Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż zaciągnęła ona w latach 1996-1998 sześć pożyczek od swojego udziałowca z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej i obecnie zamierza ona spłacić te pożyczki zaciągając kolejne pożyczki od podmiotu niebędącego jej udziałowcem. We wniosku Spółka przedstawiła stanowisko, iż czynność ta może być traktowana jako zaciągnięcie pożyczki na działalność gospodarczą i w związku z tym korzysta ze zwolnienia zawartego w art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z dn. 09.09.2000r. (Dz. U. Nr 86 z 2000r. poz. 959 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych temu podatkowi podlegają umowy pożyczki. Podstawą opodatkowania od umowy pożyczki jest jej kwota (art. 6 ust. 1 pkt 7), zaś stawka wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnione z tego podatku są pożyczki udzielane na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej, pod warunkiem udokumentowania, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków poniesionych na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej w ciągu 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy albo wykorzystania w tym okresie rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiących przedmiot pożyczki.

Art. 2 ustawy z dn. 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 173 z 2004 r. poz. 1807 ze zm.) określa działalność gospodarczą jako zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Przedmiotowa czynność (spłacanie pożyczek) nie spełnia kryteriów zawartych w ww. definicji, więc zaciągnięcie pożyczki na ten cel nie spełnia przesłanek wymienionych w art. 9 pkt 10 lit. g ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym pożyczka opisana w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wskazanych powyżej.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja odnosi się jedynie do przedstawionego przez podatnika we wniosku stanu faktycznego i jest ważna w stanie prawnym obowiązującym na dzień wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia.