W nawiązaniu do pisma Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 20.02.2004 r., Nr PD-II/423/2/04/GH, stanowiącego pisemną informację w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, wydaną w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, działając na postawie art. 14b § 2 w/w ustawy, stwierdza co następuje.

Zapytanie Spółki dotyczy właściwego rozpoznania przychodu i kosztu uzyskania przychodu w sytuacjach przeprowadzenia transakcji walutowych z podmiotem nie będącym bankiem (np.: z firmą brokerską, podmiotem prowadzącym działalność kantorową).
Zdaniem Spółki, w przypadku zakupu lub sprzedaży walut za pośrednictwem podmiotu nie mającego statusu banku, przeprowadzone operacje finansowe należy rozliczyć opierając się na faktycznej cenie zakupu lub sprzedaży walut.

Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał pogląd prezentowany przez Spółkę za prawidłowy.

Dyrektor Izby Skarbowej, biorąc pod uwagę stanowisko zajęte w tej kwestii przez Ministerstwo Finansów, zauważa, że przepisy ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.) nie upoważniają podatników do rozliczania w podstawie opodatkowania skutków transakcji zakupu i sprzedaży walut obcych dokonywanych w podmiotach innych niż banki.

Sposób ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów oraz wyliczenia różnic kursowych został jednoznacznie określony w przepisach art. 12 ust. 2, 2a i 3 oraz art. 15 ust. 1 i 1a tej ustawy, które za podstawę przyjmują transakcje dokonywane wyłącznie za pośrednictwem banków. W myśl w/cyt. regulacji, przychody czy też koszty ponoszone w walucie obcej należy ustalić przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu lub zarachowania kosztu, a przy wyliczeniu dodatnich bądź ujemnych różnic kursowych przyjmować kurs waluty ustalony przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Zatem, skoro ustawa o podatku dochodowym nie zawiera uregulowań w przedmiocie zakupu bądź sprzedaży walut obcych za pośrednictwem innych podmiotów niż banki, to brak jest podstaw do przeliczania przychodów czy też kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu kursów obowiązujących w podmiotach nie mających statusu banku np. w kantorach, czy firmach brokerskich.

Mając na względzie powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej koryguje informację udzieloną przez Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego i przeprasza za zwłokę w zmianie stanowiska, spowodowaną oczekiwaniem na odpowiedź Ministerstwa Finansów w przedmiotowej sprawie.