Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/443A-19/13-2/KK
z 14 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05 kwietnia 2013 r. (data wpływu 08 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania mokrych liści tytoniu (tytoniu mokrego) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania mokrych liści tytoniu (tytoniu mokrego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą […] w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa do dnia 31 grudnia 2012 r. zajmował się sprzedażą wysyłkowo-hurtową tytoniu nie przetworzonego tzn. suchych liści tytoniu. Od dnia 1 stycznia 2013r., gdy susz tytoniowy został opodatkowany podatkiem akcyzowym w wysokości 218,80 zł za każdy kg, Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż mokrych liści tytoniu. Wnioskodawca uzyskał informacje w Urzędzie Celnym, że mokre liście tytoniu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ponadto Wnioskodawca złożył wniosek w Urzędzie Celnym, iż prowadzi działalność polegającą na sprzedaży mokrych liści tytoniu. Urząd Celny przesłał Wnioskodawcy potwierdzenie wpisania go na listę podmiotów pośredniczących. Wnioskodawca wskazuje, że zajmuje się obrotem mokrymi liśćmi tytoniu osobom fizycznym, a nie składom akcyzowym dlatego też dla pewności i legalności prowadzonego obrotu oraz w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego, skierował wniosek o indywidualną interpretację prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po wejściu w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym, dokonanej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej, opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega również obrót „mokrymi liśćmi tytoniu”, (tytoniem mokrym)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca zajmuje się obrotem mokrymi liśćmi tytoniu, które zgodnie z interpretacją Wnioskodawcy nie są objęte zakresem przedmiotowym ustawy o podatku akcyzowym, a co za tym idzie nie są objęte podatkiem akcyzowym, a więc obrót takim wyrobem jest wolny od podatku akcyzowego.

W artykule pierwszym ustawy o podatku akcyzowym (tj. z dnia 29 kwietnia 2011 r. Dz. U. Nr 108, poz. 626) został wskazany zakres przedmiotowy tejże ustawy, gdzie zostało wskazane, że opodatkowane podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, są m.in. wyroby akcyzowe. Do wyrobów akcyzowych zalicza się zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy.

Na podstawę nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym dokonanej ustawą z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012r. poz. 1456) do wyrobów akcyzowych został zaliczony susz tytoniowy, a co za tym idzie w określonych przez ustawę okolicznościach, opodatkowano podatkiem akcyzowym susz tytoniowy, celem określania przedmiotu opodatkowania ustawodawca wskazaną wcześniej nowelizacją wprowadził do ustawy o podatku akcyzowym definicję legalną suszu tytoniowego w art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Art. 99a ust. 1. za susz tytoniowy uznaje się suchy tytoń niebędący jeszcze wyrobem tytoniowym.

Dla ustalenia co jest suszem tytoniowym należy najpierw ustalić jaki wyrób jest wyrobem tytoniowym. Ustawodawca wyrób tytoniowy wymienia enumeratywnie w art. 98 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, tak więc do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN (Klasyfikacja w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej):

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.
   
   

W związku z powyższym każdy suchy tytoń będący papierosem, tytoniem do palenia jak również cygarem albo cygaretką, nie jest suszem tytoniowym, gdyż susz tytoniowy nie może być zarazem wyrobem tytoniowym.

W dalszej kolejności należy ustalić jaki tytoń (tytoń o jakich parametrach) jest suchym tytoniem, gdyż wnioskując a contrario, suszem tytoniowym nie będzie tytoń inny niż tytoń suchy, który zarazem nie jest papierosem, tytoniem do palenia jak również cygarem albo cygaretką.

Jednakże Ustawodawca nie definiuje ani też nie podaje parametrów, dzięki którym można by określić jaki tytoń jest tytoniem suchym a jaki nim nie jest, zarówno w ustawie o podatku akcyzowym jak również w żadnym innym źródle prawa powszechnie obowiązującego w Polsce.

Z uwagi na brak definicji legalnej suchego tytoniu, celem określania co jest tytoniem suchym należy posiłkować się funkcjonującymi i respektowanymi w międzynarodowym obrocie gospodarczym normami międzynarodowymi.

