Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-56b/10/13-S/DK
z 10 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 895/12 stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu rozliczenia sprzedaży składników majątkowych nabytych przez spółkę komandytową w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2010 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia sprzedaży składników majątkowych nabytych przez spółkę komandytową w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada dwie główne linie biznesowe: zakrętki PP (dalej: „Dział PP”) oraz zakrętki TO (dalej: „Dział TO”). Każda z linii biznesowych jest wyodrębniona w strukturze Spółki na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej oraz finansowej.

Dział TO stanowi zorganizowaną masę składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do wypełnienia określonych zadań (produkcji zakrętek, dalej: „Produkty”).

Spółka planuje wnieść: Dział TO jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) w rozumieniu art. 4a ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) tytułem wkładu do spółki celowej, będącej spółką komandytową (dalej: „SPK”). Spółka będzie uczestniczyć: w SPK jako komandytariusz, natomiast komplementariuszem będzie inna osoba prawna.

W ramach wniesienia tytułem wkładu Działu TO, na SPK przeniesione zostaną następujące składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Działu TO:

• sześć linii produkcyjnych, w których skład wchodzą maszyny i narzędzia produkcyjne oraz 33 zamykarki TO wydzierżawione odbiorcom lub znajdujące się w Spółce;
• zapasy wyrobów gotowych (Produkty) oraz surowców i części zamiennych;
• inne aktywa obrotowe (należności wynikające z umów handlowych);
• zobowiązania z tytułu dostaw surowców używanych do produkcji TO.

Ponadto Spółka przeniesie na SPK:

• prawa i obowiązki wynikające z umów z kluczowymi odbiorcami Produktów, jak również z kluczowymi dostawcami surowców do wytworzenia Produktów;
• tajemnice przedsiębiorstwa, w szczególności zbiory danych osobowych pracowników, współpracowników, kontrahentów, zbiory danych statystyczno-ekonomicznych dotyczących struktury kosztów, wyników osiąganych w Dziale TO oraz rentowności Produktów i inne;
• pracowników przypisanych do Działu TO na podstawie art. 23 Kodeksu Pracy.

Dodatkowo Spółka:

• zawrze ze SPK umowę najmu hali produkcyjno-magazynowych, których jest właścicielem, a w których znajdują się składniki Działu TO.
• udzieli SPK licencji na korzystanie ze znaku towarowego - logo Spółki, którym opatrzone są Produkty (dalej: „Licencja”).

Zorganizowana część przedsiębiorstwa Działu TO jest wyodrębniona w obecnej strukturze Spółki na płaszczyźnie:

