Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami), w odpowiedzi na pismo z dnia 20.08.2004 r., znak: L.dz.PR/7157/04, w sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach, informuje.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja, i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Zgodnie z ust. 2 cytowanego artykułu, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Mając na uwadze powyższy stan prawny, oraz fakt, że pobrana kaucja jest zabezpieczeniem wykonania przyszłej umowy kupna bądź sprzedaży, która zwracana jest kontrahentowi w całości po realizacji umowy, przedmiotowa kaucja nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy i nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19 ust. 11 cyt. ustawy. W związku z tym kaucja, która stanowi zabezpieczenie odbioru wykonanej usługi, nie jest zaliczką i nie można traktować jej jako formy częściowej zapłaty na poczet przyszłej dostawy. Dlatego wykonawca usługi w sytuacji, gdy pobiera kaucje (gwarancje) nie ma obowiązku wystawiania faktur zaliczkowych i rejestrowania tych operacji w kasie fiskalnej.

Dopiero wtedy, gdy kaucja zostanie zaliczona na poczet przyszłej należności za dostawę bądź usługę należy ją traktować jako formę zaliczki i wówczas będzie miał zastosowanie przepis art. 106 ust. 1 cytowanej ustawy, według którego podatnik ma obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zgodnie z ust. 3 tego artykułu przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi, według zasad określonych w § 17 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971).