INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2011 r. (data wpływu 16 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „P.” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. „P.”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Park jest państwową jednostką budżetową, działającą na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1993 r. w sprawie utworzenia Parku Narodowego (Dz. U. Nr 86, poz. 399). Rodzaj przeważającej działalności wg PKD (2007 r.) to 9104Z - działalność ogrodów botanicznych, zoologicznych oraz obszarów i obiektów ochrony przyrody. Park, jako jednostka budżetowa, uzyskiwane dochody odprowadza do Skarbu Państwa. Obok wykonywania działalności statutowej - ochrony przyrody - uzyskuje dochody niezwiązane z działalnością statutową. Są to następujące tytuły dochodów:

• z najmu i dzierżawy obiektów na cele mieszkaniowe (zwolnione od podatku od towarów i usług) oraz cele inne niż mieszkaniowe (opodatkowane stawką 23%),
• ze sprzedaży drewna opałowego (opodatkowane stawką 8%) oraz drewna pozostałego (opodatkowane stawką 23%),
• związane ze sprzedażą gadżetów związanych z Parkiem (opodatkowane stawką 23%),
• dzierżawy gruntów na cele rolnicze (zwolnione od podatku od towarów i usług) oraz na cele inne niż rolnicze (opodatkowane stawką 23%).

W dniu 1 lutego 2011 r., pomiędzy Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych, jako instytucją wdrażającą, a Parkiem, jako beneficjentem, podpisana została umowa o dotację projektu pn. „P.”, w ramach działania 5.3, priorytetu V Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013.

Projekt finansowany jest w 85% ze środków Komisji Europejskiej i w 15% ze środków krajowych. Jego celem jest stworzenie skutecznej ochrony przedmiotów ochrony obszarów Natura 2000, poprzez sporządzenie projektów planów zadań ochronnych. Realizowane zadania związane z tym projektem nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, prowadzonych przez Park.

W okresie od 1 lutego 2011 r. do 13 maja 2011 r. Park realizował zadania na potrzeby projektu i kwalifikował w koszty całą wartość poniesionych wydatków, ponieważ nie był „płatnikiem” podatku od towarów i usług (korzystał ze zwolnienia podmiotowego z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z dniem 13 maja 2011 r., Park został „płatnikiem” podatku od towarów i usług i od tego dnia nalicza i płaci należny podatek i zalicza w koszty projektu, uznając, że nie podlega on zwrotowi, ponieważ nie ma powiązania z czynnym obrotem opodatkowanym.

Zgodnie z zapisami postanowień wspólnych dla realizacji ww. projektu, podatek naliczony może być uznany za koszt kwalifikowany, jeśli beneficjent oraz partnerzy projektu dostarczą Komisji Europejskiej dokumenty potwierdzające fakt, że byli zobowiązani do płacenia niepodlegającego zwrotowi podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek naliczony w związku z realizacją ww. projektu może być w jakikolwiek sposób odzyskany...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może odzyskać podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonanych w ramach realizacji projektu, ponieważ realizacja projektu nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że o ile – jak wynika z treści wniosku – zakupy dokonane na potrzeby realizacji ww. projektu nie służą czynnościom opodatkowanym, Parkowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w § 8 ust. 3 i 4 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.