Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami), w odpowiedzi na Państwa pismo złożone w dniu 20.05.2004 r., Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Tymi samochodami w myśl art. 86 ust. 3 i 5 są samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n x 68 kg, gdzie: DŁ – oznacza dopuszczalną ładowność, n – oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy. Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie w/w decyzji, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że intencją ustawodawcy było ograniczenie uprawnień podatników do odliczania podatku naliczonego z tytułu zakwalifikowania samochodów z tzw. „kratką” do samochodów ciężarowych. Samochody te, gdyby nie podlegały przeróbkom, byłyby samochodami osobowymi lub samochodami o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, w związku, z czym podatnicy nie byliby uprawnieni do odliczania podatku naliczonego od zakupu paliwa do tych samochodów.

W przypadku ładowności wyższej niż określona w/w wzorem przysługuje odliczenie podatku według ogólnych zasad.

Z przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona powyższym wzorem.

Należy jednak zaznaczyć, że obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 01.02.1983 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym, jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy do spraw transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostało ono wydane.

Tak więc, podatek naliczony od zakupu paliwa do samochodów ciężarowych i specjalnych nie posiadających świadectwa homologacji, może stanowić przedmiot rozliczenia podatkowego, o ile konstrukcja tych samochodów wyklucza w sposób oczywisty ich przynależność do samochodów z tzw. „kratką”, tj. do samochodów nie spełniających wymogów określonych zacytowanymi wyżej przepisami. W przypadkach wątpliwych, Wasza firma we własnym interesie powinna wystarać się o duplikat świadectwa homologacji lub w/w decyzji, gdyż na mocy w/w przepisów nie będzie uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu paliw i gazu do tych samochodów.