W związku z pismem DF/1098/03 z dnia 11.12.2003 r. skierowanym do Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa, informuję, że obecnie właściwy do udzielenia odpowiedzi na niniejsze pismo jest Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach.

W odpowiedzi na powyższe pismo dotyczące pobierania od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu z tytułu ulgi w opłacie za energię elektryczną u pracowników objętych tzw. taryfą pracowniczą, na podstawie art. 14a ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego informuje, że ustawa z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956), zlikwidowała z dniem 1 stycznia 2004 r. zwolnienie od podatku dochodu uzyskanego przez pracownika z tytułu ulgi w opłacie za energię elektryczną w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną ustaloną dla innych odbiorców a ceną ustaloną dla pracownika.

Wobec przedstawionego w w/w piśmie stanu faktycznego, z którego wynika, że Zakłady Energetyczne obciążają pracownika za zużytą energię w ramach przedmiotowej ulgi w okresach zbiorczych (kwartalnie, półrocznie), należy przyjąć, iż dochód z tego tytułu powstaje w momencie wystawienia faktury VAT (rozliczeniowej), z której jednoznacznie wynika zarówno faktyczne zużycie energii za dany okres rozliczeniowy jak również zastosowana wysokość stawki za 1 kWh.

Różnica pomiędzy ceną ustaloną dla pracownika a ustaloną dla innych odbiorców, wynikająca z przedmiotowej faktury, jest dochodem pracownika ze stosunku pracy, od którego począwszy od 1 stycznia 2004 r. płatnik ma obowiązek poboru zaliczek na podatek, na zasadach określonych w art. 32 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Na podstawie art. 41 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2004 r. na wniosek podatnika istnieje możliwość pobierania przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy w wyższej wysokości niż zaliczka obliczona na podstawie ogólnych zasad określonych w ustawie. Możliwość tę rozciągnięto również na przychody określone w art. 31 oraz art. 33-35 i art. 41 ust. 1 ustawy, czyli m.in. przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych oraz emerytury i renty wypłacane przez organ rentowy.

Pamiętać należy jednak, że wysokość pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych winna być skorygowana o dane wynikające z faktury dokumentującej rzeczywiste zużycie w momencie wystawienia faktury VAT, czyli w momencie powstania dochodu.