwościami powstającymi na tle możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu nie odliczonego podatku od towarów i usług

postanawia

ocenić stanowisko Strony wyrażone w przedmiotowym wniosku jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług druku offsetowego. We wniosku wskazał Pan, iż zdarzają się przypadki, że faktury zakupu potrafią zaginąć, a po kilku miesiącach się odnajdują.

W związku z powyższym w złożonym wniosku zawarł Pan pytanie następującej treści: czy jeżeli podatnik nie skorzysta z prawa do dokonania korekty deklaracji VAT-7, może wartość nie odliczonego podatku VAT zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zdaniem Pana rezygnując z prawa do złożenia korekty deklaracji VAT-7, nie odliczony podatek VAT nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Dlatego w kosztach powinna się znaleźć kwota netto.

W myśl art. 23 ust 1 pkt 43 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   - jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny w przypadku:
   - importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   - przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a - 22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w ocenie organu podatkowego powyższy przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na brak możliwości uznania tego podatku za koszt w podatku dochodowym, ponieważ chodzi o obiektywne prawo do odliczenia, istniejące w momencie otrzymania faktury. Ustawa o podatku od towarów i usług daje jednak podatnikom 5 lat na dokonanie korekty. Wobec tego jeżeli podatnik nie złoży korekty deklaracji VAT i nie skorzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego (tym bardziej na skutek świadomego wyboru), to nie może zaliczyć tego podatku w koszty uzyskania przychodów. Prawo to bowiem podatnikowi przysługuje obiektywnie i przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje tutaj prawa wyboru. Jeżeli przepisy o VAT zabraniają wyraźnie odliczenia, to do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć kwotę brutto z faktury, w innych przypadkach jedynie kwotę netto.

Oceny stanowiska dokonano zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w piśmie z dnia 23 marca 2005 roku i stanem prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 tej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu w terminie siedmiu dni od daty doręczenia postanowienia Stronie.