W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 17, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Jednocześnie, co do zasady, wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy podatkowej.

Należy mieć również na uwadze przepis art. 22g ust. 5, w myśl którego różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego, zgodnie z art. 22 ust. 1 i 1a ustawy, uwzględnia się w wartości początkowej środka trwałego, od której następnie podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Z przepisem tym koresponduje art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowiący, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów m. in. różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Powyższe przepisy odnoszą się do kosztów poniesionych w walutach obcych, w związku z czym nie dotyczą one sytuacji gdy koszty są wyrażone w walucie polskiej i przeliczane w odniesieniu do kursu waluty.

Zgodnie z przedłożonym pismem a także zgodnie z okazaną umową o kredyt podatnicy zaciągnęli kredyt złotówkowy indeksowany kursem waluty EUR. Tym samym zawarty kredyt nie jest kredytem dewizowym ani jego odmianą jest po prostu kredytem złotówkowym, którego spłata jest uzależniona od kursu, na bazie której liczone są raty kredytowe w złotówkach.

Zatem stosownie do wyżej zacytowanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej nie są to koszty poniesione w walutach obcych, ani wyrażone w walutach obcych tym samym nie powstają różnice kursowe w rozumieniu podatkowym. Powstałe różnice kursowe nie skorygują również wartości początkowej zakupionego przez podatników samochodu osobowego, bowiem powstałe różnice nie są różnicami, o których mowa w zacytowanym wyżej przepisie art. 22g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie wszystkie zatem wydatki stanowiące w sensie ekonomicznym koszt uzyskania będą uznane za koszt dla celów prawa podatkowego.

Niezależnie od powyższego stwierdza się, iż wartość początkową nabytego przez podatników samochodu osobowego powiększają, w myśl art. 22 ust. 1 w związku z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy podatkowej, odsetki od kredytu zaciągniętego na jego zakup zapłacone do momentu przekazania go do używania. Natomiast wydatki związane ze spłatą wspomnianych odsetek poniesione po przekazaniu tegoż pojazdu do używania obciążają koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy podatkowej cena nabycia składnika majątkowego obejmuje również koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek i prowizji. Tym samym opłata za ustanowienie zastawu rejestrowego jak i prowizja bankowa od udzielonego kredytu powiększają wartość początkową nabytego samochodu.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę tut. Organ podatkowy podziela stanowisko podatników zarówno w zakresie wyliczenia wartości początkowej nabytego samochodu od której będą naliczane odpisy amortyzacyjne jak i w zakresie kredytu złotowego denominowanego w EUR.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny wynikający z przedłożonej przez podatników dokumentacji oraz stan prawny obowiązujący w dniu udzielenia odpowiedzi.