INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2012 r. (wpływ do tut. Biura 3 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy skorygowany VAT, uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy skorygowany VAT, uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 19 czerwca 2012 r. Znak IBPP1/443-372/12/AW, IBPBI/2/423-353/12/JD wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 27 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów głęboko mrożonych.

W oparciu o obowiązujące regulacje w zakresie VAT Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych. Korekcie podlegała kwota podatku należnego VAT wykazana na pierwotnych fakturach wewnętrznych. Skorygowany VAT był uprzednio zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy skorygowany VAT, uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, Spółka powinna rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu CIT

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4f cytowanej ustawy, w przypadku obniżenia lub zwrotu VAT lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - przychodem jest naliczony podatek VAT lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. A contrario, zwrot podatków zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, stanowi przychód w rozumieniu ustawy o CIT.

Dlatego też w sytuacjach, w których na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o CIT Spółka zaliczyła podatek należny VAT do kosztów uzyskania przychodów, zwrócona kwota tego podatku będzie stanowiła przychód, jako nieobjęta wyłączeniem z art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy. Warto także podkreślić, iż stanowisko w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku ze skorygowaniem (odzyskaniem) VAT zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, przedstawił Minister Finansów w informacji opublikowanej w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora. Jak wyjaśniono we wspomnianej informacji, „podatnicy, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług poprzez dokonanie korekty rozliczenia w tym podatku, nie są obowiązani do korygowania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Kwota zwrotu lub obniżenia podatku w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym w momencie otrzymania zwrotu”.

Spółka podkreśliła, iż przedstawione powyżej stanowisko zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2009 r. (Znak ITPB3/423-132/09/DK), w której stwierdzono: „Z przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego wynika, że zaliczyła ona podatek należny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zakładając tym samym, iż w danym przypadku Spółce przysługiwałoby prawo do korekty podatku należnego, uznać należy, że użyty w treści art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym zwrot „obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług" odnosi się do omawianej sytuacji. W konsekwencji zatem w takiej części, w jakiej wcześniej podatek od towarów i usług zaliczono do kosztów uzyskania przychodu, otrzymane jego kwoty będą stanowiły przychód podatkowy i ograniczenie wynikające z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miało zastosowania".

Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 26 czerwca 2006 r. (Znak 1401/PD-4230Z-58/06/KK), w której stwierdził, że „strona w związku z zaliczeniem podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna zaliczyć do przychodów nadpłacony podatek należny (...)". Analogiczne stanowisko wyrażają także inne organy podatkowe (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2009 r., znak ILPB3/423-803/08-2/MC, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 29 lipca 2005 r., znak 1472/ROP1/423-200-185/05/AJ oraz Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 22 sierpnia 2007 r., znak 1473/966/KDO/423/72/07/BC).

Powyższe potwierdza zatem prawidłowość stanowiska Spółki, zgodnie z którym skorygowany przez nią VAT, uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Za koszty uzyskania przychodów co do zasady nie uważa się, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, podatku od towarów i usług. Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie i trzecie updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny:

• w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
• od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w oparciu o obowiązujące regulacje w zakresie VAT wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych. Korekcie podlegała kwota podatku należnego VAT wykazana na pierwotnych fakturach wewnętrznych. Skorygowany VAT był uprzednio zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Przedstawiając własne stanowisko Spółka wskazała, że w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, Spółka powinna rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących.

W ocenie tut. Organu, z powyższą tezą nie można się jednak zgodzić. Przepisy wymienionych artykułów stanowią bowiem wyraźnie o okolicznościach, w których powstaje przychód podatkowy i żaden z nich nie obejmuje swą normą sytuacji opisanej we wniosku Spółki.

Art. 12 ust. 1 pkt 4f updop stanowi, że przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest – w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami – naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis ten dotyczy więc wyłącznie naliczonego podatku VAT w dwóch sytuacjach: obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług. W praktyce najczęściej dotyczy to sytuacji, gdy podatnik w wyniku złożonej korekty deklaracji podatku VAT uzyskuje obniżenie lub zwrot podatku naliczonego uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z korektą podatku należnego, a więc inną okolicznością niż wymieniona w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 4f updop.

Również przepis art. 12 ust. 4 pkt 6 updop nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z tym przepisem, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis swoim zakresem przedmiotowym obejmuje stanowiące dochody budżetu państwa i budżetów samorządowych jednostek terytorialnych, podatki i opłaty, które podlegają zwrotowi, umorzeniu lub zaniechany jest ich pobór, pod warunkiem, że nie zostały wcześniej zaliczone, przez podatnika, do kosztów uzyskania przychodów.

Podstawą do zaniechania i umorzenia poboru podatku są odpowiednio przepisy art. 22, art. 67a i 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749). Natomiast zwrot nadpłat następuje na zasadach określonych w art. 76 Ordynacji podatkowej, który stanowi w § 1, że nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2. W myśl art. 76b Ordynacji podatkowej, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku (…). W związku z powyższym, skutek dokonanej korekty, Spółka powinna rozpoznać nie po stronie przychodów, lecz kosztów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, podkreślić należy, że skoro należny podatek od towarów i usług został skorygowany to oznacza, iż w ogóle nie powinien był wystąpić w tej wysokości, a tym samym, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie i trzecie updop. W takim przypadku, tj. w przypadku stwierdzenia pomyłki powodującej błędne zakwalifikowanie do kosztów podatkowych wydatku, skutków tych błędów podatnik nie może uwzględnić w bieżących okresach rozliczeniowych, tj. w okresie (miesiącu, roku), w którym błąd ten został zauważony (wykryty). Błąd ten należy wyeliminować za okresy, w których podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy również wskazać na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Z przepisu § 13 tego rozporządzenia wynika, że faktura korygująca jest wystawiana w przypadku, gdy po wystawieniu faktury pierwotnej udzielony został rabat, nastąpił zwrot sprzedawcy towarów oraz zwrot nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4, nastąpił zwrot nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Należy przy tym zauważyć, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy Spółka wykazała VAT należny w wysokości wyższej niż była zobowiązana, zaś kwoty wykazanego VAT należnego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, jest zobowiązana do skorygowania błędnie rozpoznanych kosztów uzyskania przychodów z tytułu nienależnie wykazanego (w nieprawidłowej wysokości) podatku od towarów i usług. Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć odrębnych organów podatkowych (dotyczących zarówno należnego, jak i naliczonego podatku od towarów i usług), należy wskazać, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tutejszy organ dokonał analizy przedstawionej w nich argumentacji, odpowiadającej w dużej mierze argumentom Wnioskodawcy. Jednocześnie, warto zauważyć, że w obrocie prawnym funkcjonują również rozstrzygnięcia, w których zaprezentowano odrębne niż Wnioskodawca stanowisko w przedmiotowej sprawie. Należy jednak podkreślić, ze podstawowym zadaniem tutejszego Organu jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie.

Powoływane przez Spółkę pismo Ministerstwa Finansów dotyczy odrębnego zagadnienia – prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w związku z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego nr 1 (dotyczącego podatku od towarów i usług), wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.