W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa od dostawców unijnych znaczną część materiałów do produkcji dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Z tytułu dokonania płatności w ściśle określonym terminie Spółka uzyskuje od dostawców skonto będące formą upustu w stosunku do podstawowej ceny towaru. W momencie wydania towaru dostawca wystawia Spółce fakturę VAT. Cena na fakturze jest ceną podstawową towaru w momencie jego wydania. Jednak na fakturze wykazywana jest również kwota skonta, jakie przysługuje Spółce z tytułu realizacji wcześniejszej płatności (data wcześniejszej płatności jest również wykazywana na tej samej fakturze).

Jeżeli Spółka skorzysta z możliwości obniżenia ceny przez dokonanie płatności w terminie określonym na fakturze dostawca nie wystawia już Spółce żadnego dodatkowego dokumentu potwierdzającego fakt udzielenia skonta. Obniżka ceny z tytułu udzielonego skonta nie jest zatem dokumentowana przez dostawcę fakturą korygującą lecz jedynie przez pierwotną fakturę, która określa wartość skonta i termin zapłaty warunkujący jego uzyskanie.

Spółka pyta:
1) czy uzyskiwane skonta stanowią zmniejszenie obrotu,
2) w jaki sposób należy rozliczać i dokumentować fakt uzyskania skonta od dostawcy towarów w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia, jeżeli dostawca nie wystawia faktury korygującej dokumentującej skonto,
3) jaki kurs przeliczeniowy należy przyjąć przy ustalaniu wartości udzielonego skonta.

Zdaniem Spółki wartość skonta powinna zmniejszać obrót wykazany z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia. W miesiącu udzielenia skonta Spółka powinna wystawić fakturę korygującą do faktury wewnętrznej dokumentującej WNT. Wewnętrzna faktura korygująca powinna być ujęta w rozliczeniu za miesiąc udzielenia skonta. Właściwym kursem przeliczeniowym dla obliczenia skonta jest kurs ogłoszony i obowiązujący w dniu wystawienia przez dostawcę pierwotnej faktury.

Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego odpowiada na powyższe:

1) Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Przy czym nie obejmuje ona rabatów za zapłatę z góry oraz opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 31 ust. 3).
Skonto to według definicji zawartej w "Słowniku języka polskiego PWN" procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem. Natomiast opust (rabat) to zniżka od sumy należnej za towar, przyznawana np. przy kupnie dużej ilości towaru.
Mając na uwadze powyższe definicje można utożsamiać skonto z opustem i rabatem. W związku z tym podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie będzie obejmować skont udzielonych nabywcy.

2) W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca, zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, wystawia fakturę wewnętrzną wpisując w niej kwotę (jako podstawę opodatkowania), jaką jest obowiązany zapłacić. O przesłankach zastosowania skonta można mówić dopiero po dokonaniu zapłaty przez nabywcę w ściśle określonym terminie wskazanym na fakturze. W związku z tym obrót z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy zmniejszyć w miesiącu dokonania płatności uprawniającej do skonta i rozliczyć w miesiącu udzielenia skonta. Do wystawionej wcześniej faktury wewnętrznej podatnik wystawia fakturę korygującą niezależnie od tego czy kontrahent wystawi rachunek korygujący.

3) Zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. W związku z powyższym przy ustalaniu wartości skonta należy przyjąć kurs z dnia wystawienia pierwotnej faktury wewnętrznej.