2013.06.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-221/13-4/PR
z 6 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania zbywanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji - jest prawidłowe,

prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów towarów i usług koniecznych dla utrzymania nabytego majątku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji oraz prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów towarów i usług koniecznych dla utrzymania nabytego majątku. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 maja 2013 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego, doprecyzowanie własnego stanowiska oraz dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, aktem notarialnym z dnia 15.11.2012 r., nabył od syndyka masy upadłości w upadłości likwidacyjnej z siedzibą zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. Zakład produkcyjny Spółki pod firmą w upadłości likwidacyjnej z siedzibą (Zakład produkcyjny), na który składały się:

użytkowanie wieczyste działki gruntu niezabudowanej położonej w miejscowości ,
użytkowanie wieczyste działki gruntu położonej w miejscowości oraz własność posadowionych na tej działce budynków i urządzeń, jak również
aktywa trwałe stanowiące kompletną linię produkcyjną do granulatu chmielu wraz z wyposażeniem pomieszczeń pomocniczych oraz inne aktywa trwałe, wartości niematerialne (licencje komputerowe), materiały i opakowania.

Nabycie nie obejmowało: środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych, wierzytelności, rzeczy powierzonych na przechowanie oraz dokumentów Spółki.

Powyższa transakcja nie była udokumentowana fakturą. Odrębną umową nabyto gaz w butlach używany do celów grzewczych. Opisaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawca nabył w celu wniesienia jej aportem do spółki celowej. Spółka nie prowadziła w tym zakładzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca, do dnia wniesienia ww. składników majątkowych stanowiących ZCP do spółki celowej, ponosił wyłącznie koszty jego utrzymania. Dotyczyły one ubezpieczenia mienia, nadzoru mienia (na umowę zlecenia zatrudniono osobę do ochrony), energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, podatku od nieruchomości, koszty zużycia do celów grzewczych gazu, wywozu śmieci. W przypadku, gdy wydatki te były dokumentowane fakturami zawierającymi podatek VAT, obniżał on kwotę podatku należnego (był odliczany).

Spółka celowa została zawiązana aktem notarialnym 24.01.2013 r. i w tym też dniu aport został wniesiony (protokół przekazania datowany jest na 30.01.2013 r.). Nowopowstała Spółka w oparciu o ten majątek będzie prowadziła działalność gospodarczą polegającą na produkcji granulatu chmielowego wykorzystywanego do produkcji napojów (przede wszystkim piwa). Sprzedaż granulatu chmielowego będzie czynnością opodatkowaną.

Za aktem notarialnym: aport stanowiło prawo własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującego składniki majątkowe i niemajątkowe w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem zobowiązań i należności powstałych do dnia przeniesienia ZCP, w skład którego wchodzą prawo wieczystego użytkowania działki niezabudowanej, prawo wieczystego użytkowania działki zabudowanej: budynkiem przetwórczo - magazynowym z przybudówką, budynkiem portierni, budynkiem magazynu odczynników chemicznych, budynkiem stacji transformatorowej, drogami i placami wewnętrznymi utwardzonymi kostką betonową, prawo własności środków trwałych i wyposażenia, wartości niematerialnych i prawnych wraz z aktywami obrotowymi (wg wykazu), z wyłączeniem gazu w butlach przeznaczony na cele grzewcze. Gaz został sprzedany odrębną umową i udokumentowany fakturą.

Ww. majątek, będący przedmiotem aportu, jest wyodrębniony organizacyjnie, w tym także lokalizacyjnie i mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Na podstawie ewidencji księgowej prowadzonej przez Wnioskodawcę możliwe było (tak też to miało miejsce w praktyce) przyporządkowanie kosztów (przychody nie wystąpiły) oraz zobowiązań do tak wyodrębnionego majątku.

Dodać należy, że opisany wyżej zespół składników majątkowych jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań gospodarczych, natomiast nie posiadał własnych służb finansowo - księgowych, czy kadrowo - płacowych i w tym zakresie wymagał udziału pozostałych struktur Wnioskodawcy, jednakże wydzielony zespół składników majątkowych był wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. stanowił on potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo mogące samodzielnie realizować zadania gospodarcze, które nie są zbieżne z głównym profilem działalności Wnioskodawcy. Stąd też decyzja o ich wniesieniu do spółki celowej, zgodnie z zamiarem leżącym u podstaw jego nabycia.

