Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność polegającą na sprowadzaniu samochodów z państw Unii Europejskiej. Samochody kupowane są od zarejestrowanych podatników VAT i ich zakup udokumentowany jest fakturą VAT wystawioną w oparciu o przepisy obowiązujące w państwie kontrahenta oraz w języku kontrahenta. Po przyjeździe do kraju podatnik tłumaczy na język polski (nie korzystając z tłumacza przysięgłego) przedmiot zakupu, dokonując przeliczenia wartości (po odpowiednim kursie zakupu waluty) na PLZ i zamieszczając powyższe dane na odwrocie faktury.

Zdaniem podatnika z przepisów podatkowych nie wynika obowiązek prawny tłumaczenia faktur na język polski, ponieważ:

-z § 12 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązującego od dnia 01.09.2003 r. (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) wynika, że "dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim", natomiast z § 12 ust. 1 wynika, że zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim. Z powyższego wynika, że zapisy w księdze "muszą" być dokonywane w języku polskim, natomiast dowody księgowe tylko "powinny" być sporządzone w języku polskim;

-z art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 29.09.1994 r.o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) wynika, że jeśli dowód jest sporządzony w języku obcym, to dopiero na żądanie organów kontroli jednostka ma obowiązek zapewnienia wiarygodnego przetłumaczenia dokumentów na język polski;

-z art. 287 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wynika, że jeżeli dokumentacja dotycząca spraw kontroli jest sporządzona w języku obcym, to na żądanie organu kontroli jednostka ma obowiązek zapewnienia tłumaczeniana na język polski dokumentów będących przedmiotem kontroli, co nie znaczy, by tłumaczenia musiał dokonać tłumacz przysięgły. Urząd Skarbowy ma bowiem prawo, w przypadku wątpliwości co do prawidłowości tłumaczenia, powołać biegłego zgodnie z art. 197 Ordynacji podatkowej;

-ustawa z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), nie zawiera żadnych wymogów dotyczących języka w jakim ma być wystawiona faktura.

Reasumując powyższe, podatnik uważa, że nie ma obowiązku tłumaczenia zagranicznych dowodów księgowych (faktur, umów, itp.) na język polski (w momencie księgowania), a tym bardziej nie ma obowiązku tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego.

Tutejszy organ podatkowy stwierdza, że obowiązek tłumaczenia na język polski - dowodów wystawionych w języku obcym, znalazł uregulowanie jedynie w przepisach przytoczonych przez podatnika, powyżej wymienionych, oraz :

-w ustawie z dnia 07.10.1999 r. o języku polskim (Dz.U. Nr 90, poz.999 ze zm.), która reguluje używanie języka polskiego ale tylko w obrocie na terytorium RP;

-w ww. ustawie z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, która w art. 9-10 i 13 reguluje tzw. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W art. 106 ust. 7 nakłada na podatników, w przypadku nabycia o którym mowa, obowiązek wystawiania faktur wewnętrznych w języku polskim (za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie).

W pozostałych przypadkach, tj. nie dotyczących nabycia wewnątrzwspólnotowego, nie wynika z ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek tłumaczenia faktur na język polski.

Uregulowań w tym zakresie nie zawiera ustawa z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Z przytoczonego przez podatnika brzmienia przepisów dotyczących tłumaczeniana język polski dokumentów wystawionych w obcym języku, nie wynika obowiązek dokonywania tłumaczenia w momencie księgowania dokumentów. Obowiązek taki powstaje w chwili gdy organ kontrolny zażąda tłumaczenia. W przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe jest postawiony wymóg dotyczący wiarygodności tłumaczenia. Stosując wykładnię językową powyższego zapisu, uznać należy, że tłumaczenie "wiarygodne" powinno być pewne, autentyczne, nie powinno budzić wątpliwości. "Wiarygodny" według słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) to " zasługujący na wiarę, zaufanie; nie ulegający wątpliwości; prawdziwy, pewny, autentyczny".

Tłumaczenie dokonane przez specjalistę w tym zakresie jakim jest tłumacz przysięgły, na pewno można uznać za wiarygodne. Ale skoro ustawodawca nie wprowadził zapisu, że tłumaczenie musi być dokonane przez tłumacza przysięgłego, tzn. że dopuszcza również inne możliwości.

Także z art. 287 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej nie wynika obowiązek tłumaczenia dokumentacji sporządzonej w języku obcym na język polski przez tłumacza przysięgłego. Wynika jedynie obowiązek przedstawienia, na żądanie kontrolującego, tłumaczenia dokumentacji będącej przedmiotem kontroli.

W przypadkach gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, a wiarygodność tłumaczenia budzi wątpliwości, organ podatkowy ma prawo powołać biegłego w celu wydania opinii, zgodnie z art. 197 § 1 Ordynacji podatkowej.

Reasumując powyższe, uznaje się stanowisko podatnika za zasadne, z zastrzeżeniem wymogu wystawiania faktur wewnętrznych przy wewnątrzwspólnotowym nabywaniu towarów.