Norma - to reguła, sposób postępowania, normy ISO to normy międzynarodowe uznawane we wszystkich krajach, których członkami są krajowe organizacje normalizacyjne.

Polski Komitet Normalizacyjny w wydawanych normach posługuje się sformułowaniem tytoń wysokowilgotny lub tytoń o wysokiej wilgotności.

Definicja „Tytoń wysokowilgotny” lub, „Tytoń o wysokiej wilgotności” występuje w normie terminologicznej:

• PN-ISO 10185:2006 Tytoń i wyroby tytoniowe - Terminologia
  

Jest ona także przywołana np. w normach dotyczących oznaczania wilgotności w tytoniu i wyrobach tytoniowych

• PN-ISO 6488:2005 Tytoń i wyroby tytoniowe - Oznaczanie zawartości wody-Metoda Karla Fischera
  

• PN-ISO 16632:2006 Tytoń i wyroby tytoniowe - Oznaczanie zawartości wody - Metoda chromatografii gazowej.
  
  

Definicja tytoniu wysokowilgotnego jest następująca:

Tytoń wysokowilgotny to jakakolwiek próbka tytoniu zawierająca ponad 20 % substancji lotnych, oznaczonych przez podsuszanie w temperaturze od 100oC do 105oC.

Dzięki zastosowaniu powyżej wskazanych norm można wyprowadzić wniosek, że tytoń posiadający wilgotność powyżej 20% nie jest tytoniem suchym, gdyż zgodnie z międzynarodową normą jest on tytoniem wysokowilgotnym, a więc wnioskując a contrario nie jest on tytoniem suchym, gdyż A nie może być B.

Konkluzja:

Opierając się na wskazanej powyżej definicji tytoniu wysokowilgotnego lub tytoniu o wysokiej wilgotności zawartej w normach wydawanych przez Polski Komitet Normalizacyjny za susz tytoniowy nie można uznać tytoniu bardziej wilgotnego niż 20% wilgotności, który zarazem nie jest jeszcze papierosem, tytoniem do palenia ani cygarem albo cygaretką.

Z uwagi na powyższe należy przyjąć, że tytoń zawierający powyżej 20% wilgotności nie może być uznany za wyrób akcyzowy na gruncie ustawy o podatku akcyzowym, a więc nie może on być objęty podatkiem akcyzowym, gdyż nie jest on wyrobem tytoniowym, ponieważ mokry liść tytoniu nie jest papierosem, tytoniem do palenia oraz cygarem albo cygaretką, jak również nie jest on suszem tytoniowym, ponieważ susz tytoniowy składa się z tytoniu suchego, a więczgodnie z definicją przytoczoną powyżej tytoniu, którego wilgotność jest mniejsza niż 20%.

Na podstawie powyższych rozważań, w opinii Wnioskodawcy, obrót liśćmi tytoniu o wilgotności większej niż 20% jest wolny od podatku akcyzowego gdyż mokre liście tytoniu nie są objęte zakresem przedmiotowym ustawy o podatku akcyzowym, dlatego też sprzedaż mokrych liści tytoniu przez Przedsiębiorcę […] prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą […], nie jest objęta podatkiem akcyzowym dla suszu tytoniowego, ani dla wyrobów tytoniowych, ani dla żadnego innego wyrobu objętego podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe

Na wstępie należy stwierdzić, że zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456) dokonano nowelizacji m.in. ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn zm.), zwanej dalej ustawą poprzez rozszerzenie katalogu wyrobów akcyzowych o susz tytoniowy.

Od 01 stycznia 2013r. zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, dodano poz. 45 tego załącznika, gdzie umieszczono susz tytoniowy, bez względu na kod CN .

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca uprzednio zajmował się sprzedażą wysyłkowo-hurtową tytoniu nie przetworzonego tzn. suchych liści tytoniu. Od dnia 1 stycznia 2013r., gdy susz tytoniowy został opodatkowany podatkiem akcyzowym w wysokości 218,80 zł za każdy kg, Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż mokrych liści tytoniu. Ponadto Wnioskodawca złożył wniosek w Urzędzie Celnym, iż prowadzi działalność polegającą na sprzedaży mokrych liści tytoniu. Urząd Celny przesłał Wnioskodawcy potwierdzenie wpisania go na listę podmiotów pośredniczących. Wnioskodawca wskazuje, że zajmuje się obrotem mokrymi liśćmi tytoniu osobom fizycznym, a nie składom akcyzowym.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy,
2. tytoń do palenia,
3. cygara i cygaretki.
   
