Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-45/13/TS
z 11 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu 17 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazwy skróconej na wystawianych fakturach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazwy skróconej na wystawianych fakturach.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na fakturach wystawianych od dnia 1 stycznia 2013 r., które Spółka otrzymuje od dostawców towarów bądź usług, często wystawcy stosują nazwę skróconą w danych podatnika oraz nabywcy. Stosują nazwę skróconą „D” S.A. , zamiast nazwy pełnej „D” Spółka Akcyjna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wymieniony skrót jest dopuszczalny na fakturach, w danych podatnika bądź nabywcy towarów lub usług w świetle stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r.?

Zdaniem Spółki, używanie nazwy skróconej jest dopuszczalne, gdyż w statucie Spółki oraz w zgłoszeniu do Urzędu Skarbowego podano nazwę skróconą. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie faktur wchodzącym w życie od dnia 1 stycznia 2013 r. faktura VAT ma zawierać (§ 5 ust. 1 pkt 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Do dnia 31 grudnia 2012 r. zgodnie z rozporządzeniem wystarczało, że na fakturze była nazwa skrócona nabywcy. Teraz jednak w § 2 dodano pkt 7, w myśl którego przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi albo wystawcy faktury. Natomiast w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w sekcji 4 art. 226 pkt 5 wskazano, iż faktura powinna zawierać: pełną nazwę (nazwisko) i adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy. W związku z powyższym Spółka wyraziła wątpliwości, czy użycie nazwy skróconej formy prawnej u podatnika oraz nabywcy pozbawi fakturę elementu autentyczności? Czy podanie danych podatnika oraz nabywcy, w takim przypadku skrótu S.A., prowadzi do naruszenia § 2 rozporządzenia i tym samym nie można użyć skrótu S.A., tylko SPÓŁKA AKCYJNA? Spółka nadmieniła, iż w statucie Spółki ma nazwę pełną „D” Spółka Akcyjna oraz nazwę skróconą „D” S.A. W Krajowym Rejestrze Sądowym wymieniono nazwę pełną, natomiast w dokumencie zgłoszeniowym do Urzędu Skarbowego jest nazwa pełna „D” Spółka Akcyjna oraz nazwa skrócona „D” S.A. Czy użycie skróconej nazwy formy Spółki jest błędem istotnym, powodującym konieczność wystawienia noty korygującej, czy też noty w tym przypadku nie są konieczne? Spółka uważa, że użycie skrótu form prawnych Spółki na fakturze w danych podatnika, jak i w danych nabywcy, nie jest błędem, gdyż skróty dopuszcza również Kodeks spółek handlowych (art. 305 § 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, w tym zakres i rodzaj danych zawartych w fakturze, reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Od dnia 1 stycznia 2013 r., na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428), przepis § 5 ust. 1 pkt 3 otrzymał następujące brzmienie: „faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy”.

Jednocześnie jak wynika z dodanego do § 2 ww. rozporządzenia pkt 7 – przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi albo wystawcy faktury.

Znowelizowany § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia stanowi implementację art. 226 pkt 5 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane: (…) pełną nazwę (nazwisko) i adres podatnika oraz nabywcy lub usługobiorcy.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na fakturach wystawianych od dnia 1 stycznia 2013 r. na rzecz Spółki, wystawcy często stosują nazwę skróconą w danych podatnika oraz nabywcy. Spółka wskazała, że w statucie oraz zgłoszeniu do Urzędu Skarbowego podana jest nazwa pełna „D” Spółka Akcyjna oraz nazwa skrócona „D” S.A.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1314), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (…).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (…).

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług określony został rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.).

Regulacje zawarte w § 1 ww. rozporządzenia określają wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia – „Dane identyfikacyjne”, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się na wystawianych na niego fakturach VAT, m.in. pełna lub skrócona nazwa firmy, winny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, podanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy zarówno nazwa skrócona, jak i pełna formy prawnej Spółki została wykazana w zgłoszeniu identyfikacyjnym/aktualizacyjnym, to posługiwanie się przez Spółkę oraz jej kontrahentów nazwą skróconą na wystawianych fakturach jest prawidłowe.

Pomimo, iż regulacje unijne w przedmiotowym zakresie mówią o „pełnej nazwie”, to jednakże z uwagi na sposób sformalizowania dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem w polskich przepisach podatkowych, zasadne jest twierdzenie, iż tak określona nazwa skrócona podana w zgłoszeniu identyfikacyjnym identyfikuje podatnika posługującego się nią w fakturze na równi jak nazwa pełna.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.