W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 tego załącznika pod symbolem PKWiU „Sekcja J ex (65-67)” wymienione są usługi pośrednictwa finansowego jednak z wyłączeniem m. in. usług ściągania długów i faktoringu. Dlatego też świadczenie tych usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT i wg art. 41 ust. 1 opodatkowane jest stawką 22%.

Podatniczka (będąca faktorem) świadczy odpłatną usługę na rzecz wierzyciela niezapłaconej faktury, polegającą na uwolnieniu go od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długów i ryzyka ich nieściągnięcia. Wynagrodzeniem Podatniczki za tę usługę jest różnica między nominalną wartością przeniesionych wierzytelności a ceną tych wierzytelności zapłaconą wierzycielowi. I na tę kwotę Podatniczka powinna wystawić swojemu klientowi (temu, od którego przejęła nie zapłaconą wierzytelność) fakturę za wykonaną usługę faktoringu (opodatkowaną stawką 22%).

Natomiast otrzymanie należności od dłużnika wynikającej z owej nie zapłaconej wcześniej faktury, jako nie wymienione w art. 5 i 7 ustawy, nie podlega podatkowi od towarów i usług.