   

W ust. 2-8 art. 98 ustawy ustawodawca dla potrzeb cyt. ustawy zdefiniował powyższe pojęcia, w myśl których odpowiednio:

Za papierosy uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.
   
   

Do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za:

1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów, ale nie dłuższy niż 11 centymetrów;
2. trzy papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów;
3. cztery papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 14 centymetrów, ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
4. pięć papierosów - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów.
   
   

Za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

- jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.
   
   

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Mając na względzie opis sprawy oraz powyższe przepisy, stwierdzić należy, iż przedmiotowe wilgotne (mokre) liście tytoniu nie spełniają definicji wyrobów tytoniowych. Oznacza to, że nie można ich uznać za wyroby tytoniowe, o których mowa w art. 98 ustawy, a tym samym do nich nie ma zastosowania również art. 99 ustawy, odnoszący się tylko do wyrobów tytoniowych.

Z powyższego wynika zarazem, iż definicja produkcji zawarta w art. 99 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do suszu tytoniowego.

Definicja suszu tytoniowego została zawarta w art. 99a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym za susz tytoniowy uznaje się suchy tytoń niebędący jeszcze wyrobem tytoniowym.

Powyższe oznacza zatem, że susz tytoniowy nie jest wyrobem tytoniowym w rozumieniu ustawy, ale jednocześnie, jako wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy jest wyrobem akcyzowym podlegającym przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy, w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
2. sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
3. import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy;
4. zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;
5. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych;
6. nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.
   
   

Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8, to jest:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników (9b ust. 2 ustawy).
   
   

Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości (9b ust. 3 ustawy).

W przypadku sprzedaży suszu tytoniowego, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje ten susz podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy lub pośredniczącemu podmiotowi tytoniowemu (9b ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy, skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Podmiot prowadzący skład podatkowy to podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy).

Przez pośredniczący podmiot tytoniowy, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23b ustawy należy rozumieć podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszu tytoniowego, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Stosownie do art. 99a ust. 6 pkt 2 ustawy nie dokonuje się sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy luzem bez opakowania.

W sytuacji, o której mowa w art. 9b ust. 4, sprzedawca suszu tytoniowego może zażądać od nabywcy przedstawienia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego albo potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot tytoniowy, a w razie odmowy ich przedstawienia przez nabywcę może odmówić sprzedaży suszu tytoniowego po cenie nieuwzględniającej akcyzy (9b ust. 5 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 99a ust. 3 ustawy stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 218,40 zł za każdy kilogram. Natomiast stosownie do art. 99a ust. 4 pkt 2 ustawy, w przypadku sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy – bez jego oznaczenia znakami akcyzy, stawka akcyzy wynosi 436,80 zł za każdy kilogram.

W myśl natomiast art. 24a ustawy w przypadku suszu tytoniowego podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 78 ust. 1 pkt 3.

Powyższe oznacza, że każda sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Przedmiotem opodatkowania jest także nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży, a także nabycie wewnątrzwspólnotowe i import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy oraz zużycie suszy tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy i zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych.

Powyższe zatem wyraźnie wskazuje, iż produkcja suszu tytoniowego nie jest objęta zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Oznacza to zarazem, że nie będzie powstawał obowiązek podatkowy w stosunku do podmiotu posiadającego susz tytoniowy, który sam go wyprodukował (np. w przypadku plantatora).

Stosownie zatem do art. 9b ust. 1 pkt 2 w związku z art. 24a ustawy podmiot, który dokonuje sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, winien złożyć deklarację podatkową i uiścić należny podatek akcyzowy.

W myśl art. 116 ust. 1a ustawy, obowiązek oznaczania suszu tytoniowego podatkowymi znakami akcyzy ciąży na podmiocie dokonującym czynności, o których mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1-3. Z powyższego przepisu wynika zatem, że obowiązek oznaczania suszu tytoniowego podatkowymi znakami akcyzy ciąży również na podmiocie, który dokonuje sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy.

