INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia wniosku, data wpływu 12 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 14 lutego 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka posiada zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej - Podstrefa. Zezwolenie określa rodzaje działalności gospodarczej, która jest wykonywana na terenie strefy.

W związku z uzyskanym zezwoleniem, Spółka dokonała inwestycji polegającej na budowie nowego zakładu produkcyjnego, jak i jego wyposażeniu w specjalistyczny sprzęt służący prowadzeniu działalności objętej zakresem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przeszłości Spółka poniosła nakłady inwestycyjne o znacznej wysokości. Dla pełnego uruchomienia możliwych i planowanych mocy produkcyjnych konieczne jest poniesienie w przyszłości dalszych nakładów inwestycyjnych. Uwzględniając powyższe, biorąc także pod uwagę ogólną sytuację gospodarczą nie tylko w kraju, ale także za granicą, istnieje konieczność optymalizacji wysokości ponoszonych kosztów - w tym wysokości dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, poczynając od kolejnego roku podatkowego, Spółka zamierza okresowo obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonym przez Nią zakładzie produkcyjnym. Po okresowym obniżeniu stawek, Spółka w przyszłości zamierza ponownie podwyższyć stawki amortyzacyjne, do poziomu nie wyższego od stawek ujętych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Obecnie Spółka, co do zasady, stosuje stawki amortyzacyjne wymienione w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych możliwe jest obniżenie stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych do dowolnej wysokości...
2. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu stawek amortyzacyjnych...
3. Z jakim dniem dokonuje się zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. ich obniżenia lub podwyższenia stawek...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. w przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j – 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki:

Ad. 1.

Możliwe jest obniżenie podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych do dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają rodzaju środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne, jak również nie określają przyczyny, dla której stawka amortyzacyjna miałaby być obniżona. Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności.

W opinii Spółki, zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji po raz pierwszy, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa dolnego limitu obniżenia stawki amortyzacyjnej, ani też wartości, o jaką stawkę można obniżyć. Podatnicy mogą więc obniżyć stawkę amortyzacyjną do takiej wysokości, jaką uznają w danych warunkach za konieczną.

Za przedstawioną interpretacją przepisu przemawia także wykładnia celowościowa. Celem wprowadzenia art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych było bowiem umożliwienie „zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania” (uzasadnienie do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Dz. u. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179). Wskazany fragment uzasadnienia wskazuje, że intencją ustawodawcy było zliberalizowanie regulacji dotyczącej zmiany stawek amortyzacyjnych. Wyłączenie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych byłoby sprzeczne z wykładnią celowościową przepisu art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie ulega zatem wątpliwości, w opinii Wnioskodawcy, iż intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu oraz ponownym podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

Nadto, zdaniem Wnioskodawcy, obniżając stawki podatnik nie musi uzasadniać okoliczności ich obniżenia. Według interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 grudnia 2008 r. (ILPB3/423-582/08-2/MC), „amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż jeden rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w wykazie. (...) Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 8 lutego 2008 r. (ILPB3/423-228/07-2/ŁM) wskazał, że „możliwość obniżenia stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”. Podobne stanowisko prezentują inne organy podatkowe (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 3 grudnia 2007 r. nr IBPB3/423-108/07/JD; Łódzki Urząd Skarbowy w interpretacji z 29 czerwca 2007 r. nr ŁUS-N-2-423/110/07/JB).

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ma prawo do czasowego obniżenia, zgodnie z decyzją stosownych organów Spółki, stawki amortyzacyjnej dla wszystkich, bądź wybranych środków trwałych.

Stanowisko Spółki jest zgodne z linią interpretacji organów podatkowych. Przykładowo stanowisko to znajduje poparcie w następujących interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów: nr IBPBI/2/423-962/09/BG z 9 listopada 2009 r., nr IPPB5/423-263/08-2/IŚ z dnia 25 lutego 2009 r., nr ILPB3/423-226/08-2/EK z 11 lipca 2008 r., nr ILPB3/423-334/08-4/ŁM z 2 września 2008 r., nr IPPB5/423-161/10-2/AM z 14 maja 2010 r., nr IBPBI/2/423-1413/09/PC z 16 lutego 2010 r.

Ad. 2

W ocenie Spółki, ma Ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu. Spółka stoi na stanowisku, iż zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę.

Przepis art. 16i ust. 5 nie wprowadza ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej. z literalnej wykładni przepisu art. 16i ust. 5 wynika bowiem, iż stawki amortyzacyjne mogą być zarówno obniżane, jak i podwyższane (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia).

Termin „zmiana stawki” użyty w drugim zdaniu przepisu odnosi się bowiem nie tylko do obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez podatnika. Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji.

W przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest stwierdzenia, w jakiej sytuacji Spółka może zwiększyć stawki amortyzacyjne. Zdaniem Spółki, o zmniejszeniu lub zwiększeniu stawek amortyzacyjnych decyduje szereg czynników dotyczących sytuacji ekonomicznej Spółki. Decyzję taką podejmuje Spółka (zarząd).

Stanowisko Spółki jest zgodne z linią interpretacji organów podatkowych. Przykładowo stanowisko to znajduje poparcie w następujących interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów: nr ITPB3/423-125/08/AW z 9 maja 2008 r., nr ITPB3/423-404/08/DK z 23 października 2008 r., nr ILPB3/423-226/08-2/EK z 11 lipca 2008 r. i nr IPPB5/423-161/10-2/AM z 14 maja 2010 r.

W związku z tym, w opinii Spółki, w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych przez Nią w działalności gospodarczej, ma Ona prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne, pod warunkiem, iż podwyższenie takie nastąpi począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę. Podwyższenie to może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nieprzekraczającej jednak poziomu ustalonego w Wykazie.

W myśl bowiem ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziome. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartości nowej, zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie.

Ad. 3

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmiany stawki amortyzacyjnej można dokonać:

• począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;
• od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji obniżenie lub zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie wskazuje, iż obniżenie lub podwyższenie stawek amortyzacyjnych może nastąpić wyłącznie we wskazanym przez ustawodawcę momencie. Podatnicy nie mają więc możliwości wyboru dowolnego momentu rozpoczęcia stosowania obniżonych lub podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Spółka wskazuje, iż w Jej ocenie, jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, tj. począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. w praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

W ocenie Jednostki, stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym, jak wskazano powyżej, zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzona została przez Ministra Finansów przykładowo w interpretacji indywidualnej nr IPPB5/423-161/10-2/AM z 14 maja 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne oraz postanowienie są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.