W związku ze złożonym przez Pana w dniu 30.11.2004 r. zapytaniem dotyczącym możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu użytkowego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wyjaśnia:

Z przedstawionego w piśmie opisu stanu faktycznego wynika, że w 2004 r. Spółka wykupiła na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej lokal użytkowy, w którym prowadzi działalność od 1994 r. Lokal po raz pierwszy wprowadzony został do ewidencji środków trwałych Spółki.Stosownie do art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika z tym, że okres amortyzacji dla budynków (lokali), budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Zgodnie zaś z art. 22j ust. 3 w/w ustawy budynki (lokale) i budowle uznaje się za używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Ponieważ, jak oświadcza Pan, w przedmiotowym lokalu prowadzi Pan działalność od 1994 r., to w świetle wyżej cytowanych przepisów spełnia on warunek do uznania go za używany. Zatem dla potrzeb naliczania odpisów amortyzacyjnych Spółka będzie mogła ustalić stawkę amortyzacyjną zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.