W piśmie z dnia 21 maja 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabyte składniki majątkowe nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę, zostały nabyte w celu wniesienia aportem do spółki, która będzie prowadziła działalność gospodarczą opodatkowaną, aport wniesiono 24 stycznia 2013 roku. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że składniki majątkowe, będące przedmiotem sprzedaży, są zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Zakład produkcyjny, z uwagi na to, że nie prowadził w strukturach Wnioskodawcy działalności gospodarczej do jakiej był przeznaczony, ponieważ został nabyły w celu wniesienia go do powołanej w tym celu spółki celowej, miał jednak swoje miejsce w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy jako inwestycja. Był też wyodrębniony lokalizacyjnie, stanowił bowiem odrębny obiekt, odpowiednio wydzielony i położony w innej miejscowości niż dotychczasowe miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca taką możliwość zapewnił poprzez takie prowadzenie ewidencji, w której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tak wyodrębnionej działalności.

Wyodrębnienie funkcjonalne zawiera składniki majątkowe wchodzące w skład nabytego od Syndyka majątku postrzegane w ujęciu funkcjonalnym (a tylko takie jest właściwe na gruncie wykładni TSUE) pozwalają na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym muszą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Inne warunki zakreślone w art. 2 pkt 27e ustawy VAT (organizacyjne i finansowe wyodrębnienie) mogą mieć jedynie pomocnicze znaczenie, a ich wykładnia musi być dokonywana w zgodzie z wykładnią dokonaną przez TSUE i podporządkowana funkcjonalnemu podejściu do interpretacji tego przepisu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca może uznać, że zbywane składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy Wnioskodawca może zastosować art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i uznać, iż czynność wniesienia aportem tych składników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu towarów i usług koniecznych dla utrzymania nabytego majątku (energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, ogrzewania, wywozu śmieci, dostaw wody itp.)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 21 maja 2013 r.):

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy zbywane składniki majątkowe tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Takie stanowisko opiera się na następującej argumentacji:

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W analizowanym przypadku dokonano wniesienia aportem składników majątkowych, a zatem dokonano jednej z form zbycia.

Art. 2 pkt 27e ustawy VAT zawiera definicję „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, która obejmuje organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, zgodnie z treścią tego przepisu winna się zatem charakteryzować odpowiednim stopniem wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego. Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć nie tylko umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru).

Bardziej istotne, a w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozstrzygające jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania. Natomiast wyodrębnienie finansowe nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa.

Powyższe wnioski wynikają wprost z wyroku z dnia 10 listopada 2011 roku, wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE lub trybunał) w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schrieber, gdzie:

po pierwsze Trybunał przede wszystkim stwierdził, że w odniesieniu do pojęcia „przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów”, użytego w art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze szóstej dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE), orzekł już że pojęcie to jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy intepretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w szóstej dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy omawiane uregulowanie. Niewątpliwie zatem, termin pojęcia „przekazania odpłatnego lub nieodpłatnego (...) do spółki całości lub części aktywów”, użyte art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze VI dyrektywy, jest terminem autonomicznym prawa UE, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze.

po drugie przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego, na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

Tym samym sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112//WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy – Janusz Zubrzycki, Leksykon VAT 2012, str. 26. A zatem, wyłącznie w oparciu o wykładnię wspólnotową dokonywaną, zgodnie ze wskazaniami TSUE, zawartymi w wyżej cytowanym wyroku stwierdzić należy, że skoro planowa transakcja wniesienia aportem ma dotyczyć całego zespołu aktywów, które pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu działalności produkcyjnej - będzie to transakcja dotycząca zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Również na podstawie wyżej cytowanych przepisów krajowych przedmiot sprzedaży należy zakwalifikować omawiany zespół składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podstawowym bowiem wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). W przypadku objętym wnioskiem, przedmiotem aportu jest zespół składników materialnych - towarów: nieruchomości, ruchomości oraz niematerialnych.

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Zakład produkcyjny, z uwagi na to, że nie prowadził w strukturach Wnioskodawcy działalności gospodarczej do jakiej był przeznaczony, ponieważ został nabyty w celu wniesienia go do powołanej w tym celu spółki celowej miał jednak swoje miejsce w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy jako inwestycja. Był też wyodrębniony lokalizacyjnie, stanowił bowiem odrębny obiekt odpowiednio wydzielony i położony w innej miejscowości niż dotychczasowe miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy.

