INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011r. (data wpływu do tut. Biura 21 października 2011r.), uzupełnionym w dniu 09 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu osobowego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu osobowego). Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 grudnia 2011r. Znak IBPBI/1/415-1093/11 oraz IBPBI/1/415-1327/11/ESZ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 09 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem samochodu osobowego, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych firmy. Działalność gospodarcza została rozpoczęta w dniu 2 września 2011 r. Wnioskodawca i jego małżonka nie mają rozdzielności majątkowej. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, nie używa samochodu i wyraziła zgodę na wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej przez jej męża. Samochód został zakupiony w kwietniu 2005 r. Nie był nigdy używany w działalności gospodarczej i nie podlegał amortyzacji. Samochód jest niezbędny w firmie (wyjazdy do klientów, wyjazdy służbowe).

Kwota z faktury zakupu to 76.000 PLN brutto. Od takiej wartości samochodu będą odliczane odpisy amortyzacyjne w wysokości 40% rocznie. Kwota podatku VAT nie została odliczona. W zakresie podatku od towarów i usług nie przysługiwało Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT oraz zwrot różnicy podatku VAT. W ocenie Wnioskodawcy, według przepisów tak ustalona wartość początkowa środka trwałego (od kwoty brutto zakupu samochodu w 2005 r.) jest prawidłowa.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 03 stycznia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż:

• samochód, o którym mowa we wniosku zakupiony został w kwietniu 2005r. jako fabrycznie nowy samochód,
• przed wprowadzeniem ww. samochodu do ewidencji środków trwałych, nie poniesiono wydatków na jego ulepszenie.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jaką wartość początkową środka trwałego (samochodu osobowego) należy przyjąć dla celów amortyzacji środka trwałego...

Zdaniem Wnioskodawcy, według przepisów art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowym jest ustalenie wartości początkowej ww. środka trwałego w wartości brutto ceny zakupu samochodu w 2005 r., a więc w kwocie 76.000 zł. Ze względu na posiadanie faktury zakupu, potwierdzającej wartość nabycia nie ma zastosowania przepis z art. 22g ust. 8 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych dot. samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Stosownie natomiast do treści art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, samochód osobowy nabyty został za określoną na fakturze sprzedaży cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi jego cena nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, iż skoro jak wynika z wniosku „Kwota podatku VAT nie została odliczona. W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługiwało odliczenie podatku VAT oraz zwrot różnicy podatku VAT”, ceny nabycia środka trwałego nie pomniejsza się o ten podatek. W takiej sytuacji ceną nabycia będzie wartość brutto zakupionego środka trwałego, wykazana w fakturze dokumentującej ten zakup.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.