Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. z 2000 r., Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2002 r. i 2004 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Zgodnie z art. 31 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Zasady poboru zaliczek na podatek dochodowy wynikają z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 32 ust. 1 i ust. 1a zaliczki na podatek dochodowy oblicza się od dochodu osiąganego przez podatnika.
Jak stanowi art. 32 ust. 2 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2002 r., za dochód, o którym mowa w ust. 1 i ust. 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 i 2a oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Natomiast w 2004 r. przepis ten otrzymał następujące brzmienie: za dochód, o którym mowa w ust. 1 i ust. 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3, oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.
W myśl art. 32 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczoną zaliczkę zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 o kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (w 2004 r. zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia).

Z opisanego stanu faktycznego sprawy wynika, że w 1997 r. nie otrzymał Pan należnego wynagrodzenia za pracę. Wyrokiem sądu wydanym w 2000 r. zakład pracy został zobowiązany do wypłaty tego wynagrodzenia. Zobowiązanie to przejął syndyk, który wypłacił wynagrodzenie w dwóch ratach: w 2002 r. i 2004 r. Od należnego wynagrodzenia syndyk potrącił podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne według zasad obowiązujących w dniu wypłaty.
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wyraził Pan opinię, że syndyk obliczył obciążenia nieprawidłowo. Pana zdaniem syndyk powinien naliczyć podatek według skali obowiązującej w roku 1997, tj. w roku, za który przysługiwało Panu zaległe wynagrodzenie, lub też kwotę należnego wynagrodzenia „ubruttowić" i od niej naliczyć składki oraz podatek.
Mając na względzie opisany stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że zaprezentowane stanowisko nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym stanie prawnym. Z brzmienia powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanego wynagrodzenia, pobierane są w wysokości i na zasadach obowiązujących w roku podatkowym, w którym dokonywana jest wypłata. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że wynagrodzenie jest należne za inny rok podatkowy.