Ad 1)

• Usługi w zakresie edukacji zostały wyszczególnione w załączniku nr 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) w poz. 19 (symbol PKWiU 80) jako usługi, których świadczenie jest zwolnione od podatku.
• Natomiast usługi w zakresie tłumaczeń, jako usługi nie wymienione w Dziale 80 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług opodatkowane są zgodnie z art. 18 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług stawką podatku VAT 22%.
• W zakresie stawki podatku VAT na artykuły zdrowotne wymienione w wyjaśnieniu z dnia 3 lutego 2004 r. do wniosku, informujemy, iż jak Pani sama określiła nie są to produkty farmaceutyczne i jako takie nie zostały wymienione w załączniku nr 3 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym przy sprzedaży tych artykułów powinna mieć zastosowanie 22% stawka podatku VAT.

Ponadto informujemy, że podatnik, który ma wątpliwości jak zakwalifikować sprzedawany przez siebie towar czy świadczoną usługę, powinien zwrócić się do organu statystycznego o wydanie opinii w tej sprawie. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie zakwalifikowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego i wydanie opinii interpretacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Ad 2)

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Powyższe oznacza, że w przypadku gdy nabywany towar (usługa) nie jest związana ze sprzedażą opodatkowaną wówczas podatnikowi z tytułu jego nabycia nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Podatnik dokonujący sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku obowiązany jest zgodnie z art. 20 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną (bo o tę część może obniżyć podatek należny) i odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą zwolnioną (brak prawa do obniżenia).

Zgodnie z art. 20 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli nie jest możliwe ustalenie, wyodrębnienie całości lub części kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, podatnik może zmniejszyć podatek należny o taką część podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi wartości sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem w wartości sprzedaży ogółem.

Ad 3-4)

Osoba fizyczna, prowadząca działalność gospodarczą może dla potrzeb prowadzonej działalności używać samochodu osobowego będącego jej własnością. Z zapytania wynika, że dla potrzeb działalności gospodarczej wykorzystuje Pani własny samochód osobowy, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu. Dla takiej sytuacji regułą zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W myśl tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Od 1 stycznia 2004 r. podatnik nie jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu według określonego wzoru.

Natomiast jakie wymagane dane powinna zawierać „ewidencja przebiegu pojazdu” określa art. 23 ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, „ewidencja przebiegu pojazdu” powinna zawierać co najmniej następujące dane:

• nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu,
• numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika,
• kolejny numer wpisu,
• datę i cel wyjazdu,
• opis trasy (skąd – dokąd),
• liczbę faktycznie przejechanych kilometrów,
• stawkę za 1 km przebiegu,
• kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu,
• podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Należy zatem stwierdzić, iż z ww. przepisu nie wynika obowiązek wpisywania do „ewidencji przebiegu pojazdu”, dowodów potwierdzających poniesienie wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Jednakże dowody te, potwierdzające wysokość wydatków związanych z eksploatacją takiego samochodu, wraz z „ewidencją przebiegu pojazdu”, są niezbędne dla ustalenia kwoty możliwej do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik VAT do kosztów uzyskania przychodów wpisuje wydatki np. na zakup części zamiennych, wydatki na naprawy i remonty, oraz na ubezpieczenie pojazdu w kwotach netto. Dowody ich poniesienia winny być wpisane zarówno do ewidencji przebiegu pojazdu jak i do ewidencji zakupu VAT.

Natomiast wydatki na zakup paliwa (paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu) winny być wpisywane do ewidencji przebiegu pojazdu w kwotach brutto z uwagi na brak możliwości dokonania w podatku od towarów i usług obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących ww. zakupy do samochodu osobowego. Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3a wyżej cytowanej ustawy o VAT obniżenia kwot lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Jednocześnie informuje się, iż od 1 marca 2004 r. stawka za 1 kilometr przebiegu dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm sześc. wynosi 0,7846 zł. Obowiązujące stawki za 1 km przebiegu pojazdu ustalone zostały na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271).

Stosownie do § 2 ust. 2 tego rozporządzenia stawki za 1 km przebiegu ulegają zmianie w stopniu odpowiadającym planowanemu średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ustalonemu w ustawie budżetowej na dany rok. Zmiana następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została ogłoszona ustawa budżetowa.

Ad 5-6)

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych określają przepisy art. 22 g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych gdzie za wartość początkową środków trwałych, oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się m.in.:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,

Dla podatników nie będących podatnikami VAT to wartość brutto na którą zazwyczaj składa się cena zakupu, koszty bezpośrednio związane z zakupem, poniesione do dnia przekazania tego środka do używania.

Wartość początkową środków trwałych powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, gdy cena jednostkowa przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy wydatki poniesione m.in. na modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Bowiem zgodnie z zapisem art. 23 ust. 1 pkt. 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki takie nie są uważane za koszty uzyskania przychodu (powiększają wartość środków trwałych stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych); tylko wtedy mogłaby ulec zmianie kwota brutto, którą Pani przyjęła do amortyzacji komputera w maju 2003 roku.

W przypadku zakupu kolejnego środka trwałego jako podatnik podatku od towarów i usług, amortyzację naliczać będzie Pani od wartości netto, zgodnie z zapisem art. 22 g ust 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym.