P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity, Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 24. 03. 2005 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego Spółka dokonała zapłaty obowiązkowej składki na rzecz Polskiej Izby Rzeczników Patentowych za swoich pracowników będących rzecznikami patentowymi. Składka rzecznika patentowego jest obowiązkowo opłacana przez każdego rzecznika. Opłacenie składki umożliwia wykonywanie prac związanych z pełnieniem funkcji rzecznika patentowego. Jednocześnie zostało złożone przez pracowników oświadczenie, że nie prowadzą innej działalności w zakresie pełnienia funkcji rzecznika patentowego poza pracą w zakładzie.

Spółka prosi o zajęcie stanowiska w kwestii dotyczącej zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy opłaconej składki przez pracodawcę za pracownika na rzecz Polskiej Izby Rzeczników Patentowych.

Zdaniem Spółki „ kwota opłaconej składki na rzecz Polskiej Izby Rzeczników Patentowych za pracowników zakładu nie stanowi przychodu pracownika z art.12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 pkt 1 ustawy”.

Zasady i warunki wykonywania zawodu rzecznika patentowego określa ustawa z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz.U. Nr 49, poz. 509 z późn. zm.) Stosownie do zapisu art. 4 ust. 2 tej ustawy rzecznik patentowy wykonuje zawód, na warunkach określonych w ustawie, w kancelarii patentowej lub na rzecz pracodawcy. Z art. 7 ust. 1 wynika, że ogół rzeczników patentowych i aplikantów rzecznikowskich tworzy Polską Izbę Rzeczników Patentowych. Rzecznik patentowy obowiązany jest do opłacania, na warunkach określonych w ustawie, składki na potrzeby samorządu, której wysokość ustala corocznie Krajowa Rada Rzeczników Patentowych (art. 15 ust. 1).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodu pracownika wynika, że składki na rzecz Polskiej Izby Rzeczników Patentowych, których obowiązek ponoszenia spoczywa na osobie należącej do Izby Rzeczników Patentowych, uiszczane przez Spółkę za pracowników (rzeczników patentowych) stanowią przychód tych pracowników ze stosunku pracy (stosunku służbowego). Brak przepisu wyłączającego te świadczenia z kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu, tj. zwolnienia przedmiotowego, powoduje konieczność uwzględnienia zapłaconych składek członkowskich w kwocie wynagrodzenia ze stosunku pracy (stosunku służbowego), podlegającego opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. według skali podatkowej).

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.