INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku złożonym w dniu 3 października 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 12 lipca 2011 r. sporządzona została w formie aktu notarialnego cesja na Pani rzecz umowy o partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego. W związku z przedmiotową umową cesji notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 900 zł od wartości 90000 zł, na którą składał się koszt partycypacji wpłacony do TBS przez zbywającego (54 940 zł 80 gr) oraz ustalone odstępne dla zbywającego (35 059 zł 20 gr).

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji powstał obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, a jeżeli tak to czy podatek został pobrany we właściwej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawczyni w opisanej sytuacji podatek powinien zostać pobrany od kwoty ustalonego odstępnego dla zbywającego, czyli w wysokości 350 zł 59 gr.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) podatkowi temu podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   
   
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki;
       
       
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 12 lipca 2011 r. sporządzona została w formie aktu notarialnego cesja na Pani rzecz umowy o partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego. Przedmiotowa umowa była umowa odpłatną, w związku z czym zbywającemu przekazała Pani kwotę 90 000 zł, na która składał się koszt partycypacji wpłacony przez zbywającego oraz ustalona na jego rzecz kwota odstępnego. W związku z powyższym notariusz sporządzający umowę pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1% przekazanej kwoty, tj. 900 zł.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, stosownie do art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Z zacytowanego przepisu wynika, że przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na mocy której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Przedmiotem cesji - spośród elementów strony wierzycielskiej stosunku obligacyjnego - mogą być przede wszystkim wierzytelności. Wierzyciel może rozporządzić bądź całą wierzytelnością, bądź jedynie jej częścią.

W myśl art. 510 § 1 ww. ustawy umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Stosownie natomiast do art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Mając na uwadze wyżej zacytowane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że przedstawiona we wniosku umowa cesji, w związku z tym, że miała charakter odpłatny, a jej skutkiem było przeniesienie praw wynikających z umowy o partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, przybrała formę umowy sprzedaży praw majątkowych, w rezultacie czego stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym wyjaśnić należy, że stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie sprzedaży podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Stawki podatku od czynności cywilnoprawnych ustalone zostały w art. 7 ust. 1 ustawy i stosownie do pkt 1 wynoszą one od umowy sprzedaży:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%;

Użyte w zacytowanym art. 6 ust. 2 pojęcie przeciętnej ceny oznacza cenę wypadkową pomiędzy cenami najwyższymi i najniższymi, w związku z czym związane z nim pojęcie wartości rynkowej, będącej podstawą opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych przy umowie sprzedaży odnosi się do cen, jakie można uzyskać w przypadku sprzedaży tego rodzaju rzeczy lub praw. Wyjaśnić również należy, że cena, czyli ekwiwalent zbywanej rzecz i prawa, zawiera w sobie trzy elementy: wartość rzeczy (lub prawa), zysk sprzedawcy oraz koszty sprzedaży.

W związku z tym stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji, określona przez strony czynności cywilnoprawnej wartość nabytego przez Panią prawa, na która składał się koszt partycypacji wniesiony przez zbywającego oraz koszt odstępnego, stanowiła podstawę opodatkowania, o ile wartość ta stanowiła wartość rynkową zbywanego prawa w rozumieniu art. 6 ust. 1. Jeżeli więc przyjęta kwota 90 000 zł stanowiła faktycznie wartość rynkową zbywanego prawa podatek od czynności cywilnoprawnych został pobrany przez notariusza we właściwej wysokości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.