Zagadnienie opodatkowania stron umowy leasingu zostało uregulowane przepisami art. 23a – 23l ustawy z dnia 26 lipca1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 23b ww. ustawy:

ust. 1 - opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

ust.2 - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Zgodnie z treścią art. 23a pkt 4 lit. a/ przez normatywny okres amortyzacji rozumie się, w odniesieniu do środków trwałych okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych.

Z podanych informacji wynika, że przez okres 60 miesięcy przedmiotem leasingu będzie samochód ciężarowy, którego wartość wynosi 34.590,16 PLN.

Wg wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stawka amortyzacyjna dla samochodu ciężarowego wynosi 20%, a tym samym 40% normatywnego okresu amortyzacji wynosi 24 miesiące.

Z przedłożonych dokumentów natomiast wynika:

• wartość ofertowa zakupu netto wynosi 34.590,16 PLN
• czas trwania umowy 60 rat płatnych miesięcznie,
• czynsz inicjalny dokumentowany Fa VAT z dn. 28.01.2004 r., wartość netto 6.918,03 PLN zapłacono dnia 19.01.2004 r. i dnia 30.01.2004 r. i dnia
• wysokość opłaty manipulacyjnej dokumentowana Fa VAT z dn. 28.01.2004 r., wartość netto 345,90 PLN, zapłacona dnia 30.01.2004 r.,
• wysokość opłaty leasingowej ustalona wg rat 34.560,16 PLN (wg kursu CHF w dniu 28.01.2004 r. podanego w piśmie w wysokości 2,9651 PLN x rata netto 194,26 CHF x 60 rat = 34.560,02)

W sumie ustalone w umowie opłaty, bez podatku od towarów i usług, wynoszą 41.823,95 PLN (34.560,02 + 6.918,03 + 345,90).

Wartość ta przewyższa wartość ofertową przedmiotu leasingu określoną w kwocie 34.590,16 PLN, a zatem opłaty ustalone w umowie leasingu , ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania przedmiotu leasingu stanowią koszt uzyskania przychodów.

Koszty uzyskania przychodu.

Ubezpieczenie samochodu

Odnosząc się do możliwości zaliczenia wydatku poniesionego na ubezpieczenie samochodu używanego na potrzeby działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu (Renault Clio – ciężarowy) wyjaśniam, że zastosowanie znajduje tu wyżej cytowany przepis art. 22 ust. 1. oznacza to, że w przypadku używania, do celów działalności gospodarczej, samochodu ciężarowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, kosztami uzyskania przychodu są wydatki ponoszone na :

• czynsz (najmu, dzierżawy),
• paliwo, oleje itp.,
• ubezpieczenie samochodu, jeżeli z zawartej umowy wynika obowiązek pokrycia tego kosztu,
• naprawy i remonty,
• pozostałe koszty związane z eksploatacją samochodu.

Wydatki te prawidłowo udokumentowane wpisuje się do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Różnice kursowe

Stosownie do art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej zmienia stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego zawarte w piśmie w sprawie stosowania przepisów prawa podatkowego udzielonego na pisemne zapytanie podatnika w następujący sposób:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu.

Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Powyższe przepisy wskazują warunki, jakie muszą być spełnione, aby można było ustalać różnice kursowe od środków lub wartości pieniężnych wyrażonych w walutach obcych, związanych z kosztami ich uzyskania. Podstawowym warunkiem jest posiadanie własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych. Kolejnymi warunkami są: ponoszenie kosztu w walutach obcych oraz istnienie różnych kursów walut pomiędzy datą faktycznego poniesienia kosztu, a datą jego zarachowania.

Tak więc koszty z tytułu różnic kursowych mogą - co do zasady - występować w przypadku stosownych operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych i realizowanych w takich walutach, natomiast w przedstawionym przypadku realizacja umowy leasingu następowała w złotych polskich, odniesienie się zaś do kwoty wyrażonej w CHF dokonane zostało jako forma przelicznika dla zachowania realnej wartości kwot ze względu na występującą inflację.

Z powyższych względów w niniejszej sprawie nie można mówić o różnicach kursowych.