POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko Pani X przedstawione we wniosku z dnia 30.03.2005 r., które wpłynęło w dniu 31.03.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej kosztów uzyskania przychodów w przypadku świadczenia usług pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.03.2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 11.04.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały uzupełnione w dniu 26.04.2005 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pani jednoosobowo działalność gospodarczą – Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Z zawodu jest Pani lekarzem okulistą i podpisała umową z NFZ o świadczenie usług nie tylko okulistycznych, ale i diabetologicznych. W tym celu musi Pani korzystać z usług diabetologa, a tego typu usługi wykonuje Pani mąż, który prowadzi działalność gospodarczą – gabinet lekarski i jest z zawodu diabetologiem. Za świadczone usługi mąż wystawia dla Pani jako przedsiębiorca rachunki. Ponadto poinformowała Pani, że nie posiada z mężem rozdzielności majątkowej.

Zdaniem podatnika, usługi świadczone przez męża stanowią koszt uzyskania przychodu w Pani działalności gospodarczej, a przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, odnosi się tylko do wynagrodzenia wynikającego ze stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej, a nie dotyczy stosunków między przedsiębiorcami.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wprawdzie przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci <...>, jednakże w tym przypadku nie będzie miał on zastosowania.

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że każdy z małżonków samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, czyli jest odrębnym podmiotem gospodarczym.

W przypadku małżonków, którzy są odrębnymi podmiotami gospodarczymi nie ma przeszkód, aby świadczyli sobie wzajemnie usługi, a wartość faktycznie wykonywanej usługi dla firmy jednego z małżonków przez firmę drugiego małżonka będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Reasumując, poniesiony przez Panią wydatek za wykonaną usługę świadczoną w ramach działalności gospodarczej męża, prawidłowo udokumentowany stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w pani działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.