Stosownie do art. 117 ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy, wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy powinny być prawidłowo oznaczone odpowiednimi podatkowymi znakami akcyzy przed dokonaniem ich sprzedaży.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przepisach prawa podatkowego jak również w innych aktach prawnych nie zawarto definicji pojęcia „suchy tytoń”. Zdaniem tut. organu przy definiowaniu tego pojęcia nie znajduje zastosowania wykładnia literalna. Aczkolwiek nie budzi wątpliwości definicja słowa „tytoń”, to już określenia wyjaśniające pojęcie „suchy” nie mogą wprost znaleźć zastosowania. Według Słownika języka polskiego Wydawnictwo PWN – 2012r. – „suchy” oznacza bowiem „ pozbawiony wilgoci, wody płynu”. Przepisy o podatku akcyzowym nie wprowadzają natomiast żadnych norm (w tym nie odwołują się również do Polskiej Normy dotyczącej tytoniu i wyrobów tytoniowych) w zakresie stopnia wilgotności, od którego uzależnione byłoby uznanie tytoniu za suchy bądź nie suchy. W tej sytuacji zastosowanie winna znaleźć wykładnia funkcjonalna. Posłużenie się wykładnią funkcjonalną jest nieodzowne, gdy ustalenie znaczenia przepisu ze względu na jego kontekst językowy prowadzi do skutków niezamierzonych oraz niezgodnych z celami instytucji, która określa interpretowany przepis (zob. J. Wróbel: Sądowe stosowanie prawa, Warszawa 1988r. s. 143-144).

Powyższe wskazania w pełni uzasadniają celowość odstąpienia od ścisłej wykładni językowej co do sposobu ustalenia znaczenia przepisu art. 99a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, na rzecz wykładni funkcjonalnej (celowościowej). Określenia „susz tytoniowy” i „suchy tytoń” przyjęto zatem na potrzeby ustawy dla potrzeb wyraźnego rozróżnienia pewnego etapu przerobu tytoniu. Nie jest to już tytoń na etapie uprawy, ale jeszcze nie stał się wyrobem tytoniowym. Celem ustawodawcy było, aby za susz tytoniowy uznać każdą cześć tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia. Oznacza to zatem, że za susz tytoniowy przyjmuje się każdą część tytoniu niepołączoną z żywą rośliną, niezależnie od ostatecznego jego przeznaczenia czyli niezależnie od tego czy przedmiotowy susz tytoniowy będzie w przyszłości, to jest po odpowiednim przetworzeniu wyrobem tytoniowym, czy też nigdy nie będzie tym wyrobem tytoniowym.

Powyższe oznacza, iż na gruncie przepisów krajowych sprzedaż liści tytoniowych w postaci przedstawionej we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym od wyrobu będącego suszem tytoniowym.

W tym miejscu należy zauważyć, iż jak już wcześniej wspomniano w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23b pośredniczący podmiot tytoniowy to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży suszy tytoniowego, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności –status taki posiada Wnioskodawca.

Zatem, w przypadku gdy nabywcą suszu tytoniowego jest podmiot niebędący składem podatkowym lub pośredniczącym podmiotem tytoniowym, sprzedaż suszu tytoniowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a sprzedawca winien złożyć odpowiednią deklarację podatkową i uiścić należny podatek akcyzowy.

Wobec powyższego, Wnioskodawca posiadający status pośredniczącego podmiotu tytoniowego od dnia 1 stycznia 2013r. może nabywać susz tytoniowy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym bez zapłaconego w cenie podatku akcyzowego. Natomiast sprzedaż przedmiotowego suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, stosownie do art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż sprzedawane przez Wnioskodawcę przedmiotowe mokre liście tytoniu stanowią susz tytoniowy. W związku z powyższym przedmiotowe liście tytoniu podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w przypadku dokonania ich sprzedaży podmiotowi innemu niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy.

Reasumując, przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie sprawy mokre liście tytoniu określone także „tytoniem mokrym” stanowią susz tytoniowy i ich sprzedaż innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, iż liście tytoniu będące przedmiotem wniosku nie są suszem tytoniowym i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w świetle ww. przepisów, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji, Organ dokonał oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, natomiast nie dokonuje jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.