Od 1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323), w której to ustawie w art. 5-8 określono jakie należy spełnić warunki, aby można było żądać odsetek ustawowych za okres od 31 dnia po spełnieniu swojego świadczenia niepieniężnego jeżeli strony w umowie przewidziały terminy zapłaty, oraz w przypadku gdy w umowie nie zostały określone terminy zapłaty, a które czynności prawne wymienione w art. 9 ustawy są nieważne.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka ma zawarte umowy na dostawę wyrobów z terminami zapłaty dłuższymi niż trzydzieści dni.

W świetle powyższego i zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r., który stanowi, że „ jeśli strony przewidziały termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, wierzyciel może żądać odsetek ustawowych za okres począwszy od 31 dnia po spełnieniu swojego świadczenia niepieniężnego i doręczeniu dłużnikowi faktury lub rachunku do dnia zapłaty, ale nie dłuższy niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego”.

Reasumując powyższe tut. Urząd podziela stanowisko jednostki w przedmiotowej sprawie, iż nie domaganie się przez wierzyciela odsetek od 31 dnia do dnia wykonania świadczenia, z którego to prawa wierzyciel nie może zrezygnować na podstawie art. 9 ustawy o transakcjach handlowych - nie powoduje żadnych konsekwencji podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym nie może być nieodpłatnym świadczeniem dla dłużnika na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym jaki i przychodem dla wierzyciela, jako pieniądze nienależne choć jeszcze nie otrzymane na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy .

Jednak w sytuacji, gdy dłużnik w ogóle nie spełni świadczenia, a wierzyciel – przez zaniechanie dochodzenia go na właściwej drodze prawnej – doprowadzi do przedawnienia, dłużnik osiąga przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.