W związku z udzieleniem Wam pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w piśmie: znak jak wyżej z dnia 06.07.2004 r., oraz dokonaniem zmiany tej informacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach w trybie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) – pismo PD3-005-53/04 z dnia 27.09.2004 r. niniejszym prostuję wydaną informację.

Do rozliczenia Spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. miał zastosowanie art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym w 1999r., prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu był zwolniony z podatków, w tym z podatku dochodowego.

W myśl przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dla określenia straty podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się zarówno przychodów jak i kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych w Polsce lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne (zwolnione) od podatku oraz przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułów wymienionych w art. 21 i 22 ustawy. Oznacza to, że straty poniesione przez podatników w okresie zwolnienia od podatku dochodowego z mocy prawa lub na podstawie decyzji indywidualnych nie mogą stanowić podstawy do odliczenia tych strat od dochodów uzyskanych po upływie okresu zwolnienia.

Jak wynika z powyższego nie ma podstaw prawnych do odliczenia przez Spółkę straty podatkowej poniesionej w 1999 r.