Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28 - 30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4 - 6 i 8 - 12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Stosownie do ust. 7a pkt 14 powołanego przepisu, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7 (kwota ta wynosiła w 2003 r. 2.280zł).
Zgodnie z art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Z opisanego stanu faktycznego sprawy wynika, że podatnik będący osobą niepełnosprawną zaliczoną do pierwszej grupy inwalidztwa jest dowożony na zabiegi lecznicze i rehabilitacyjne samochodem osobowym stanowiącym jego własność. Z przewozu tym samochodem na zabiegi rehabilitacyjne korzysta także córka właściciela samochodu, pozostająca na jego utrzymaniu, zaliczona do drugiej grupy inwalidztwa.
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wyrażono opinię, że podatnikowi będącemu osobą niepełnosprawną przysługuje prawo do pomniejszenia dochodu o odliczenie z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne - używanie własnego samochodu osobowego w celu przewozu na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne oraz o odliczenia z tytułu używania tego samochodu w celu przewozu na zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne córki podatnika, która także jest osobą niepełnosprawną.
Mając na względzie opisany stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że zaprezentowane stanowisko nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym stanie prawnym. Z brzmienia powołanego art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że pomniejszenie dochodu z tytułu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przysługuje podatnikowi będącemu osobą niepełnosprawną lub, na którego utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna. Podatnikowi, który jednocześnie jest osobą niepełnosprawną i ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną przysługuje zatem prawo do odliczenia wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a pkt 14, tj. poniesionych na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne w wysokości wynikającej z tego przepisu i wynoszącej w 2003 r. 2.280zł.