P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8 poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 28.04.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 29.04.2005r.) spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi poprzez sieć detalicznej sprzedaży. W latach 2000 - 2001 spółka poniosła nakłady na zaadaptowanie obiektu na potrzeby handlu artykułami spożywczymi w X, co wydawało się atrakcyjną lokalizacją. Zostały one zakwalifikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym i w związku z art. 16 a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, począwszy od marca 2001 spółka rozpoczęła ich amortyzację.

Po pewnym okresie czasu okazało się, że inwestycja ta nie realizuje spodziewanych obrotów, a zatem nie przynosi także oczekiwanych dochodów. Spółka podjęła więc decyzję o zaprzestaniu prowadzenia sklepu na tym terenie, głównie z tego powodu, iż nie potwierdziły się pierwotne założenia o atrakcyjności jego lokalizacji. Wydatki z tytułu tej inwestycji nie zostały zatem w pełni umorzone. Należy przy tym podkreślić, iż spółka nie zaprzestała w ogóle prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu detalicznego artykułami spożywczymi lecz zrezygnowała jedynie z lokalizacji położonej w Warszawie. Aby zminimalizować stratę spółka znalazła następnego najemcę, z którym zawarła porozumienie o wstąpieniu w najem i w wyniku cesji praw z umowy najmu otrzymała wynagrodzenie. Aktualnie spółka prowadzi i otwiera nowe placówki handlowe w innych miejscowościach na obszarze kraju.

Pytanie podatnika:

Czy w świetle obowiązującego stanu prawnego spółka może uznać za koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych niezamortyzowaną część wydatków poniesionych przez nią tytułem inwestycji w obcym środku trwałym?

Stanowisko podatnika:

w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych wart. 16 ust. 1.Zgodnie zaś treścią art. 16 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmianv rodzaju działalności.

Zdaniem, Spółki strata odpowiadająca wartości niezamortyzowanej części wydatków poniesionych na tę inwestycję, będzie bezpośrednim kosztem podatkowym spółki na zasadzie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem wydatki te pozostawały w bezpośrednim związku przyczynowym z konkretnymi przychodami. Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 6 nie będzie miał w tej sytuacji zastosowania ponieważ likwidacja sklepu w Warszawie nastąpiła ze względów ekonomicznych a nie na skutek "zmiany rodzaju działalności" spółki. Za słusznością stanowiska spółki przemawia również i ten argument,że przepisy artykułu 16 ustawy zawierające wyłączenia wydatków z kosztów podatkowych, jako wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 15, tj. kosztowego charakteru wydatków ponoszonych w celu uzyskania przychodów, nie mogą być interpretowane rozszerzająco.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. nr 54 poz.654 ze zm), z którego wynika, że do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z kolei z art. 16 ust. 1 pkt 6 wynika, że straty nie w pełni umorzonych środków trwałych nie będą kosztami uzyskania przychodów, jeżeli są następstwem likwidacji spowodowanej utratą przydatności gospodarczej danego środka spowodowanej zmianą rodzaju działalności. Powyższe oznacza, że jeżeli środek trwały utracił przydatność gospodarczą z innych przyczyn aniżeli wymienione w tym przepisie, to strata powstała w związku z jego likwidacją stanowić będzie koszt uzyskania przychodu. Taka sytuacja będzie miała miejsce np. w przypadku zmiany metody prowadzenia działalności gospodarczej.Kosztem uzyskania przychodów będzie też likwidacja środka trwałego w związku z jego zużyciem technicznym, technologicznym oraz moralnym. Ponieważ pojęcie "likwidacja" nie zostało w ustawie zdefiniowane przyjąć należy, że chodzi tu także nie tylko o fizyczne unicestwienie danego środka trwałego, ale też jego wycofanie z ewidencji np. w wyniku jego sprzedaży, darowizny czy rozwiązania zawartej wcześniej umowy najmu (dzierżawy) spowodowanej względami ekonomicznymi. Działania w zakresie racjonalnej gospodarki polegającej na zastosowaniu innych lepszych rozwiązań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie można bowiem traktować jako skutkującej negatywnie dla podatnika zmiany rodzaju działalności.

W omawianym przypadku nie zmienił się bowiem profil działalności Spółki, a jedynie miejsce jej wykonywania, z tego względu nie ma przeszkód, aby stratę w związku z likwidacją inwestycji w obcym środku trwałym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.