INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym miesiącu Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, w którym miesiącu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną część wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca należy do międzynarodowego koncernu farmaceutycznego X (dalej: „Grupa"). W ramach Grupy Spółka pełni funkcje związane z rozwojem i zarządzaniem posiadanymi przez Grupę prawami własności intelektualnej na rynkach Europy Środkowo-Wschodniej, w tym Polski.

W szczególności, działalność Spółki polega na posiadaniu, rozwoju i zarządzaniu prawami własności intelektualnej, w tym:

• autorskimi prawami majątkowymi, patentami, znakami towarowymi (markami), a także innymi prawami własności przemysłowej dotyczącymi produktów wytwarzanych i sprzedawanych przez spółki z Grupy,
• technologią produkcji (know-how) dotyczącą produktów wytwarzanych i sprzedawanych przez spółki z Grupy (dokumentacją rejestracyjną (dossier rejestracyjne) związaną z dopuszczeniem do obrotu produktów leczniczych).
  
  

W ramach prowadzenia swojej działalności Spółka w 2010 r. nabyła w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa od spółki z Grupy prawo do znaku towarowego oraz technologię produkcji (know-how/dokumentację rejestracyjną) dotyczące produktu leczniczego o nazwie „A" (dalej zwane łącznie: „WNIP") opartego o substancję czynną o nazwie B. Spółka wprowadziła nabyte prawa do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „ewidencja WNIP") i rozpoczęła ich amortyzację.

Jednocześnie, na podstawie umowy licencyjnej Wnioskodawca udostępnił spółce z Grupy prawo do korzystania z WNiP w zamian za opłatę licencyjną której wysokość uzależniona była od sprzedaży produktu leczniczego „A" realizowanej przez licencjobiorcę.

W dniu 18 listopada 2011 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny wydał decyzję o wstrzymaniu w obrocie oraz stosowaniu na terenie całego kraju produktu leczniczego „A”. Było to wynikiem przeprowadzenia na poziomie europejskim procedury sygnalizującej podejrzewane działanie niepożądane substancji B.

Mianowicie w maju 2011 r. Europejski Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi (dalej: „Komitet") działający przy Europejskiej Agencji Leków wydał opinię dotyczącą tymczasowych środków w celu ochrony zdrowia publicznego, w której zalecił Komisji Europejskiej zawieszenie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i wprowadzenie zakazu wszystkich dostaw we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich UE produktów leczniczych zawierających B (czyli substancję czynną występującą m.in. w leku „A”). Przyczyną wprowadzenia ograniczeń w obrocie produktami leczniczymi zawierającymi B. było występowanie poważnych działań niepożądanych związanych w głównej mierze z ryzykiem przypadkowego lub zamierzonego przedawkowania oraz brak skutecznych środków minimalizacji tego ryzyka. Ponadto Komitet uznał, że ryzyko przypadkowego przedawkowania związanego ze stosowaniem produktów leczniczych zawierających B. przewyższa ograniczone korzyści jego stosowania.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w momencie nabycia prawa do znaku towarowego oraz technologii produkcji (know-how) dotyczących leku „A” (a więc w 2010 r.) leki zawierające substancję czynną B. były powszechnie stosowane. Na moment aportu były one zatwierdzone i wprowadzone do obrotu w 12 państwach członkowskich UE od lat 70.

Następnie w dniu 4 kwietnia 2012 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny wydał decyzję o wycofaniu z obrotu na terenie całego kraju produktu leczniczego „A”. To z kolei było wynikiem wydania przez Komisję Europejską decyzji wykonawczej z dnia 13 lutego 2012 r. dotyczącej zawieszenia krajowych pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych stosowanych u ludzi zawierających substancję czynną B.

