INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 marca 2011 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, polegającej w głównej mierze na świadczeniu usług tłumaczeniowych. W dniu 25 marca 2011 r. Zainteresowana złożyła zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (na formularzu VAT-R), zaś 31 marca 2011 r. została zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W trakcie prowadzenia bieżącej działalności, podczas dojazdów na spotkania z obecnymi i potencjalnymi klientami, przy wizytach w urzędzie skarbowym i Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, przy załatwianiu różnego rodzaju formalności i dokonywaniu zakupów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni korzysta z samochodu osobowego będącego współwłasnością Zainteresowanej i Jej męża, w ramach łączącej ich małżeńskiej wspólności majątkowej, wcześniej używanego do celów prywatnych.

W związku z powyższym samochód ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Jej firmy.

Jednocześnie do celów prywatnych Zainteresowana wykorzystuje inny samochód będący Jej własnością.

Wnioskodawczyni dysponuje fakturą zakupu ww. samochodu wystawioną w dniu 14 marca 2005 r. na kwotę brutto w wysokości 40.300 zł, gdzie jako nabywca figuruje razem ze swoim mężem.

Ponadto do ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni wprowadziła niezbędny przy świadczeniu usług tłumaczeniowych laptop nabyty w okresie obowiązywania małżeńskiej wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni dysponuje fakturą zakupu ww. laptopa wystawioną w dniu 7 lutego 2008 r. na kwotę brutto 2.960 zł, na której jako nabywca figuruje tylko mąż Zainteresowanej.

Wyżej opisane składniki majątku nie są wykorzystywane przez męża Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego odrębnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób, w świetle opisanego stanu faktycznego, uwzględniając obecny status Wnioskodawczyni jako podatnika podatku od towarów i usług oraz rodzaj posiadanych przez Wnioskodawczynię dokumentów zakupu opisanych składników majątkowych, powinna ustalić wartość początkową samochodu osobowego oraz wartość początkową laptopa...
2. Czy zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według ceny ich nabycia, czy też zgodnie z art. 22g ust. 8, wg własnej wyceny z uwzględnieniem cen rynkowych z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia zużycia środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, do ustalenia wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych składników majątkowych zakupionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, należy zastosować zasadę opisaną w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przyjąć:

• w przypadku samochodu osobowego – kwotę brutto z faktury dokumentującej zakup samochodu, tj. 40.300 zł. Kwoty brutto nie należy pomniejszać o podatek od towarów i usług, ponieważ przy zakupie na cele prywatne nie przysługiwało Zainteresowanej prawo odliczenia tego podatku,
• w przypadku laptopa – kwotę brutto z faktury dokumentującej zakup urządzenia, tj. 2.960 zł. Wnioskodawczyni uważa, że jako współwłaściciel laptopa może potraktować cenę nabycia wykazaną na fakturze zakupu laptopa wystawionej na Jej męża jako cenę, o której mowa w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobnie jak w przypadku samochodu, z tych samych przyczyn, kwoty brutto nie należy umniejszać o wykazany na fakturze podatek od towarów i usług.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, o czym stanowi treść art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ww. ustawy).

Ponadto stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Jak wynika z treści złożonego wniosku samochód osobowy oraz komputer nabyty został za określoną cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższych środków trwałych jest wartością znaną.

Zgodnie z generalną zasadą określoną w cytowanym art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny jego nabycia.

W sytuacji opisanej we wniosku, wartość początkową należało zatem ustalić w wysokości kwoty z faktury potwierdzającej zakup samochodu oraz zakup komputera. Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony. Tym samym ceny nabycia środka trwałego nie pomniejsza się o ten podatek. W takiej sytuacji ceną nabycia będzie (jak wskazano we wniosku) wartość brutto zakupionych środków trwałych, wykazane w fakturach dokumentujących te zakupy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy zasadnym jest uznać, że w niniejszej sprawie wartość początkową samochodu osobowego oraz laptopa należy ustalić w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według ceny ich nabycia w kwocie brutto wynikającej z faktury.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.