INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nieprzetworzonych, suszonych i nienadających się do palenia liści tytoniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nieprzetworzonych, suszonych i nienadających się do palenia liści tytoniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w X.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej żywności, napojów i wyrobów tytoniowych (46.39.Z).

Towar wnioskodawcy stanowi tytoń nieprzetworzony odżyłowany i nieodżyłowany, surowy i niepocięty, który w takim stanie kupowany jest od dostawców. Artykuł w stanie niezmienionym sprzedawany jest odbiorcom indywidualnym i prowadzącym działalność gospodarczą. Produkt nie jest przeznaczony do palenia, ma natomiast zastosowanie np. jako wyściółka dla hodowców ptaków lub w ogrodnictwie ekologicznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż liści tytoniu suszonego, nieprzetworzonego, bez łodyg podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko swoje Wnioskodawca opiera na przepisach ustawy o podatku akcyzowym, gdzie po pierwsze w art. 2 ust. 1 mówi się, że wyroby tytoniowe są wyrobami akcyzowymi, w art. 98 ust. 1 mowa co do tych wyrobów się zalicza, a mianowicie: 1-papierosy, 2-tytoń do palenia, 3-cygara i cygaretki; a następnie w ust. 2-8 tego artykułu zawarte są charakterystyki poszczególnych wyrobów tytoniowych, które są wyrobami akcyzowymi. Sprzedawany przez Wnioskodawcę artykuł w jego ocenie nie odpowiada żadnej z tych charakterystyk i na tej podstawie stwierdza, że jest on wyrobem niepodlegającym podatkowi akcyzowemu. Sprzedawany przez Wnioskodawcę artykuł są to liście tytoniu suszone, nieszatkowane, odżyłowane bądź też nieodżyłowane, niezrolowane i nieowinięte. Wyrób ten nie nadaje się do palenia bez dalszego przetworzenia.

Stanowisko tożsame ze stanowiskiem Wnioskodawcy zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w Interpretacji Indywidualnej IPPP3/443-1285/11-2/KB z dnia 22.XII.2011 r., gdzie uznał, iż tytoń nieprzetworzony, odżyłowany i nieodżyłowany, suszony i niecięty nie podlega podatkowi akcyzowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku Nr 1 do ustawy.

W poz. 42 tego załącznika do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki bez względu na kod CN.

Należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.
   
   

W myśl natomiast art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami w rozumieniu ust. 2, 3 i 4, a nadające się do palenia.
   
   

Za tytoń do palenia prawodawca uznaje ww. tytoń i odpady tytoniowe nadające się do palenia oraz wymaga - w drugim z powyższych przypadków - żeby odpady tytoniowe były oddane do sprzedaży detalicznej.

Ponadto należy wskazać, iż powyższe kwestie znajdują swoje odzwierciedlenie w przepisach unijnych tj. Dyrektywie Rady 2011/64/UE z dnia 21 czerwca 2011 r. w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych (Dz.Urz. U E. z 05 lipca 2011 L 176/24), dalej Dyrektywa.

Stosownie do art. 5 ust 2 Dyrektywy, tytoń do palenia, w którym więcej niż 25% w masie drobin tytoniu posiada szerokość cięcia mniejszą niż 1,5mm jest uznawany za tytoń drobno krojony przeznaczony do skręcania papierosów. Państwa członkowskie mogą również uznać za tytoń do palenia, którego jest więcej niż 25% w masie tytoniu posiada szerokość cięcia 1,5mm lub więcej i który został sprzedany lub miał być sprzedany do celów skręcania papierosów jako tytoń krojony przeznaczony do skręcania papierosów”.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca kupuje od dostawców oraz sprzedaje odbiorcom indywidualnym i prowadzącym działalność gospodarczą tytoń nieprzetworzony odżyłowany i nieodżyłowany, surowy i niepocięty, nieprzeznaczony do palenia, mający natomiast zastosowanie np. jako wyściółka dla ptaków lub w ogrodnictwie ekologicznym. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wyrób ten nie nadaje się do palenia bez dalszego przetworzenia.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe liście tytoniu suszone, nieszatkowane, odżyłowane bądź nieodżyłowane, niezrolowane i nieowinięte, są nieprzetworzone i nie nadają się do palenia bez dalszego przetworzenia, to tym samym sprzedaż tego produktu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, a nie na jakichkolwiek własnych ustaleniach faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W takiej sytuacji stwierdzenie w wyniku kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż ten ustalony przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 869/09, lex nr 541931).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.