Ostatni z warunków jest również spełniony. Zgodnie z nim wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W oparciu o nabyte składniki majątkowe można było prowadzić produkcję granulatu chmielowego, a zatem działalność, do którego były one przeznaczone. Działalności takiej nie prowadzono, ponieważ nie było to celem nabycia tych składników.

W konsekwencji tak określony zespół składników majątkowych winien zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, ponieważ odznacza się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Składniki tworzące zakład produkcyjny pozostają we wzajemnych relacjach, dlatego też mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Przede wszystkim jednak składniki majątkowe wchodzące w skład nabytego od Syndyka majątku postrzegane w ujęciu funkcjonalnym (a tylko takie jest właściwe na gruncie wykładni TSUE) pozwalają na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym muszą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, inne warunki zakreślone w art. 2 pkt 27e ustawy VAT (organizacyjne i finansowe wyodrębnienie) mogą mieć jedynie pomocnicze znaczenie, a ich wykładnia musi być dokonywana w zgodzie z wykładnią dokonaną przez TSUE i podporządkowana funkcjonalnemu podejściu do interpretacji tego przepisu.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, skoro zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym do pkt 1, zbywane składniki są zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, do ich odpłatnego zbycia, tj. wniesienia w formie aportu w zamian za udziały znajdzie zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy VAT i czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, przysługiwało mu prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z utrzymaniem majątku stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. od zakupu: energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, kosztów ogrzewania, usług wywozu śmieci i odbioru ścieków, dostaw wody itp.

Za takim stanowiskiem przemawia następująca argumentacja:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniom ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, a więc nie obciążonych podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednakże na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Art. 2 pkt 27e ustawy zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W myśl tego przepisu, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nabyto zorganizowaną część przedsiębiorstwa celem wniesienia jej do nowopowstałej Spółki celowej. Przed powstaniem Spółki celowej Wnioskodawca ponosił wydatki dotyczące utrzymania ZCP. Spółka, do której został wniesiony aport, będzie prowadziła wyłącznie sprzedaż opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Jak stwierdzono powyżej, prawo do odliczenia podatku naliczonego ukonstytuowane w powołanym przepisie art. 86 ustawy przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług oraz dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisanego zdarzenia należy stwierdzić, iż Wnioskodawca miał prawo odliczyć podatek od towarów i usług zawarty w fakturach otrzymanych od podmiotów zewnętrznych z tytułu usług nabytych towarów i usług związanych z utrzymaniem składników majątkowych, które następnie zostały wniesione aportem, ze względu na fakt, że nowopowstała spółka będzie prowadziła wyłącznie sprzedaż opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Taki też pogląd zaprezentował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie Midland Bank (sygn. C-98/98) – „jeżeli różnorodne usługi nabywane przez zbywcę w celu dokonania zbycia całości aktywów lub ich części mają bezpośredni związek z wyraźnie wyodrębnioną częścią jego działalności gospodarczej, tak iż koszty tych usług stanowią element kosztów ogólnych tej części działalności, a wszystkie transakcje związane z tą częścią podlegają VAT, może on odliczyć całość podatku VAT naliczonego na poniesionych przez siebie kosztach nabycia tych usług”.

Podobna wykładnia przepisów dotyczących podatku VAT została zaprezentowana przez ETS w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik Ag przeciwko Finanzamt Linz (C-465/03).

W ocenie Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku wynika również z treści orzeczenia wydanego w dniu 1 marca 2012 roku w sprawie C-280/10, Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawertyn P. Granatowicz, M. Wąsiewicz spółka jawna przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu, z którego jednoznacznie wynika że ten, kto dokonuje działań inwestycyjnych ściśle związanych z przyszłym wykorzystywaniem nieruchomości i koniecznych do tego celu, powinien być uważany za podatnika. Dlatego też, jeżeli wspólnicy Spółki dokonali inwestycji niezbędnych do przyszłego wykorzystywania nieruchomości przez ... (a wskazane inwestycje nastąpiły przed rejestracją i identyfikacją spółki do celów podatku VAT), można ich uważać za podatników na potrzeby podatku VAT i w konsekwencji wspólnicy są upoważnieni do dochodzenia prawa w zakresie odliczenia podatku naliczonego.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem majątku, wchodzącego w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeśli mogą być przyporządkowane do opodatkowanej działalności nowopowstałej Spółki, to wspólnikowi (tu: Spółce) przysługuje prawo do odliczenia podatku. Trzeba bowiem zauważyć, iż wniesienie aportu powoduje jedynie alokację majątku, który będzie służył do prowadzenia działalności. Zatem jeżeli działalność podmiotu, do którego wnoszony jest aport ma charakter działalności opodatkowanej, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących utrzymania wnoszonego aportem majątku. Prawa do odliczenia podatku należy upatrywać w przyszłej działalności spółki celowej, która w tym przypadku jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

