Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-266/13/IK
z 12 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla czynności udostępniania bujaków dla dzieci – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla czynności udostępniania bujaków dla dzieci.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie pozostałej sprzedaży detalicznej prowadzonej poza siecią sklepową, straganami i targowiskami zakwalifikowaną według PKD pod poz. 47.99.Z oraz pozostałą działalność rozrywkową i rekreacyjną według pozycji 93.23.Z, natomiast według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 2008 r. działalność rozrywkowa i rekreacyjna mieści się w grupowaniu 93.29.19 jako pozostałe usługi związane z rekreacją gdzie indziej niesklasyfikowane. Powziął Pan wątpliwości w zakresie opodatkowania usług rekreacyjnych, polegających na eksploatacji automatów bujaków dla dzieci, które są zainstalowane w L. na placu z dostępem dla wszystkich zainteresowanych. Są to urządzenia samoczynne, każdorazowo włączane przez automat wrzutowy. Żeton lub moneta włącza urządzenie, a wyłącznik czasowy po upływie kilki minut wyłącza je. Opłacanie cyklu czasowego urządzenia bujaka dla dzieci poprzez wrzucenie monety lub żetonu jest w Pana ocenie, opłacaniem wstępu dla tej usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie usługi udostępniania bujaków dla dzieci korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czy podlega opodatkowaniu stawką obniżoną na podstawie poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy jako usługi związane z rekreacją bez względu na symbol PKWiU traktowane jako wstęp do skorzystania z usługi, czy też podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku?

Pana zdaniem w związku z tym, że w ramach prowadzonej działalności odpłatnie udostępnia dzieciom bujaki, wrzucenie monety lub żetonu stanowi opłatę za wstęp, która jednocześnie uruchamia przedmiotowe urządzenia. W Pana ocenie świadczone usługi podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%. Jednakże ma Pan wątpliwości, czy w związku z tym, że jest to usługa rekreacyjna dla dzieci, nie powinna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, – bez względu na symbol PKWiU – wskazano:

• pod poz. 182, usługi kulturalne i rozrywkowe-wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe;
2. do obiektów kulturalnych,

• pod poz. 183, usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne;
  
• pod poz. 184, usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu;
  
• pod poz. 185, wstęp na imprezy sportowe,
  
• pod poz. 186, pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu.

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności udostępnia Pan bujaki dla dzieci. Wrzucenie monety utożsamia Pan z ponoszeniem odpłatności za wstęp.

Należy wskazać, że ustawodawca nie określił form ani kategorii „wstępu”, które objął obniżoną stawką podatku. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) „wstęp” to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Ponadto, w celu dalszej analizy tego pojęcia, warto powołać obowiązujące od 1 lipca 2011 r. rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które w art. 32 ust. 1 wskazuje, że usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

W art. 32 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazano natomiast, że ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W myśl art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia, ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Należy wyjaśnić, iż wskazanie na ww. regulacje spowodowane jest tym, że użyto w nich również pojęcia „wstęp”, zatem jest to pomocne w definiowaniu znaczenia tego terminu. Co więcej, Rada Unii Europejskiej we wstępie do ww. rozporządzenia, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, s. 1), w szczególności jej art. 397 oraz uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, w pkt 27 wskazała, iż „Aby zapewnić jednolite opodatkowanie świadczenia usług kulturalnych, artystycznych, sportowych, naukowych, edukacyjnych, rozrywkowych i podobnych, należy zdefiniować pojęcie wstępu na tego rodzaju wydarzenia i usługi pomocnicze związane z takim wstępem”.

Ww. rozporządzenie Rady Nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zatem z ww. przepisów rozporządzenia wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria.

Jak wynika z powyższego, „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś”. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. widza, co do zasady, za pobyt w sali kinowej związany z oglądaniem projekcji filmowej.

Odnosząc opisany we wniosku stan faktyczny do przytoczonych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, iż usługa udostępniania bujaków dla dzieci, za skorzystanie z których pobierana jest opłata, nie jest tożsama z „opłatą w zakresie wstępu”. Poniesienie ww. opłaty za skorzystanie z bujaków nie spowoduje, iż usługobiorca nabędzie jakiekolwiek „prawo wstępu”, a jedynie spowoduje uruchomienie urządzenia. Samo wrzucenie monety do automatu nie stanowi opłaty za wstęp do obiektu, czy na plac, na którym znajdują się urządzenia do zabawy, lecz wiąże się z możliwością skorzystania z ww. urządzenia. Na tak ścisłą wykładnię pojęcia „wstępu” wskazuje również użycie w poz. 183, jak i w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, słowa „wyłącznie”, którego znaczenie odnosi się do tych obiektów i stanów rzeczy, które są w nim wymienione (w przedmiotowej sprawie do „wstępu”).

Wobec powyższego świadczone przez Pana usługi udostępniania bujaków dla dzieci nie mieszczą się w zakresie objętym stawką podatku 8%, jak również nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, lecz podlegają opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT – 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.