• organizacyjnej - Dział TO jest wyodrębnioną w sposób faktyczny działalnością operacyjną Zbywcy, do której można przyporządkować poszczególne składniki majątkowe (środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, wyposażenie, narzędzia);
• finansowej - na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji rachunkowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności Działu TO, przez co możliwe jest określenie wyniku finansowego osiągniętego przez Dział TO. Na podstawie tych danych Spółka bada efektywność działalności finansowej Działu TO, ustala budżety i rozlicza z ich wykonania, a ponadto wyodrębnia w ramach planu finansowego Spółki plany finansowe dotyczące działalności Działu TO;
• funkcjonalnej - Dział TO jest wyodrębniony dla celów produkcji zakrętek TO.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa w postaci Działu TO jako wkład do SPK zostanie wyceniona według jego wartości rynkowej. Spółka po wniesieniu ZCP Działu TO do SPK zaprzestanie prowadzenia działalności w zakresie dotyczącym działalności Działu TO. SPK będzie kontynuować działalność gospodarczą Działu TO jako swoją zasadniczą działalność. Z uwagi na fakt, iż w niedalekiej perspektywie czasowej, tj. w okresie krótszym niż rok kalendarzowy, SPK zamierza sprzedać Dział TO potencjalnemu inwestorowi, po wniesieniu Działu TO do SPK, SPK nie będzie traktować otrzymanych składników majątkowych jako środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne, a w konsekwencji nie będzie dokonywać ich amortyzacji dla celów podatkowych.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Czy wniesienie przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład Działu TO jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego dla któregokolwiek ze wspólników spółki komandytowej będących wyłącznie osobami prawnymi, w tym dla Spółki?
2. Czy w przypadku późniejszej sprzedaży wszystkich składników niemajątkowych i majątkowych wchodzących w skład Działu TO na rzecz potencjalnego inwestora do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jako wspólnik SPK będzie mogła zaliczyć (przypadającą na Spółkę proporcjonalnie do wielkości posiadanego udziału) wartość rynkową składników majątkowych i niemajątkowych Działu TO z dnia wniesienia wkładu i ustaloną w akcie notarialnym o powołaniu spółki komandytowej?
3. Czy wydatek na podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony przez SPK w związku z uzyskaniem przez SPK wkładu w postaci ZCP Działu TO aportu, będzie stanowić koszt pośrednio związany z przychodami podatkowymi Spółki jako komandytariusza wnoszącego „wkład”, proporcjonalnie do udziału Spółki w zysku SPK?
4. Czy w przypadku wypłaty zaliczkowej zysku ze SPK zrealizowanego na sprzedaży Działu TO przez SPK, Spółka nie zapłaci podatku dochodowego od osób prawnych od tych kwot?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania drugiego, w zakresie pozostałych pytań sprawa została rozstrzygnięta w odrębnych interpretacjach.

W odniesieniu do pytania drugiego Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku późniejszej sprzedaży wszystkich składników niemajątkowych i majątkowych wchodzących w skład Działu TO na rzecz potencjalnego inwestora do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jako wspólnik SPK zaliczyć będzie mogła (przypadającą na Spółkę proporcjonalnie do wielkości posiadanego udziału) wartość: rynkową składników majątkowych i niemajątkowych Działu TO z dnia wniesienia wkładu i ustaloną w akcie notarialnym o powołaniu spółki komandytowej.

SPK nie posiada osobowości prawnej, więc z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy tej spółki. Zgodnie z art. 5 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika co do zasady proporcjonalnie do posiadanego udziału. Zasada ta znajduje odpowiednie zastosowanie w przypadku rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem SPK (będącej spółką osobową), a odnoszące się do wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka podkreśla, iż na podstawie art. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości spółki komandytowe są zobowiązane prowadzić księgi rachunkowe, bez względu na wysokość obrotów, jeżeli choćby jednym z jej wspólników jest osoba prawna. W prowadzonych przez SPK księgach rachunkowych powinna znajdować się ewidencja posiadanego majątku, zawierająca informacje niezbędne do obliczenia wartości stanowiących podatkowy koszt uzyskania przychodów poszczególnych wspólników. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują, w jaki sposób powinna być ustalona (i przyjęta dla celów ewidencji spółki osobowej) wartość składników majątkowych wchodzących w skład ZCP Dział TO i otrzymanych w formie wkładu niepieniężnego w sytuacji, gdy wspomniane składniki majątkowe nie stanowią środków trwałych podmiotu otrzymującego wkład niepieniężny.

Zdaniem Spółki, w wyniku wniesienia składników majątkowych i niemajątkowych przedmiotowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Dział TO) SPK wykaże w księgach wartość tych składników dla celów podatkowych według wartości z dnia wniesienia wkładu określonej w umowie wnoszącej wkład do SPK (nie wyższej jednak od ich wartości rynkowej). Jednocześnie, w ocenie Spółki nie znajdzie zastosowania art. 16g ust. 10a w związku z ust. 9 oraz 16h ust. 3a w związku z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nakładający na SPK obowiązek kontynuacji amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według metody przyjętej przez Spółkę.

Jednocześnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy wynika, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   


2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwane środkami trwałymi. Spółka pragnie zaznaczyć, iż SPK będzie kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną w ramach ZCP Dział TO nie dłużej niż rok kalendarzowy, z uwagi na plany związane z pozyskaniem inwestora w zakresie zbycia składników majątkowych i niemajątkowych Działu TO.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż SPK będzie traktować otrzymane w ramach ZCP Działu TO środki trwałe i wartości niematerialne i prawne jako aktywa obrotowe, nie będą one podlegały amortyzacji podatkowej w SPK.

W opinii Spółki, analiza regulacji art. 16g ust. 10a w związku z ust. 9 oraz 16h ust. 3a w związku z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, że mają one zastosowanie wyłącznie przy ustalaniu - dla celów ewidencji spółki otrzymującej aport (wkład) -wartości składników majątkowych stanowiących środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne) tej spółki. Cytowane przepisy nie znajdują natomiast zastosowania przy ustalaniu wartości składników majątkowych niezaliczonych do środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) podmiotu otrzymującego wkład niepieniężny (tj. spółki komandytowej). W takim wypadku zdaniem Spółki wartość nabytych składników majątkowych stanowiących aktywa obrotowe (uwzględniona w ewidencji SPK) powinna zostać ustalona zgodnie z treścią art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 10 pkt 1 oraz z ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16g ust. 10 pkt 1 omawianej ustawy łączną wartość początkową nabytych jako wkład niepieniężny środków trwałych stanowi suma ich wartości rynkowej, w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy. Natomiast stosownie do art. 16g ust. 2 ww. ustawy, dla potrzeb ustalenia wartości firmy w wartości rynkowej wycenia się nie tylko środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, ale wszystkie składniki majątkowe (w tym również aktywa obrotowe) wchodzące w skład wniesionego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Tym samym, zdaniem Spółki, właśnie według wartości z dnia wniesienia wkładu określonej w umowie SPK (nie wyższej jednak od wartości rynkowej) powinny być wyceniane dla celów ustalenia kosztów podatkowych przy późniejszej ich odsprzedaży przez SPK wszystkie składniki majątkowe, które nie będą traktowane przez SPK jako aktywa obrotowe i nie będą amortyzowane dla celów podatkowych, a wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa będącego przedmiotem wkładu.

Wniosek ten potwierdza stanowisko wyrażone przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z dnia 6 czerwca 2008 r. (znak: IP-PB3-423-419/08-3/MS), w którym uznał on stanowisko podatnika w całości za poprawne i potwierdził, że dochodem podatkowym w przypadku „pozostałych składników majątkowych, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport, będzie różnica pomiędzy przychodami podatkowymi oraz kosztami podatkowymi, gdzie przychodem na moment sprzedaży przez Spółkę będzie kwota uzyskana ze zbycia tychże pozostałych składników majątkowych a kosztem uzyskania przychodu będzie wartość pozostałych składników majątkowych ustalona na dzień wniesienia aportu w ewidencji Spółki, tj. ich ówczesna wartość rynkowa (a w przypadku produkcji w toku ówczesna wartość rynkowa powiększona o nakłady poniesione przez Spółkę do dokończenie produkcji)”.

W rezultacie, w przypadku późniejszej odsprzedaży składników niemajątkowych i majątkowych wchodzących w skład Działu TO na rzecz potencjalnego inwestora do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jako wspólnik SPK zaliczyć będzie mogła (przypadającą na Spółkę proporcjonalnie do wielkości posiadanego udziału) wartość rynkową składników majątkowych i niemajątkowych Działu TO z dnia wniesienia wkładu i ustaloną w akcie notarialnym o powołaniu spółki komandytowej.

W dniu 25 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB3/423-56b/10/DK stwierdzając, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku złożonym przez Spółkę jest nieprawidłowe. W dniu 12 kwietnia 2010 r. Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa przedmiotowej interpretacji. Skargę na przedmiotową interpretację złożono w dniu 29 czerwca 2010 r., wniesiono w niej o uchylenie interpretacji w całości oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 8 października 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 683/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Spółki.

Przedmiotowy wyrok został zaskarżony przez Spółkę, do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 18 września 2012 r., sygn. akt II FSK 325/11, uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 895/12. Przedmiotowy wyrok uprawomocnił się w dniu 18 stycznia 2013 r.

W świetle powyższego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w przedmiotowym wyroku – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotowa interpretacja chociaż dotyczy zdarzenia przyszłego, to odnosi się do wniosku, który został złożony w 2010 roku, w konsekwencji przedmiotowe rozstrzygnięcie odnosi się do stanu prawnego obowiązującego w roku 2010.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.), przepisy ustawy mają zastosowanie do osób prawnych, spółek kapitałowych w organizacji oraz do jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) nie przyznaje spółkom osobowym, w tym spółce komandytowej, osobowości prawnej. Wobec powyższego, spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Podatnikami będą w omawianej sytuacji wspólnicy spółki komandytowej, w tym Spółka, gdyż na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Ponadto stosownie do treści ust. 2 cytowanego przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Wskazać należy, iż na gruncie przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem dochodowym spółka osobowa nie jest rozpoznawana jako podmiot podatku dochodowego w związku z brakiem szczególnych regulacji w tym zakresie nie można uznać za prawidłowe odniesienie się przez Spółkę do treści art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 10 pkt 1 oraz ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przepisu mającego zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego w zdarzeniu przyszłym. W szczególności zauważyć należy, że art. 16g omawianej ustawy, zawiera co prawda katalog metod ustalania wartości początkowej środków trwałych, jednakże żadna z metod nie może znaleźć zastosowania w sytuacji, gdy ma miejsce wniesienie wkładu niepieniężnego przez spółkę kapitałową do spółki osobowej.

W art. 16g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, unormowana została natomiast jedynie sytuacja, w której spółka kapitałowa wnosi wkład niepieniężny (aport) do spółki kapitałowej lub do spółdzielni: w takim przypadku za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się, ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Stwierdzoną lukę prawną należy zamknąć w drodze analogii legis. Analogia legis polega na podporządkowaniu określonych kategorii stanów faktycznych przepisowi, z którego w drodze wykładni językowej nie sposób wywieść normy o takim zasięgu (por. B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008, s. 123).

Jeśli zatem w art. 16g ww. ustawy katalog metod ustalania wartości początkowej środków trwałych jest katalogiem zamkniętym, to należy wykorzystać tę metodę, która w art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy, jest przewidziana dla sytuacji najbardziej podobnej do tej, która nie doczekała się uregulowania, a więc taką samą, jak w przypadku wniesienia aportu w postaci środków trwałych do spółki mającej osobowość prawną (tak B. Brzeziński, op. cit., s. 137-138).

Konsekwencją przyjęcia metody określania wartości niematerialnych i prawnych na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, jest brak podstaw prawnych do przyjęcia metody kontynuacji, lecz zgodnie z powołanym przepisem wartość wkładów powinna odpowiadać wartości rynkowej z dnia dokonania aportu.

Odnosząc się do kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z planowaną sprzedażą składników majątkowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie będą stanowiły środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji należy wskazać, iż podstawą wyliczenia kosztów takiej transakcji jest art. 15 ust. 1 omawianej ustawy, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jako że, wniesienie wkładu niepieniężnego o odpowiedniej wartości może być uznane za formę poniesienia wydatku, wartość ta w przypadku wkładów niepieniężnych pozostaje oznaczona w umowie spółki. W konsekwencji należy przyjąć, iż w przypadku sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki osobowej, kosztem uzyskania przychodów będzie odpowiednio ustalona w umowie spółki wartość tych składników nie wyższa niż ich wartość rynkowa.

Końcowo należy wskazać, że tut. organ nie ma uprawnień do prowadzenia postępowania dowodowego, a twierdzenia i fakty przedstawione przez Spółkę w zdarzeniu przyszłym nie podlegają weryfikacji w trybie właściwym dla postępowania kontrolnego, czy podatkowego, co umożliwiałoby kompleksową ocenę przeprowadzanych operacji, z uwzględnieniem ich zasadności i racjonalności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.