Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 18 V 2004r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łukowie udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztem uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu jego uzyskania, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Według art. 23 ust. 1 pkt 7 lit.a) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Charakterystyczne jest użycie zwrotu „podstawowe odpisy i wpłaty” odnoszone do „odrębnych przepisów”. Tym samym ustawodawca podkreśla, że spośród odpisów i wpłat, kosztem mogą być tylko te, które mają cechę „podstawowych”, i co więcej, taką cechę nadają im przepisy właściwych ustaw. Biorąc pod uwagę regulację prawną, z punktu widzenia podatnika koszt uzyskania przychodów stanowią wpłaty na Fundusz Pracy, a także wpłaty na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Obowiazek dokonywania wpłat na Fundusz Pracy wynika z ustawy z dnia 14 grudnia 1994r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 1997r. Nr 25, poz. 128 z poźn. zm.).

Natomiast obowiązek opłacania składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) wynika z ustawy z dnia 29 grudnia 1993r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994r. Nr 1, poz. 1 z późn.zm.). Ze środków FGŚP zaspokojeniu podlegają przede wszystkim należności pracownicze wynikające ze stosunku pracy. Pracodawcy zostali zobowiązni do opłacania składek na FGŚP za pracowników oraz za osoby, które wykonują pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, tj. np. osoby wykonujące prace na podstwie umowy o pracę nakładczą.

Z kolei art. 23 stanowi w ust 1 pkt 37 w. cytowanej ustawy, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne oraz Fundusz Pracy i inne fundusze celowe utworzone na podstwie odrębnych ustaw - od nagród i premii wypłaconych w gotówce lub papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Według art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z wartością własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dziaci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej, także małżonków wspólników i małoletnich dzieci wspólników.

Wobec tego, iż przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie przewidują możliwości zakwalifikowania jako kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pracą małżonka Podatnika i małżonka wspólnika spółki, nie można zatem, zdaniem tut. Urzędu, uwzględnić jako kosztów, wydatków na wpłaty na ww. fundusze.

Pana stanowisko w rozpatrywanej sprawie jest zatem nieprawidłowe- nie jest możliwe w świetle powyższych przepisów zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantownych Świadczen Pracowniczych osób współpracujacych.