W konsekwencji wydania przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego decyzji o wycofaniu z obrotu leku „A” Spółka poniosła ekonomiczną stratę na WNiP. Aktywa te przestały bowiem generować dla Spółki jakikolwiek przychód (jako że przy braku sprzedaży produktów leczniczych „A” przez licencjobiorcę Wnioskodawca przestał otrzymywać opłaty licencyjne z tytułu wykorzystania praw do znaku towarowego oraz know-how).

W związku z powyższym, Spółka zamierza wycofać WNIP z ewidencji WNIP. Wycofanie WNiP z ewidencji zostanie potwierdzone protokołem dokumentującym skutki decyzji o zaprzestaniu używania wartości niematerialnej i prawnej. Dla celów księgowych Spółka planuje udokumentowanie tej straty przez dokonanie odpisu aktualizującego WNiP w wysokości równej nieumorzonej części wartości początkowej WNiP.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia niezamortyzowanej części wartości początkowej WNiP do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu wycofania WNiP z ewidencji WNiP i sporządzenia protokołu (dokumentującego decyzję o zaprzestaniu używania wartości niematarialnej i prawnej)... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki, niezamortyzowana część wartości początkowej WNiP może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu wycofania wartości niematerialnej i prawnej z ewidencji WNIP (potwierdzonego protokołem).

Straty w wartościach niematerialnych i prawnych stanowią bowiem koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, a tym samym są potrącane w dacie ich poniesienia.

Zatem strata na WNiP podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu wycofania WNiP z ewidencji WNiP i sporządzenia protokołu (dokumentującego decyzję o zaprzestaniu używania wartości niematerialnej i prawnej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Co do zasady wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 updop).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w 2010 roku nabyła w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa od spółki z Grupy prawo do znaku towarowego oraz technologię produkcji (know-how/dokumentację rejestracyjną) dotyczące produktu leczniczego „A” opartego o substancję czynną o nazwie B. Spółka wprowadziła nabyte prawa do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczęła ich amortyzację. Jednocześnie, na podstawie umowy licencyjnej Wnioskodawca udostępnił spółce z Grupy prawo do korzystania z WNiP w zamian za opłatę licencyjną której wysokość uzależniona była od sprzedaży produktu leczniczego „A" realizowanej przez licencjobiorcę. W dniu 18 listopada 2011 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny wydał decyzję o wstrzymaniu w obrocie oraz stosowaniu na terenie całego kraju produktu leczniczego „A”. Było to wynikiem przeprowadzenia na poziomie europejskim procedury sygnalizującej podejrzewane działanie niepożądane substancji B. W dniu 4 kwietnia 2012 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny wydał decyzję o wycofaniu z obrotu na terenie całego kraju produktu leczniczego „A”. To z kolei było wynikiem wydania przez Komisję Europejską decyzji wykonawczej z dnia 13 lutego 2012 r. dotyczącej zawieszenia krajowych pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych stosowanych u ludzi zawierających substancję czynną B.

W konsekwencji wydania przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego decyzji o wycofaniu z obrotu leku „A” Spółka poniosła ekonomiczną stratę na WNiP. Aktywa te przestały bowiem generować dla Spółki jakikolwiek przychód (jako że przy braku sprzedaży produktów leczniczych „A” przez licencjobiorcę Wnioskodawca przestał otrzymywać opłaty licencyjne z tytułu wykorzystania praw do znaku towarowego oraz know-how). W związku z powyższym, Spółka zamierza wycofać WNIP z ewidencji WNIP. Wycofanie WNiP z ewidencji zostanie potwierdzone protokołem dokumentującym skutki decyzji o zaprzestaniu używania wartości niematerialnej i prawnej. Dla celów księgowych Spółka planuje udokumentowanie tej straty przez dokonanie odpisu aktualizującego WNiP w wysokości równej nieumorzonej części wartości początkowej WNiP.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

Mając powyższe na uwadze, niezamortyzowana część wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu jej wycofania z ewidencji i sporządzenia protokołu dokumentującego decyzję o zaprzestaniu używania.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.