Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-292/13-5/MT
z 6 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07.03.2013 r. (data wpływu 11.03.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej:

• w części dotyczącej podstawy prawnej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokali (lokalu) mieszkalnych – jest nieprawidłowe.
  

• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11.03.2013 r. złożył Pan wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą polskim rezydentem podatkowym. Prowadzi on na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza prowadzona jest w formie spółki cywilnej. Wspólnikiem Wnioskodawcy jest jego żona. Przedmiotem prowadzonej działalności wykonywanej w formie spółki cywilnej jest m.in. wynajem nieruchomości.

Wnioskodawca, jako wspólnik spółki cywilnej, jest wraz z żoną - na zasadach wspólności ustawowej - właścicielem 2 lokali mieszkalnych oraz 2 lokali niemieszkalnych (użytkowych). Lokale te stanowią odrębne nieruchomości. Lokale te znajdują się w jednym budynku położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zwane dalej łącznie również „nieruchomościami”). Przedmiotowe lokale zostały wyodrębnione na skutek częściowego zniesienia wspólności prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz współwłasności budynku dokonanego aktem notarialnym z dnia 8 października 2012 r. Wnioskodawca wykorzystywał i wykorzystuje przedmiotowe nieruchomości wprowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (są one przedmiotem najmu), dokonywano także odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca (wraz z żoną) zamierza wnieść aportem składniki wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej, w tym w szczególności opisane powyżej nieruchomości do spółki mającej osobowość prawną z siedzibą na Cyprze (dalej jako spółka cypryjska”). Przedmiotem aportu będą wszystkie składniki wykorzystywane w ramach prowadzonej przez wspólników działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, a w szczególności:

• własność powyższych nieruchomości, wykorzystywanych w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej,
  

• prawa i obowiązki wynikające z umów najmu i dzierżawy zawartych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej
  

• ewidencję rachunkową i podatkową spółki.
  
  
  

Przedmiotem aportu będzie zatem przedsiębiorstwo. W zamian za wniesiony aport (obejmujący opisane powyżej nieruchomości) Wnioskodawca wraz z żoną obejmą udziały spółki cypryjskiej, których wartość nominalna będzie niższa niż wartość rynkowa przedsiębiorstwa spółki cywilnej. Wniesione do spółki cypryjskiej składniki przedsiębiorstwa (w tym opisane powyżej nieruchomości)- zgodnie z przepisami prawa cypryjskiego - zostaną ujęte w jej księgach według wartości rynkowej, od której spółka cypryjska będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W dalszej kolejności spółka cypryjska wniesie - tytułem wkładu - opisane powyżej przedsiębiorstwo do polskiej spółki komandytowej (stając się tym samym wspólnikiem tej spółki). Komandytariuszami polskiej spółki komandytowej będą osoby fizyczne, które uprzednio wniosły przedmiotową nieruchomość do spółki cypryjskiej, a więc również Wnioskodawca. Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność gospodarczą w oparciu o otrzymane przedsiębiorstwo. Działalność ta będzie obejmować najem lokali. Zamiarem polskiej spółki komandytowej oraz jej wspólników będzie wykorzystywanie nieruchomości do działalności gospodarczej spółki (ich wynajmowanie) przez okres przekraczający 1 rok. Niewykluczona jest jednak również sprzedaż niektórych lokali, jeżeli pojawiłyby się atrakcyjne oferty w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, objęcie przez Wnioskodawcę udziałów w spółce cypryjskiej będzie podlegało zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy wartość początkowa nieruchomości, wniesionych aportem - jako element przedsiębiorstwa - przez spółkę cypryjską do polskiej spółki komandytowej będzie równa jej wartości ujawnionej w księgach spółki cypryjskiej tzn.: wartości rynkowej?
3. Czy jako komandytariusz spółki komandytowej, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpowiadającej jego udziałowi w zysku spółki komandytowej części odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nieruchomości ustalonej w wysokości wartości nieruchomości ujawnionej w księgach spółki cypryjskiej (równej jej wartości rynkowej)?
4. Czy w przypadku ewentualnej sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia jej niezamortyzowanej wartości, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku spółki komandytowej, do kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 4 W zakresie pozostałych pytań wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku ewentualnego zbycia przez spółkę komandytową nieruchomości będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości nieruchomości, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku spółki komandytowej.

