Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-120/13/IK
z 20 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 12 lutego2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania praw autorskich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania praw autorskich.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 kwietnia 2013 r. znak: IBPP2/443-120/13/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik tworzy między innymi programy komputerowe, do których przysługują mu wyłączne prawa majątkowe i osobiste wraz z ich dokumentacją. Podatnik z tyt. prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest opodatkowany na zasadach ogólnych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką, której przedmiotem jest wykonywanie projektów gier komputerowych w postaci oprogramowania. Podatnik zobowiązuje się do przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do całości przedmiotu zamówienia, na wszelkich polach eksploatacji, określonych w umowie. Programy komputerowe są wytwarzane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie. Programów tych Wnioskodawca nie ujmuje w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie określone w umowie, z podziałem na wynagrodzenie za usługi programistyczne i wynagrodzenie za przekazanie praw autorskich do stworzonego oprogramowania.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. w odniesieniu do sprzedaży majątkowych praw autorskich z tytułu stworzenia programu komputerowego Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).
2. oprogramowanie w postaci gier komputerowych, których Wnioskodawca jest autorem jest przejawem działalności twórczej - stanowi rezultat działalności o charakterze kreacyjnym, cechującym się „oryginalnością”, czyli stanowi nowy wytwór intelektu Wnioskodawcy.
3. za sprzedaż majątkowych praw autorskich Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Kwota honorarium jest każdorazowo wyodrębniona na fakturze w osobnej pozycji.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana powyżej sprzedaż przez Wnioskodawcę praw autorskich do programu komputerowego korzysta z 8% stawki podatku VAT na podstawie załącznika nr 3 poz. 181 do Ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Świadczone usługi polegające na sprzedaży praw autorskich do programu komputerowego są opodatkowane preferencyjną stawką VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 prawa autorskiego, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 2 i 3 obejmują prawo do rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii (art. 74 ust. 4 pkt 3 prawa autorskiego). Z powyższego wynika, iż program komputerowy stanowi przedmiot prawa autorskiego.

Wg załącznika nr 3 pozycja 181 Ustawy o podatku od towarów u usług opodatkowane stawką 8% są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub do praw do artystycznego wykonania.

Twórcą jest każda osoba prowadząca działalność twórczą, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona gdy mamy do czynienia z subiektywnym, nowym utworem intelektu. Użyte w art. 1 ust. 2 cyt. Ustawy określenie "utwory" wskazuje, że dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności wyrażonej słowem, znakami graficznymi jako przedmiotu prawa autorskiego konieczne jest spełnienie przesłanek utworu tj. aby był on przejawem działalności twórczej i miał indywidualny charakter. Biorąc pod uwagę, że wytworzony przez Wnioskodawcę program komputerowy jest oryginalny i niepowtarzalny, spełnia on definicję utworu, a przez to podatnika jako jego autora, należy uznać za twórcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy o VAT stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl zaś ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

W załączniku nr 3 do ww. ustawy, pod poz. 181 wskazano, iż stawką 8% objęte są, bez względu na symbol PKWiU, usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tworzy między innymi programy komputerowe, do których przysługują mu wyłączne prawa majątkowe i osobiste wraz z ich dokumentacją. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką, której przedmiotem jest wykonywanie projektów gier komputerowych w postaci oprogramowania. Podatnik zobowiązuje się do przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do całości przedmiotu zamówienia, na wszelkich polach eksploatacji, określonych w umowie. Programy komputerowe są wytwarzane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie. W odniesieniu do sprzedaży majątkowych praw autorskich z tytułu stworzenia programu komputerowego Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie w postaci gier komputerowych, których Wnioskodawca jest autorem jest przejawem działalności twórczej - stanowi rezultat działalności o charakterze kreacyjnym, cechującym się „oryginalnością”, czyli stanowi nowy wytwór intelektu Wnioskodawcy. Za sprzedaż majątkowych praw autorskich Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Kwota honorarium jest każdorazowo wyodrębniona na fakturze w osobnej pozycji.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy budzi czy sprzedaż praw autorskich do programu komputerowego korzysta z 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Wskazać należy, iż co do zasady stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%, jeżeli zatem w treści wskazanej ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania konkretnej usługi stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku, należy taką usługę opodatkować stawką podstawową.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), zwana dalej ustawą o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Zaznaczyć należy, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich – prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Wskazać należy, iż rozdział 7 ustawy o prawie autorskim zawiera przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 7 nie stanowią inaczej. Prawa majątkowe do programu stworzonego przez pracownika w wyniku wykonania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej (art. 74 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

• trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,
• tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
• rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
  
  

Z powyższego zatem wynika, iż pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich w przypadku programów komputerowych może przysługiwać podmiotowi innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich jest pracownik, lub grupa pracowników, którzy stworzyli program komputerowy.

Jak wyżej wskazano, obniżona 8% stawka podatku może być stosowana wyłącznie do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu odrębnych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim programu komputerowego, może korzystać z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% w odniesieniu do sprzedaży praw autorskich do programu komputerowego, za które otrzymuje honorarium.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.