Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy m. in. art. 3 ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem należy mieć na uwadze Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzoną w Warszawie 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 lit. f ww. Konwencji określenie "przedsiębiorstwo" odnosi się do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a w myśl art. 3 ust. 1 lit. k Konwencji określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. Konwencji „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze (...).

W myśl art. 20 ust. 1 ww. Konwencji dochody osoby mającej miejsca zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów tej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Danii uzyska dochód, który nie może byc zakwalifikowany do żadnej z kategorii dochodów, o których mowa w art. 6-19 ww. Konwencji, to zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 20 ust. 1, dochód podlega opodatkowaniu tylko w tym umawiającym sie państwie, w którym ma rezydencję osoba osiągajaca ten dochód.

Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. art. 20 Konwencji, postanowień ustępu 1 nie stosuje się do dochodów niebędących dochodami z majątku nieruchomego, określonego w ustępie 2 artykułu 6, jeżeli osoba osiągająca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony i gdy prawo lub majątek, z tytułu których osiąga dochód, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7.

Zatem w przypadku, gdy osoba nie mająca w Polsce miejsca zamieszkania będzie osiągać dochody z prowadzenia działalności gospodarczej lub innej działalności o samodzielnym charakterze poprzez położony w Polsce zakład w rozumieniu umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, przepis art. 20 ust. 1 Konwencji nie będzie miał zastosowania.

Wówczas należy mieć na uwadze postanowienia art. 7 ww. Konwencji. W myśl ust. 1 i 2 ww. art. 7 zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

W dalszej części ww. art. 7 Konwencji ujęto szczegóły związane z opodatkowaniem tych dochodów.

W odniesieniu do kwestii związanych z systemem ubezpieczen społecznych, nalezy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy uprawniony i zobowiązany jest jedynie do informowania podatnika o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Brak jest zatem delegacji ustawowej do ustosunkowania się do rozwiązań z zakresu ubezpieczeń społecznych.