Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nabywając składnik majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500,00 zł dla celów podatkowych może:

1. na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zaliczyć go do środków trwałych, odnosząc jego wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania, przy czym prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów składnik majątku o wartości jednostkowej wyższej niż 1.500,00 zł należy wpisać do ewidencji wyposażenia,
2. zaliczyć go do środków trwałych, ujmując go w ewidencji środków trwałych po czym:

• dokonać jego jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub
• dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej zgodnie z zasadami określonymi w art. 22h-22m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie definicji wartości niematerialnych i prawnych, które zostały określone w art. 22b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można zaliczyć do wartości niematerialnych programów komputerowych. Fakt, iż nie stanowią one w myśl ww. przepisu odrębnej kategorii praw majątkowych powoduje, że mieszczą się one w kategorii autorskich praw majątkowych oraz licencji. Zaszeregowanie programów komputerowych do autorskich praw majątkowych i licencji powoduje, iż do wartości niematerialnych i prawnych nie mogą być zaliczone te programy komputerowe wykorzystywane w działalności gospodarczej dłużej niż przez jeden rok , których nabyciu nie towarzyszy przeniesienie autorskich praw majątkowych do takich programów lub udzielenie licencji na korzystanie z tych programów.
Zgodnie z ustawą z dnia 9.06.2000r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( Dz. U. Nr 53, poz. 673) prawo autorskie chroni utwory (dzieła), będące dobrem niematerialnym (mimo materialnego ucieleśnienia). Prawo autorskie nie zajmuje się obrotem materialnymi przedmiotami, ale dobrem prawnym, jakim jest utwór. Jeżeli w umowie sprzedaży tego wyraźnie nie zaznaczono, sprzedaż egzemplarza utworu nie powoduje przejścia na nabywcę autorskich praw majątkowych do dobra materialnego.
Zatem program komputerowy z nabyciem którego nie łączy się uzyskanie licencji lub autorskich praw do programu, nie jest zaliczany do wartości niematerialnych i prawnych, nawet gdy będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej dłużej niż przez jeden rok. Koszt nabycia programu komputerowego w takim przypadku bez względu na jego wartość zalicza się bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.