Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Przepisy podatkowe nie definiują wprost pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”.
Stosując wykładnię językową należy przyjąć, że „inwestycje w obcych środkach” trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego (np.: umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze).
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy podatkowej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, a więc i „inwestycji w obcych środkach trwałych”.
Przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego. Z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że środki trwałe uznaje się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.W przypadku, gdy wartość wydatków na inwestycje w obcych środkach trwałych przekracza 3.500,00 zł, niemożliwe jest zaliczenie tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik posiadając inwestycje w obcych środkach trwałych, których wartość początkowa przekracza 3.500,00 zł, powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 22h - 22m ww. ustawy o podatku dochodowym.
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w załączniku do tego rozporządzenia w części III Szczegółowy podział środków trwałych, Grupa 1-budynki, lokale, uwagi szczegółowe do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. A zatem, o tym, czy dana instalacja będzie stanowiła samodzielny środek trwały decyduje sposób jej zamontowania. Jeżeli system alarmowy, meble do kuchni, piec gazowy nie są wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, czyli mogą być odłączone bez naruszania elementów budynku lub samego systemu, wówczas stanowią odrębne od budynku urządzenia techniczne. Jeżeli system alarmowy, piec gazowy, meble zostały wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, stanowią część składową budynku, a wówczas wydatki na ich zamontowanie stanowią „inwestycję w obcym środku rwałym”.
Zdaniem tut. organu wydatki zakwalifikowane przez Pana do kosztów działalności bieżącej mogą zostać zaliczone na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c wyżej cyt. ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodu.Modernizacją, ulepszeniem jest więc trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania.
Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia remontu. Posługując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.), należy stwierdzić, iż za remont należy uważać, wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji.
Wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny środka trwałego, czynności konserwacyjne lub mające charakter odtworzeniowy - przywracające środkowi trwałemu pierwotny stan techniczny, wymiana zużytych elementów to nakłady, które nie zwiększają wartości użytkowej wynajmowanych pomieszczeń i nie zmieniają ich charakteru. Wydatki z tego tytułu należy zatem potraktować jako wydatki na remont, które w całości stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z cytowanym przepisem kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.W sytuacji, gdy wydatki nie będą kwalifikowane jako remont bieżący tzn. nie będą związane ze zwykłym używaniem rzeczy, a umowa o użytkowanie lokalu nie przewiduje zwrotu nakładów przez właściciela, poniesione wydatki stanowić będą „inwestycję w obcym środku trwałym", traktowaną na równi ze środkiem trwałym na podstawie art. 22 ust. 2 pkt. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym. W takiej sytuacji kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą odpisy amortyzacyjne od „inwestycji w obcym środku trwałym" dokonywane wyłącznie na podstawie art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
W świetle powyższego przedłożony przez Pana wykaz wykonanych robót, z podziałem na roboty remontowe i modernizacyjne jest prawidłowy.
Zatem wydatki przeznaczone na remont lokalu będzie Pan mógł zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Wydatki, które dotyczyć będą modernizacji lokalu nie będącego Pana własnością stanowią nakłady w obcym środku trwałym i wejdą do kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne.
Dodatkowo należy zwrócić uwagę na fakt, iż aby poniesione na takie inwestycje wydatki mogły być zaliczone w koszty uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, nie mogą być one podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócone, np. przez właściciela środka trwałego, w którym czyniona jest przez podatnika inwestycja, o czym stanowi przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 cyt. ustawy o podatku dochodowym.
Powyższa informacja została udzielona w oparciu o konkretny stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu i zmiana któregokolwiek z elementów podanego stanu faktycznego w sprawie będącej przedmiotem wniosku może mieć wpływ na zakres i treść obowiązków podatkowych spoczywających na pytającym.