Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego odpowiada na pismo z dnia 20.07.2004 r.

Umowa cesji wierzytelności jest zawierana na podstawie art. 509 ustawy kodeks cywilny. Przepis ten umożliwia wierzycielowi przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią nie stanowi dla wierzyciela czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Cesja wierzytelności na osobę trzecią najczęściej ma miejsce w sytuacji, gdy wierzyciel ma kłopoty z uzyskaniem od dłużnika zapłaty za sprzedane towary lub usługi. Cesja taka, z punktu widzenia pierwszego wierzyciela, nie jest sprzedażą towarów ani usług, lecz jednym ze sposobów otrzymania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż.

W związku z cesją wierzytelności opodatkowane tym podatkiem są jedynie usługi pośrednictwa finansowego, które zgodnie z treścią załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 3 pkt 5) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy. Usługa ściągania długów opodatkowana jest stawką podatku w wysokości 22%. Kwotą należną z tytułu świadczenia tej usługi jest w tym przypadku nie sama kwota długu, lecz kwota prowizji.

Cesjonariusz, który otrzymuje dług lub jego część powinien w terminie 7 dni od dnia ściągnięcia długu wystawić fakturę i zadeklarować podatek od prowizji.