Działając stosownie do art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) stwierdzam, że pisemna informacja udzielona Panu przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rypinie pismem z dnia 24 marca 2004 r. Nr PDIO-415/214/7/04 jest w części niezgodna z obowiązującym stanem prawnym.

Odpowiedź udzielona na zapytanie Pana z dnia 22 lutego 2004 r. zapadła na tle następującego stanu faktycznego.

Firma, której jest Pan właścicielem zamierza zakupić sprzęt lotniczy (motolotnię). Na motolotni (jej nośnych elementach – skrzydle) będą zamieszczone napisy reklamujące Pana firmę oraz Logo z podaniem adresu siedziby i głównego przedmiotu działalności. Zdaniem Pana, zakup ww. sprzętu lotniczego i zamieszczenie na nim stosownych napisów będzie służyć kształtowaniu wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniach i produktach, zachęcając do ich nabycia.

Wątpliwości Pana budzi, w świetle przepisów art. 23 ust.1 pkt 23 w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów reprezentacji i reklamy poniesionych wydatków oraz kwestia wysokości tych wydatków tj., czy wydatki poniesione z ww. tytułu podlegają limitowaniu, czy też mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w pełnej wysokości.

Weryfikując odpowiedź udzieloną Panu przez organ podatkowy tut. organ uprzejmie wyjaśnia, że kwalifikacja wydatku na zakup sprzętu lotniczego (motolotnię) została dokonana prawidłowo.

Zgodzić się należy także z twierdzeniem organu podatkowego wyrażonym w udzielonej Panu informacji, wskazującym że pomimo, iż motolotnia nie stanowi urządzenia ze swej natury służącego reklamie, może być wykorzystana dla celów reklamowych poprzez zamieszczenie na niej określonych napisów reklamujących, oczywiście przy spełnieniu szeregu ww. przesłanek pozwalających uznać określony wydatek za reklamę.

Jeżeli taka reklama skierowana byłaby do ogółu, nieokreślonego odbiorcy, ogólnie dostępna (czytelne napisy), niewątpliwie mieściłaby się w pojęciu reklamy publicznej, jak słusznie zauważył organ pierwszoinstancyjny.

Powyższe zaś uzasadnia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu, w świetle powołanych przepisów prawnych, pełnej kwoty wydatków poniesionych z tego tytułu, a nie jak błędnie został Pan poinformowany, kwoty wydatków do wysokości określonej limitem 0,25 % przychodu, który to limit dotyczy reprezentacji oraz reklamy prowadzonej w inny niż publiczny sposób. W wypadku reklamy publicznej ustawodawca nie wprowadził ograniczenia w postaci określonego limitu do uznania wydatków na nią za koszt uzyskania przychodu.

Wskazana reklama publiczna może obejmować uczestnictwo w pokazach dla otwartego kręgu odbiorców, publicznych imprezach reklamowych. Pamiętać jednak w szczególności należy, jak wskazano wyżej, o każdorazowym prawidłowym dokumentowaniu ponoszonych z tego tytułu wydatków.