uznania zbywanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowania podatkiem VAT tej transakcji za prawidłowe,

prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów towarów i usług koniecznych dla utrzymania nabytego majątku za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m. in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, aktem notarialnym nabył od syndyka masy upadłości zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. Zakład produkcyjny Spółki, na który składały się:

użytkowanie wieczyste działki gruntu niezabudowanej położonej w miejscowości,
użytkowanie wieczyste działki gruntu położonej w miejscowości oraz własność posadowionych na tej działce budynków i urządzeń, jak również
aktywa trwałe stanowiące kompletną linię produkcyjną do granulatu chmielu wraz z wyposażeniem pomieszczeń pomocniczych oraz inne aktywa trwałe, wartości niematerialne (licencje komputerowe), materiały i opakowania.

Nabycie nie obejmowało: środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych, wierzytelności, rzeczy powierzonych na przechowanie oraz dokumentów spółki.

Spółka celowa została zawiązana aktem notarialnym 24.01.2013 r. i w tym też dniu aport został wniesiony. Nowopowstała Spółka w oparciu o ten majątek będzie prowadziła działalność gospodarczą polegającą na produkcji granulatu chmielowego wykorzystywanego do produkcji napojów (przede wszystkim piwa). Sprzedaż granulatu chmielowego będzie czynnością opodatkowaną.

Zakład jako wydzielony zespół składników majątkowych przeznaczony jest do realizowania określonego zadania gospodarczego, tj. produkcji, magazynowania i sprzedaży granulatu chmielowego. Do momentu wniesienia do spółki celowej, był on ujęty w ewidencji księgowej Wnioskodawcy w jednej pozycji jako inwestycja (pozycja w Sprawozdaniu z sytuacji finansowej - Pozostałe inwestycje długoterminowe). Innymi słowy, nabyte składniki majątku nie zostały wprowadzone do ewidencji analitycznych: kartotek środków trwałych, materiałów w magazynie. Nabyte składniki majątkowe nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę, zostały nabyte w celu wniesienia aportem do spółki, która będzie prowadziła działalność gospodarczą opodatkowaną. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że składniki majątkowe, będące przedmiotem sprzedaży, są zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że majątek będący przedmiotem dostawy stanowi zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca – jest wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazany we wniosku zespół składników majątkowych, będący przedmiotem zbycia, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii odliczenia podatku naliczonego wskazać należy, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Wyłączenia stosowania obniżenia podatku należnego zostały zawarte w art. 88 ustawy. I tak, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie zaś z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Dla oceny istnienia prawa do odliczenia decydujące znaczenie ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu towarów i usług koniecznych dla utrzymania nabytego majątku (energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, ogrzewania, wywozu śmieci, dostaw wody), który – jak wynika z okoliczności sprawy – nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z utrzymaniem majątku stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. od zakupu: energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, kosztów ogrzewania, usług wywozu śmieci i odbioru ścieków, dostaw wody, należy uznać za nieprawidłowe. Fakt nabycia przedmiotowych składników majątkowych, celem wniesienia ich aportem do Spółki celowej, która będzie je wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nie daje podstaw aby twierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu towarów i usług koniecznych dla utrzymania nabytego majątku. Podkreślić należy bowiem, iż z ww. przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika zależy od wykorzystywania danego zakupu do czynności opodatkowanych przez tego podatnika, a nie przez podmiot, na rzecz którego składniki majątkowe mają być zbyte lub wniesione w drodze aportu.

Należy wskazać, iż powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, tj. C-444/10, C-98/98, C-465/03, C-280/10 dotyczą odmiennych stanów faktycznych od stanu w niniejszej sprawie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin