INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 01 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 13 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia kwoty tzw. franszyzy redukcyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacenia kwoty tzw. franszyzy redukcyjnej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 26 marca 2012 r. znak: IBPB II/1/415-111/12/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 13 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Miejski ubezpiecza majątek na wypadek szkód powstałych na skutek zdarzeń losowych. Związana z tym polisa ubezpieczeniowa zawarta przez Urząd Miejski ogranicza odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń. Kwota wypłacanego przez ubezpieczyciela odszkodowania na rzecz osoby poszkodowanej jest obniżona o tzw. franszyzę redukcyjną, tj. stałą kwotę, którą Urząd Miejski jest zobowiązany wypłacić poszkodowanemu z własnych środków.

Wnioskodawca nadmienia, iż zaistniała szkoda jest oceniana przez uprawnioną do tych czynności osobę z firmy ubezpieczeniowej i na tej podstawie szacuje się wysokość odszkodowania.

Franszyza redukcyjna jest wypłacana ze środków Wnioskodawcy – w wyniku umowy zawartej między Urzędem Miejskim a Towarzystwem Ubezpieczeń i Reasekuracji.

Jest to stała kwota 400,00 zł potrącana przez Towarzystwo przy wypłacie odszkodowania za uszkodzenie pojazdu.

Kwota ta jest wypłacana osobie poszkodowanej na jej wniosek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacona kwota tzw. franszyzy redukcyjnej z tytułu poniesionej szkody podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, a tym samym nie należy jej wykazywać w PIT-8C, czy należy wystawić PIT-8C a osoba powinna to ująć w swoim rozliczeniu rocznym i opodatkować ją...

Zdaniem Wnioskodawcy franszyza redukcyjna z tytułu poniesionej szkody nie podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy ponieważ nie jest to odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela, tylko z środków Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

Zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zwrot „w szczególności” użyty w ww. artykule oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to, że do „innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody – w rozumieniu ustawy – których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 – 8 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Urząd Miejski ubezpiecza majątek na wypadek szkód powstałych na skutek zdarzeń losowych. Związana z tym polisa ubezpieczeniowa ogranicza odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń. Kwota wypłacanego przez ubezpieczyciela odszkodowania na rzecz osoby poszkodowanej jest obniżona o tzw. franszyzę redukcyjną, tj. stałą kwotę, którą Urząd Miejski jest zobowiązany wypłacić poszkodowanemu z własnych środków. Zaistniała szkoda jest oceniana przez uprawnioną do tych czynności osobę z firmy ubezpieczeniowej i na tej podstawie szacuje się wysokość odszkodowania.

Franszyza redukcyjna jest wypłacana ze środków Wnioskodawcy – w wyniku umowy zawartej między Urzędem Miejskim a Towarzystwem Ubezpieczeń i Reasekuracji. Jest to stała kwota 400,00 zł potrącana przez Towarzystwo przy wypłacie odszkodowania za uszkodzenie pojazdu. Kwota ta jest wypłacana osobie poszkodowanej na jej wniosek.

W świetle powyższego źródłem wypłaty przez Wnioskodawcę franszyzy redukcyjnej nie jest przepis rangi ustawowej, ale umowa zawarta między Urzędem Miejskim a Towarzystwem Ubezpieczeń i Reasekuracji. Wskazana kwota wypłacona jest ze środków Wnioskodawcy i na wniosek osoby poszkodowanej.

Zatem stwierdzić należy, iż przedmiotową franszyzę (w kwocie stałej w wysokości 400,00 zł) należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z innych źródeł. Przychód ten nie podlega zwolnieniu z opodatkowania ani na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ani pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie spełnia przesłanek, o których mowa w tych przepisach, warunkujących zastosowanie zwolnienia. Wnioskodawca obowiązany jest zatem, na zasadach określonych w art. 42a ustawy, do wystawienia informacji PIT-8C i wykazania w niej kwoty ww. franszyzy. Zgodnie bowiem z treścią tego artykułu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Należy zauważyć, iż osoba, której została wypłacona przez Wnioskodawcę kwota franszyzy redukcyjnej powinna kwotę tą wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym nastąpiła jej wyplata i opodatkować łącznie z innymi przychodami/dochodami uzyskanymi w tym samym roku podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.