W związku z pismem z dnia 14.07.2004 r. Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach, działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) wyjaśnia:

W piśmie z dnia 14.07.2004 r. Spółka poinformowała, że:
- zobligowana jest do posiadania samochodów demonstracyjnych przeznaczonych dla klientów do prezentacji i jazd próbnych,
- samochody jw. są rejestrowane i dopuszczane do ruchu drogowego,
- zwykle przed upływem roku, (choć zdarzają się przypadki dłuższego niż jeden rok ich używania) - samochody te są sprzedawane klientom i w związku z tym traktuje się je w Spółce jako towary handlowe.

Samochody zarejestrowane, dopuszczone do ruchu drogowego i używane do celów demonstracyjnych lub innych związanych z prowadzoną działalnością należy traktować jako środki transportowe przekazane do użytku w momencie ich rejestracji. Tym samym Spółka nie może, po rejestracji uznawać tych pojazdów za towary handlowe, lecz za środki transportowe przyjęte do użytkowania.

Takie rozumowanie potwierdza zapis artykułu 2 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który stanowi, że: przez nowe środki transportu - rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub, w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty do celów demonstracyjnych przez producenta.

Z powołanej definicji wynika, że istotnym jest sam moment dopuszczenia środka trwałego do używania, a nie to, w jakim celu dopuszczono do użytku ten środek

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami) amortyzacji podlegają m.in., stanowiące własność podatnika samochody osobowe wykorzystywane do działalności gospodarczej, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Jeżeli więc przewidywany przez podatnika okres używania samochodów osobowych będzie wynosił mniej niż 1 rok podatnik nie ma obowiązku wprowadzania ich do ewidencji środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od takich środków transportu, a wydatek poniesiony na ich zakup pomniejszony o podatek VAT, może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Gdy zaś przed upływem roku samochody osobowe zostaną zbyte przez podatnika, cała kwota uzyskana ze sprzedaży, z wyłączeniem VAT należnego, będzie dla podatnika stanowiła przychód podatkowy.

Gdyby jednak faktyczny okres używania samochodu osobowego przekroczył 12 miesięcy - zastosowanie znajdzie przepis art. 16e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie, z którym w pierwszym miesiącu, w którym upłynął wyżej wymieniony okres używania samochodu, podatnik będzie zobowiązany do zaliczenia samochodów do środków trwałych, przyjęcia ich do ewidencji w cenie nabycia, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, stosowania stawki amortyzacyjnej z wykazu stawek przez cały okres amortyzacji, wpłaceniu do 20 dnia tego miesiąca do urzędu skarbowego kwoty odsetek w wysokości 0.1% za każdy dzień i wykazania jej w deklaracji zgodnie z art. 16e ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie ma również przeszkód, by podatnik w chwili zakupu zaliczył nabyte samochody do środków trwałych, dokonywał w ciągu roku odpisów amortyzacyjnych a w miesiącu zbycia zaliczył nie zamortyzowaną wartość początkową samochodów do kosztów uzyskania przychodów. Wybór sposobu postępowania w tym zakresie należy do podatnika.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona w art. 86 ust. 3 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

Przepis ograniczający odliczenie jw. według art. 86 ust. 4 ustawy nie dotyczy przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika, tj., gdy samochody są towarem handlowym.

Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie nakładały na podatnika obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu zaliczenia środka transportu, po okresie użytkowania dłuższym niż 1 rok, do środków trwałych.

Należy zaznaczyć, iż samochód używany przez okres 13 miesięcy nie będzie w chwili sprzedaży traktowany jako nowy środek transportu w rozumieniu obowiązujących przepisów o podatku od towarów i usług.