Na wstępie należy podkreślić, iż przychody Wnioskodawcy (w części przypadającej jego udziałowi w zysku spółki komandytowej) z ewentualnej sprzedaży przez Spółkę przedmiotowej nieruchomości, powinny zostać zaliczone jako przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., tj. jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynika to z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit, a) ustawy o p.d.o.f., w którym jednoznacznie stwierdzono, iż przychodem z działalności gospodarczej jest przychód z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z uwagi na zakwalifikowanie ewentualnego przychodu jako przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, koszty uzyskania przychodów winny być ustalane w oparciu o art. 22 ust. 1k pkt 1 w zw. z ust. 1l ustawy o p.d.o.f., w myśl których. w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabytych w wyniku wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, koszty uzyskania przychodów ustala się w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład, pomniejszonej o dokonane od tych składników odpisy amortyzacyjne. Analizując powyższą normę w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy zauważyć, iż do kosztów uzyskania przychodów - w przypadku sprzedaży przez spółkę nieruchomości - będzie zatem można zaliczyć wartość początkową nieruchomości (równej wartości początkowej określonej w księgach spółki cypryjskiej), którą należy pomniejszyć jedynie o dokonane odpisy amortyzacyjne. Tym samym do kosztów uzyskania przychodów będzie mogła zostać zaliczona niezamortyzowana wartość początkowa nieruchomości.

Zważywszy na fakt, iż spółka komandytowa jest podmiotem transparentnym podatkowo, niezamortyzowaną wartość nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów będą mogli zaliczyć jej wspólnicy, przy czyni stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., rozliczenie na gruncie podatku dochodowego nastąpi proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej:

• w części dotyczącej podstawy prawnej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokali (lokalu) mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy. W przypadku wspólników będących osobami fizycznymi, podlegają oni odpowiednio opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej w tym spółki komandytowej wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób ustalenia źródeł przychodów ale również na sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów i ich wysokość, ponieważ koszty należy odnosić do źródła przychodu, z którym te koszt są powiązane.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
  
  
  

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z treści art. 14 ust. 2c powoływanej ustawy jednoznacznie wynika, iż do przychodów, z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku od osób fizycznych, który określa w jaki sposób należy ustalić koszty w przypadku odpłatnego zbycia lokalu o charakterze mieszkalnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż spółka cypryjska wniesie tytułem wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwo (w którego skład będą wchodziły zarówno lokale użytkowe jak i mieszkalne) do polskiej spółki komandytowej (stając się tym samym wspólnikiem tej spółki). Komandytariuszami polskiej spółki komandytowej będą osoby fizyczne, które uprzednio wniosły przedmiotową nieruchomość do spółki cypryjskiej, a więc również Wnioskodawca. Z treści złożonego wniosku wywieść należy, iż przedmiotem zamierzonej sprzedaży lokali wykorzystywanych w spółce komandytowej, w której Wnioskodawca zostanie wspólnikiem będą zarówno lokale mieszkalne jak i niemieszkalne (użytkowe) wniesione uprzednio do tej spółki Zamiarem polskiej spółki komandytowej oraz jej wspólników będzie wykorzystywanie przedmiotowych lokali do działalności gospodarczej spółki (ich wynajmowanie) przez okres przekraczający 1 rok. oraz ewentualna późniejsza ich sprzedaż.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż co do zasady, przychód ze sprzedaży lokalu stanowiącego odrębny środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej jako przychód ze sprzedaży środków trwałych, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja sprzedaży będącego środkiem trwałym budynku lub lokalu o charakterze mieszkalnym. W świetle bowiem cyt. wyżej przepisów, przychód ze sprzedaży tych składników majątku stanowi zawsze przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, przychód ten powstanie jedynie w przypadku, gdy odpłatne zbycie takiego lokalu mieszkalnego nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie lub wybudowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przypadku zamierzonej przez spółkę komandytową, w której Wnioskodawca zostanie wspólnikiem sprzedaży lokali (lokalu) użytkowych, przychód uzyskany ze sprzedaży będzie przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Koszty uzyskania tego przychodu ustalić należy w oparciu o przepisy art. 22 ust. 1k pkt 1 w zw. z ust. l oraz art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku gdy sprzedaż lokali mieszkalnych wykorzystywanych w działalności spółki komandytowej nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie wówczas przychód uzyskany ze sprzedaży będzie przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 powoływanej ustawy. Koszt uzyskania tego przychodu należy ustalić na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalając koszty uzyskania przychodów w sytuacji zbycia przez spółkę osobową (w rozpatrywanym przypadku spółkę komandytową) składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa wniesionego uprzednio w formie wkładu do tej spółki i zakwalifikowanych jako środek trwały, wskazać należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 1k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w drodze wkładu niepieniężnego (aportu), wartość poszczególnych składników majątku, wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustala się:

