Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółka przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2005 r., który wpłynął w dniu 15.02.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów oraz stosowanych kursów przeliczania walut obcych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.02.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W przypadku, gdy Spółka dokona płatności przed terminem określonym w rachunku, to Spółka otrzymuje kilkuprocentowe skonto.

Spółka stoi na stanowisku, że otrzymane od kontrahenta rachunki korygujące obniżające cenę powinny pomniejszyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymano rabat, opust, analogicznie jak przy dostawie krajowej. Kwoty wyrażone w walucie obcej powinny być w tych rachunkach przeliczone według kursu NBP z dnia wystawienia rachunku korygującego. W przypadku pomniejszenia przez Spółkę kwoty zapłaty dostawcy z tytułu wcześniejszego uregulowania należności (skorzystanie ze skonta) zdaniem Spółki nie należy o kwotę potrącenia pomniejszyć podstawy opodatkowania, ponieważ kwota należna dostawcy wykazana w rachunku nie uwzględnia tego skonta, a fakt skorzystania z niego jest sprawą fakultatywną, zależną od jednostki i nie jest nigdy potwierdzony rachunkiem korygującym wystawianym przez dostawcę.

Spółka pyta, czy podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów należy pomniejszyć o skonto, (a jeśli tak, to w jakim terminie, skoro spółka w momencie wykazania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie wie, czy skorzysta z możliwości wcześniejszej zapłaty) oraz czy należy wystawić fakturę wewnętrzną (jeśli tak, to w rozliczeniu za jaki miesiąc w deklaracji VAT–7 należy ująć fakturę korygującą wewnętrzną), a także według jakiego kursu należy przeliczać kwotę w walucie obcej z rachunku korygującego...

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie obejmuje natomiast:

1. rabatów za zapłatę z góry;
2. opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W przypadku, gdy dostawca zagraniczny nie wystawia faktury korygującej pomimo udzielania Spółce skonta, wówczas zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy, podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest zobowiązany zapłacić, tj. kwota pomniejszona o ww. rabaty, opusty i zwrot kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem podstawą opodatkowania jest faktyczne zobowiązanie nabywcy wobec sprzedawcy.

Na podstawie § 28 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), przepis § 19 ust. 5 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym nabywca otrzymujący fakturę korygującą jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, a w przypadku nabywców, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy - w rozliczeniu za kwartał, w którym tę fakturę otrzymali, stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Spółka, w razie uzyskania skonta od dostawcy z kraju UE, powinna w miesiącu otrzymania faktury korygującej od takiego dostawcy wystawić fakturę korygującą do faktury wewnętrznej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Skorygowana faktura wewnętrzna powinna być następnie ujęta w rozliczeniu za okres, w którym została wystawiona.

W § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), uregulowano sposób przeliczania kwot wykazanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazane są w walutach obcych.

Przepis § 37 stanowi, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia.

W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Przepisy ww. stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie należy stosować kurs z dnia wystawienia przez dostawcę faktury pierwotnej, a nie z dnia wystawienia przez dostawcę korekty.