INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 8 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży gruntu związanego z budynkami niemieszkalnymi;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą z głównym profilem działalności określonym jako wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Faktycznie prowadzi działalność gospodarczą poprzez wykonywanie usług transportowych i usług dla rolnictwa sprzętem rolniczym (kombajny, ciągniki). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni, ani jej małżonek nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Mąż Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne. Nie prowadzi on innej działalności gospodarczej podlegającej wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są właścicielami nieruchomości gruntowych, częściowo zabudowanych. Własność nieruchomości małżonkowie nabyli na podstawie umowy darowizny z dnia 21 stycznia 2005 r. Dla nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W skład nieruchomości wchodzą działki w rejestrze gruntów oznaczone jako rowy, grunty orne oraz użytki rolne zabudowane. Nieruchomość na nieznacznej jej części jest zabudowana dwoma budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi oraz dwoma budynkami gospodarczymi. Nieruchomość ani żaden z budynków na niej posadowionych nie zostały wprowadzone jako środek trwały do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zawarli w dniu 27 października 2011 r. notarialną przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości z inwestorem, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości nastąpi po spełnieniu następujących warunków: uzyskaniu przez inwestora decyzji o warunkach zabudowy, pozwolenia na budowę oraz komercjalizacji inwestycji. Inwestorem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która zamierza na nieruchomości wybudować centrum handlowe. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem udzielili inwestorowi pełnomocnictwa aby ten mógł dysponować nieruchomością na cele budowlane. Do chwili obecnej inwestor uzyskał decyzję o warunkach zabudowy wydaną w dniu 19 grudnia 2011 r., decyzję zatwierdzającą projekt budowlany oraz udzielającą pozwolenie na budowę wydaną w dniu 18 kwietnia 2012 r. Inwestor jest w fazie komercjalizacji inwestycji. Ponadto inwestor zwrócił się do Starosty o wyłączenie z produkcji rolnej działek wchodzących w skład sprzedawanej nieruchomości. Starosta w dniu 28 lutego 2012 r. wydał decyzję wyrażającą zgodę na wyłączenie z produkcji rolnej działek wchodzących w skład nieruchomości, w stosunku do której została zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią i jej małżonkiem a inwestorem przedwstępna umowa sprzedaży. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, kiedy inwestor dokona faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji rolnej, jak również kiedy ten fakt zostanie zgłoszony do ewidencji gruntów i budynków. W ocenie Wnioskodawczyni nastąpi to jednak dopiero po zawarciu przyrzeczonej umowy sprzedaży.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zamierzają obecnie zawrzeć z inwestorem przyrzeczoną umowę sprzedaży ww. nieruchomości. Do czasu zawarcia umowy sprzedaży wszystkie zabudowania ze sprzedawanej nieruchomości (w tym dotychczasowe mieszkanie Wnioskodawczyni i jej małżonka) mają zostać usunięte przez ich rozebranie. Do dnia sprzedaży nieruchomości nie rozpoczną się żadne prace budowlane związane z budową centrum handlowego. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem część wynagrodzenia uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości zamierzają przeznaczyć w ciągu 2 lat na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych (budowa siedliska rolniczego na innej nieruchomości, która zostanie zakupiona po zawarciu umowy sprzedaży ww. nieruchomości).

Grunty orne, mające być przedmiotem planowanej sprzedaży, mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał siejąc na nich zboża; nie były one przedmiotem umów cywilnoprawnych. Przedmiotem umów cywilnoprawnych tj. umów dzierżawy i najmu przed zawarciem umowy przedwstępnej w formie aktu notarialnego z potencjalnym nabywcą były wyłącznie pomieszczenia w obiektach posadowionych na niewielkiej części nieruchomości, celem prowadzenia w nich działalności gospodarczej (handlowej) przez inne podmioty, które na podstawie ww. umów zajmowały te budynki. Stroną tych umów nie byli oboje małżonkowie, a jedynie sama Wnioskodawczyni w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. W chwili obecnej z uwagi na planowaną sprzedaż nieruchomości umowy te zostały rozwiązane, a obiekty zostaną zburzone przez Wnioskodawczynię i jej małżonka przed dokonaniem sprzedaży.

Zajmując się sianiem, zbieraniem i sprzedażą zbóż mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Zgodnie bowiem z powołaną podstawą prawną rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Grunty rolne mające być przedmiotem sprzedaży są w znacznej części wykorzystywane w prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności rolniczej.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży nieruchomości gruntowej, oprócz zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i jej najbliższej rodziny (domowników), zostaną przeznaczone na zakup nowych gruntów rolnych celem prowadzenia na nich produkcji roślinnej (najprawdopodobniej siew zbóż) przez męża Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych czynności polegających między innymi na uzbrojeniu terenu, mających na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży, poza planowanym usunięciem przez inwestora na jego koszt kilku drzew rosnących na nieruchomości przed datą zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

Mająca być przedmiotem sprzedaży nieruchomość w nieznacznej części była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym prowadzenie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Wnioskodawczyni bowiem wynajmowała/dzierżawiła część pomieszczeń w magazynach na działalność gospodarczą innym podmiotom, które to magazyny znajdują się na części przedmiotowej nieruchomości (obecnie umowy zostały rozwiązane, a przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży zostaną one wraz ze wszystkimi innymi zabudowaniami, w tym mieszkalnymi, zburzone), a także prowadząc działalność w zakresie najmu sprzętu rolniczego i wykonywaniu przy jego użyciu prac polowych Wnioskodawczyni przechowywała (i dalej przechowuje) te maszyny na nieznacznej części nieruchomości, która ma zostać sprzedana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku numerami 3 i 4).