1. w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład - w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
2. w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia - w przypadku pozostałych składników.
   
   

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1l ww. ustawy, w przypadku zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabytych w sposób, o którym mowa w ust. 1k, koszty uzyskania przychodów ustala się w wysokości, o której mowa w tym przepisie, pomniejszonej o dokonane od tych składników odpisy amortyzacyjne.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż na podstawie art. art. 22 ust. 1k pkt 1 w zw. z ust. l powoływanej ustawy, w przypadku sprzedaży lokali (lokalu) użytkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa wniesionego aportem do spółki komandytowej i zakwalifikowanych w tej spółce jako środki trwałe w ramach prowadzonej w formie tej spółki działalności gospodarczej, koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy stanowić będzie niezamortyzowana wartość początkowa sprzedawanych lokali (lokalu), określona proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1k pkt 1 w zw. z ust. 1l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezamortyzowanej wartość początkowej sprzedawanych lokali (lokalu), użytkowych należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak podzielić poglądu Wnioskodawcy w zakresie podstawy prawnej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o przepis art. 22 ust. 1k pkt 1 w zw. z ust. 1l powoływanej ustawy niezamortyzowanej wartości początkowej sprzedawanych lokali (lokalu) mieszkalnych. Wprawdzie niezamortyzowana wartość początkowa sprzedawanych lokali (lokalu) mieszkalnych również będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku uzyskania przychodu z ich sprzedaży, jednakże w takiej sytuacji nie będzie miał zastosowania powoływany przez Wnioskodawcę przepis, gdyż odnosi się on tylko do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 8 ustawy.

Wyjaśnić bowiem należy (co uszło uwadze Wnioskodawcy), iż w przedmiotowej sprawie w przypadku sprzedaży lokali (lokalu) mieszkalnych przed upływem okresu pięciu lat od daty nabycia, przychód z ich zbycia nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a przychód o których mowa w art. 10 ust. 8 powoływanej ustawy, co wynika z treści wcześniej powoływanego art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe do ustalenia kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotowych lokali (lokalu), nie będzie miał zastosowania cyt. wyżej art. 22 ust. 1k pkt 1 w zw. z ust. 1l ustawy, na który Wnioskodawca powołuje się we własnym stanowisku w sprawie. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy). Ustalony w powyższy sposób koszt, Wnioskodawca winien będzie ustalić stosownie do posiadanego udziału w Spółce zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy z zakresie podstawy prawnej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokali (lokalu) mieszkalnych należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanym przez niego pytaniem oznaczonym nr 4.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.