Z opisanego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że w związku z przeprowadzoną inwentaryzacją w sklepie firmowym stwierdzono znaczny niedobór towarów oraz fakt wystawiania przez kierownika sklepu w imieniu Spółki wielu faktur VAT o tym samym numerze dla różnych odbiorców. Wątpliwe jest także to, czy towar wykazany na fakturach sprzedaży stanowił własność Spółki – czy też kierownika sklepu i która wartość sprzedaży trafiła do ewidencji podatkowej Spółki. Podejrzewając popełnienie czynu zabronionego Spółka zawiadomiła organy ścigania.

W istniejącym stanie faktycznym Spółka nie jest w stanie stwierdzić, które faktury sprzedaży stanowią rzeczywisty obrót, dlatego też należy podzielić stanowisko Spółki w kwestii opodatkowania obrotu na podstawie posiadanych dokumentów źródłowych stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym, za przychody należne uważa się należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

Z opisanego przez Spółkę sposobu ewidencji towarów w sklepie zakładowym wynika, że przyjęcie towarów na stan sklepowy odbywa się za pomocą dokumentu Pz, a sprzedaż poprzez kasę fiskalną i rejestr faktur. Wobec powyższego przyjęcie za podstawę rejestru faktur, w którym zawarte są dane z faktur sprzedaży będących przedmiotem sprawy prowadzonej przez organy ścigania nie będzie adekwatne do rzeczywistej sprzedaży, w związku z czym, skorygowanie deklaracji CIT-2 i CIT-8 po ustaleniu przez organy ścigania, które z faktur wystawionych przez kierownika sklepu stanowią sprzedaż towarów Spółki będzie prawidłowe.

Faktura, która nie dokumentuje rzeczywistej sprzedaży- nie dokumentuje legalnego (zgodnego z prawem) obrotu towarami, jest więc bezskuteczna prawnie i w związku z tym nie może wywołać żadnych skutków podatkowych u jej wystawcy ani odbiorcy.