Czy przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Czy w okolicznościach niniejszej sprawy dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma znaczenie, kiedy nastąpi faktyczne wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, jak również kiedy ten fakt zostanie zgłoszony do ewidencji gruntów i budynków...

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji przychód uzyskany z tytułu sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem do sprzedaży nieruchomości dojdzie po upływie 5 lat od jej nabycia w drodze umowy darowizny, a sprzedaż nie jest dokonywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest dokumentowana fakturą VAT. Opodatkowaniu podlega bowiem jedynie przychód, jeżeli odpłatne zbycie zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie lub następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach niniejszej sprawy dla opodatkowania jakimkolwiek podatkiem nie ma znaczenia, kiedy nastąpi faktyczne wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, jak również kiedy ten fakt zostanie zgłoszony do ewidencji gruntów i budynków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej przychodu ze sprzedaży gruntu związanego z budynkami niemieszkalnymi;
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się jednak, stosownie do treści art. 14 ust. 2 c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy) są przychodami z działalności gospodarczej.

Z treści przepisu art. 22a ust.1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w ww. przepisie, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środków trwałych czy też wartości niematerialnych i prawnych. W szczególności wydatki na nabycie tych środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych nie będą podlegały zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów.

Również, mimo że określone składniki majątkowe, które stanowią odpowiednio środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, nie podlegają amortyzacji, to jednak podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Należy zauważyć, iż cyt. przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) są przychodami z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 21 stycznia 2005 r. Wnioskodawczyni na podstawie umowy darowizny nabyła wraz z małżonkiem nieruchomości. W skład nieruchomości wchodzą działki w rejestrze gruntów oznaczone jako rowy, grunty oraz użytki rolne. Nieruchomość zabudowana jest dwoma budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi oraz dwoma budynkami gospodarczymi. Wnioskodawczyni, prowadząca działalność w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi, wynajmowała/dzierżawiła część pomieszczeń w magazynach wchodzących w skład przedmiotowej nieruchomości, na potrzeby działalności gospodarczej innym podmiotom. Nieruchomość, ani żaden z budynków nie były jednak wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 27 października 2011 r. małżonkowie zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości nastąpi po spełnieniu określonych warunków (uzyskanie przez inwestora decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę i komercjalizacja inwestycji). Obecnie małżonkowie zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży ww. nieruchomości. Przed zawarciem umowy wszystkie zabudowania znajdujące się zbywanej nieruchomości zostaną wyburzone.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast zgodnie z art. 47 powołanego Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, iż należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, iż budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że nie można traktować odrębnie od gruntu budynków na nim posadowionych. Zatem przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej były tylko pomieszczenia magazynowe byłoby - w kontekście powyższych wywodów - twierdzeniem błędnym.

Zgodnie z cyt. uprzednio art. 22d ust. 2 ustawy, składniki majątku wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zobowiązana była ująć w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, czego jednak wbrew zapisom ustawy nie uczyniła.

Nie zmienia to jednak faktu, że przychód ze zbycia ww. składników majątkowych (spełniających kryteria zaliczenia do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) stanowi zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość zostałaby wycofana z działalności.

Mając na uwadze przeanalizowane przepisy wskazać należy, że odpłatne zbycie składnika majątkowego stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, sprzedaż nieruchomości w części związanej z budynkami niemieszkalnymi, z uwagi na wykorzystywanie jej w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Sprzedaż pozostałych nieruchomości należy zaś rozpatrywać w kontekście dyspozycji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. ww. ustawy. Wobec tego sprzedaż nieruchomości w części związanej z budynkami mieszkalnymi oraz gruntów niezabudowanych, które nie były w działalności wykorzystywane nie będzie dla Wnioskodawczyni stanowiła źródła przychodu, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie.

Wobec tego nie można zgodzić się z argumentacją przedstawioną we wniosku, że kwota uzyskana ze sprzedaży nie stanowi przychodu, z uwagi na upływ terminu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wskazano powyżej, w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest składnik majątku wspólnego małżonków, wykorzystywany przez jednego z nich w działalności gospodarczej, podstawą określenia przychodu jest art. 14 ustawy i przychód ten powstaje wyłącznie u tego z małżonków, który składnik ten wykorzystywał w działalności gospodarczej.

Ze względu na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy - w części odnoszącej się do gruntów związanych z budynkami magazynowymi wykorzystywanymi w działalności gospodarczej -należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenie pozostaje kiedy nastąpi faktyczne wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, jak również kiedy ten fakt zostanie zgłoszony do ewidencji gruntów i budynków.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako występującego z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.