Spółka zakupiła system komputerowy o wartości 33.128,08 zł. W miesiącu grudniu 2003 r. wprowadziła tę wartość jako początkową tego składnika majątku trwałego do rejestru środków trwałych i od tego miesiąca zamierzała rozpocząć jego używanie. W tym też miesiącu miała miejsce kradzież kilku elementów zespołu komputerowego. Spółka nie mogąc zakupić brakujących elementów po paru miesiącach podjęła decyzję o jego likwidacji. W ocenie pytającej strata powstała w związku z likwidacją systemu stanowi dla niej koszt uzyskania przychodu w wysokości wartości początkowej tego środka.

W przedmiotowej sprawie zakupiony zestaw komputerowy spełniał warunki środków trwałych podlegających amortyzacji określonej w art. 16 a ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem do środków trwałych podlegających amortyzacji zalicza się m. in. przedmioty, które spełniają następujące warunki:
-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
- stanowią własność lub współwłasność podatnika,
- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
- przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej

W przedmiotowej sprawie zakupiony sprzęt komputerowy wprowadzono do ewidencji w grudniu 2003 r. w momencie kiedy był jeszcze kompletny i zdatny do używania. Zgodnie z art. 16d ust. 2 składniki majątku spełniające kryteria zaliczenia ich do środków trwałych wprowadza się do ewidencji środków trwałych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Z powyższego nalezy wyciągnąć wniosek, że w momencie wprowadzenia zespołu komputerowego do ewidencji był on kompletny i zdatny do używania oraz przyjęty do używania.

W oparciu o powyższe należy srwierdzić, że wprowadzony do ewidencji środek trwały, spełniał dyspozycję art. 16a ust. 1 ustawy i podlegałby amortyzacji gdyby nie został skradziony. Dlatego też w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w badanym przypadku będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem w przypadku poniesienia straty w środkach trwałych kosztami uzyskania przychodów będzie ta jej część, która wcześniej nie została uznana za koszty – poprzez odpisy amortyzacyjne o których mowa w art 16h ust. 1 ustawy

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, że strata nowego nie amortyzowanego środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodów w wysokości wydatków na jego nabycie.

W każdym przypadku wystąpienia strat możliwość ich zaliczania do kosztów uzyskania przychodów winna być każdorazowo oceniana w aspekcie całokształtu prowadzonej działalności, okoliczności powstania strat i ustalenie jej wielkości. Mając na względzie dotychczasowe orzecznictwo, nalezy zaznaczyć, że nie wszystkie straty można zaliczyć do kosztów podatkowych. Nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów straty powstałe wyłącznie z winy podatnika, wynikające z tego rodzaju zaniedbań, których nie popełniłby racjonalnie działający podmiot gospodarczy. W wyroku z 14 marca 2000 r. sygn. akt. III S.A. 1095/99 Naczelny Sąd Administracyjny nie uznał za koszt podatkowy braków w środkach obrotowych zawinionych przez podatnika spowodowanych brakiem nadzoru nad magazynem, niepodjęciem próby przypisania odpowiedzialności za braki konkretnym osobom. Poniesione straty powinny być właściwie udokumentowane. Przepisy podatkowe nie zawierają unormowań dotyczących limitowania powstałych szkód a sposób ich udokumentowania powinien wynikać z unormowań zawartych w ustawie o rachunkowości. Właściwym dokumentem na okolicznośc szkody powstałej z przyczyn losowych / włamanie, kradzież, zalanie/ jest posiadanie przez jednostkę protokołu szkód potwierdzonego przez właściwe organy, np. policję, straż pożarną, instytucję ubezpieczeniową. Powinien być w nim określony: rodzaj szkody, jej ilość, wartość, przyczyna powstania straty, podpis osoby uprawnionej i data wystawienia dowodu.

Dyrektor Izby Skarbowej potwierdza natomiast zasadność stanowiska organu pierwszej instancji w kwestii zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych wykorzystywanych przez Podatnika nie we wszystkich miesiącach roku tj.: Zgodnie z art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) warunkiem amortyzacji środka trwałego i zaliczenia na podstawie art. 15 ust. 6 tej ustawy wydatków w postaci odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo – skutkowego z przychodami podatnika, a więc czy środek trwały jest wykorzystywany dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Stosownie do przepisu art. 16c pkt 5 wymienionej ustawy – amortyzacji nie podlegają składniki majątkowe, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności gospodarczej, w której te składniki były używane. W tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności. Zasada ta nie ma zastosowania, gdy dany środek trwały przestaje być używany przez podatnika okresowo lecz nie jest to spowodowane zaprzestaniem działalności, w której był wykorzystywany.W świetle przedstawionych wyżej przepisów prawnych – odpisy amortyzacyjne dokonywane od linii produkcyjnych nieużywanych w niektórych miesiącach na skutek zmniejszenia zapotrzebowania na produkty stanowią koszty uzyskania przychodu.