Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę: Stan faktyczny we wniosku oraz uzupełnieniu przedstawia się jak niżej: W dniu 1.06.2000r. Spółka zawarła z Przedsiębiorstwem "XXX" S.A. umowę dzierżawy nieruchomości położonych w Tychach, w tym lokale użytkowo-biurowe i socjalne.Przedmiotowa umowa (§ 7) została zawarta na czas nieokreślony, przy czym strony miały prawo wypowiedzieć umowę na piśmie z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Dzierżawcy, tj. Sp. z o.o. "YYY" przysługiwało prawo do dokonania adaptacji wynajętych pomieszczeń do własnych celów według projektu i kosztorysu uzgodnionego pisemnie z wydzierżawiającym, tj. Przedsiębiorstwem "XXX" S.A. W przypadku rozwiązania przedmiotowej umowy dzierżawcy nie przysługuje zwrot nakładów poczynionych w dzierżawionych pomieszczeniach. Spółka dokonała w wydzierżawionym biurowo-socjalnym lokalu użytkowym nakładów adaptacyjnych, kwalifikując je jako inwestycję w obcym środku trwałym i amortyzując zgodnie z obowiązującymi przepisami.W szczególności inwestycja w obcym środku trwałym obejmowała prace: wykonanie elewacji zewnętrznej, ocieplenie, postawienie ścianek działowych, poprowadzenie instalacji elektrycznej, zamontowanie okien, położenie posadzek, wymiana pokrycia dachowego.W dniu 24.06.2004r. wydzierżawiający wypowiedział umowę dzierżawy przedmiotu opisanego powyżej. Po rozwiązaniu umowy dzierżawy pozostał problem likwidacji nie w pełni umorzonych nakładów na inwestycje w obcym środku trwałym, których przeniesienie i zainstalowanie w nowym lokalu jak również fizyczne zlikwidowanie nie jest możliwe. Środki trwałe (inwestycje) nie utraciły swojej przydatności gospodarczej i nie nastąpiła zmiana rodzaju działalności prowadzonej przez Spółkę.

Stanowisko podatnika: Powyższe zdaniem Wnioskodawcy równoznaczne jest z poniesieniem straty, którą w świetle art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z 2000r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa: Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez podatnika należy uznać zaproponowane przez Spółkę stanowisko za nieprawidłowe.Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przywołanej powyżej, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zatem dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów cyt. powyżej przepis art. 15 ust. 1 określa trzy przesłanki, a mianowicie:1. koszt musi zostać poniesiony (wydatkowany)2. koszt musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu3. koszt nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie w pełni umorzone nakłady adaptacyjne w obcym środku trwałym spełniają dwie z trzech wyżej wymienionych przesłanek, tj.:1. zostały poniesione (wydatkowane) - oświadczenie Spółki,2. nie zostały zawarte w katalogu określonym przepisem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cyt. powyżej, a w szczególności przepisem art. 16 ust. 1 pkt 5 i pkt 6, zgodnie z którymi nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych (...) w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 oraz strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.Jednak w ocenie naczelnika tut. urzędu nie w pełni umorzona inwestycja w obcym środku trwałym, o której mowa powyżej, nie spełnia trzeciej przesłanki odliczenia dla celów podatkowych kosztów, tj. warunku racjonalnego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanym przychodem.Zgodnie z treścią art. 662 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Przepis ten nie jest przepisem bezwzględnie obowiązującym, jednak przeciwne do niego uzgodnienia stron co do swoich praw i obowiązków powinny znaleźć odzwierciedlenie w podpisanej umowie. Taka zaś sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie, bowiem w myśl przytoczonych we wniosku postanowień § 2 i § 5 umowy dzierżawy z dnia 1.06.2000r. dzierżawca, był zobowiązany jedynie do użytkowania przedmiotu dzierżawy zgodnie z wymogami prawidłowej gospodarki, dokonywania w okresie dzierżawy napraw i konserwacji obiektów zwrotu wydzierżawiającemu pomieszczeń w dobrym stanie technicznym i wreszcie pokrycia wszelkich kosztów w przypadku zniszczenia lub uszkodzenia wydzierżawionych pomieszczeń, z wyjątkiem zniszczeń, które wynikły z przyczyn losowych. Wreszcie dzierżawca miał prawo do dokonania adaptacji wynajętych pomieszczeń do własnych celów według projektu i kosztorysu uzgodnionego pisemnie z wydzierżawiającym. Zatem Spółka dokonując szeregu wydatków adaptacyjnych w rzeczywistości przyjęła na siebie obowiązki wydzierżawiającego i z własnej woli podniosła standard techniczny i funkcjonalny przedmiotu najmu (np. położenie posadzek, wykonanie elewacji zewnętrznej budynku, ocieplenie), a także doprowadziła go do stanu jego używalności (np. zamontowanie okien, wymiana pokrycia dachowego, poprowadzenie instalacji elektrycznej). Wydzierżawiający korzystając z uprawnień przewidzianych w umowie dzierżawy z dnia 24.06.2000r., wypowiedział po 4 latach przedmiotową umowę powodując, że dzierżawca nie zamortyzował w pełni poniesionych nakładów na inwestycję w obcym środku trwałym. Zatem zgodnie z art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane (...), dzierżawcy nie przysługuje prawo dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie wykorzystuje on nieruchomości w celu osiągnięcia przychodów. Brak jest również podstaw do zakwalifikowania w straty części nieumorzonych nakładów w obcy środek trwały. Zgodnie z treścią art. 676 cytowanej powyżej ustawy Kodeks cywilny, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że poniesione koszty może spółce zrekompensować jedynie właściciel nieruchomości dokonując zwrotu nie zamortyzowanej kwoty. Jednak Spółki- co wynika z przedstawionego stanu faktycznego, unormowały to zagadnienie w sposób odmienny, tj. w przypadku rozwiązania umowy dzierżawy, dzierżawcy nie przysługuje zwrot nakładów poczynionych w dzierżawionych pomieszczeniach (§5 pkt 3 umowy). Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy odpisom amortyzacyjnym nie podlega cudzy środek trwały lecz kwota nakładów poczynionych na ten środek trwały, i zostanie rozwiązana umowa dzierżawy, to przestaje istnieć związek przyczynowo-skutkowy między kosztami z tego tytułu a osiągniętymi przychodami. Należy także przyjąć, że w świetle zapisów umowy dzierżawy z dnia 24.06.2000r. wydatki adaptacyjne poniesione przez dzierżawcę mieściły się w granicach ryzyka gospodarczego, którego konsekwencje każdy przedsiębiorca przejmuje na własny rachunek i z tego tytułu nie mogą one być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.