Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/423-3/12/NG
z 28 maja 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 04 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie spełnienia warunków uprawniających do zwolnienia z opodatkowania dywidendy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie spełnienia warunków uprawniających do zwolnienia z opodatkowania dywidendy.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 26 kwietnia 2012 r. Znak: IBPB II/2/423-3/12/NG wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 04 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący spółką akcyjną jest udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i posiada siedzibę na terytorium Polski (dalej: spółka zależna). Wnioskodawca posiada bezpośrednio w kapitale tej spółki zależnej ponad 10% udziałów (obecnie 100%), a posiadanie tych udziałów wynika z tytułu własności.

W związku z osiągnięciem pozytywnego wyniku finansowego przez spółkę zależną za 2011 r., rozważa się podział wypracowanego przez spółkę zależną zysku i wypłatę dywidendy dla udziałowca tj. dla wnioskodawcy.

Jednocześnie, na mocy decyzji Ministra Finansów z dnia 22 marca 1996 r. wydanej w oparciu o art. 23 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (dalej: Decyzja), wnioskodawcy przysługuje zwolnienie dochodu od podatku dochodowego. Zgodnie z treścią Decyzji, postanawia się zwolnić dochody Spółki, od których należny podatek dochodowy nie przekroczy równowartości objętych i opłaconych do 31 grudnia 1993 r. przez zagranicznych inwestorów za waluty obce, akcji w kapitale akcyjnym wnioskodawcy. Wnioskodawca do obecnego momentu nie wykorzystał jeszcze przysługującego mu na mocy Decyzji limitu ulgi w podatku dochodowym.

Z treści przedmiotowej decyzji Ministra Finansów z dnia z dnia 22 marca 1996 r. wynika, że postanawia się zwolnić dochody Spółki, od których należny podatek dochodowy nie przekroczy równowartości objętych i opłaconych do dnia 31 grudnia 1993 r. akcji w kapitale akcyjnym wnioskodawcy za kwotę 259.299.383.203 ITL, 161.689.541,15 DEM oraz 5.332.442,40 CHF. Treść decyzji wskazuje więc, że zakres przedmiotowy zwolnienia obejmuje wszystkie dochody wnioskodawcy, od których należny podatek dochodowy nie przekroczy wskazanej w treści równowartości kwot wyrażonych w walutach obcych, za które objęto i opłacono akcje w kapitale Spółki. Decyzja nie zawiera ograniczenia odnośnie rodzaju działalności gospodarczej wnioskodawcy nie objętej zwolnieniem z podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwalnia się od podatku dochodowego przychody z dywidend, jeżeli m.in. spółka otrzymująca dywidendę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania (warunek przewidziany w art. 22 ust. 4 pkt 4 ustawy). Konsekwencją przywołanego przepisu jest nałożenie na podmiot wypłacający dywidendę (w przypadku stosowania zwolnienia od podatku wynikającego z art. 22 ust 4 ustawy) obowiązku uzyskania od udziałowca pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 22 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy. Obowiązek ten na podmiot wypłacający dywidendę i pełniący jednocześnie funkcję płatnika podatku dochodowego od przychodów z tytułu dywidend nakłada art. 26 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego zdarzenia wnioskodawca, jako spółka otrzymująca dywidendę spełnia warunek przewidziany art. 22 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji może wydać spółce zależnej oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 1f ustawy potwierdzające ten fakt?

Zdaniem wnioskodawcy, spełnia on warunek określony w art. 22 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle którego wymagane jest, aby spółka uzyskująca przychody z tytułu dywidend zwolnione od podatku, nie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Za zasadny należy bowiem uznać argument, że korzystanie przez wnioskodawcę z ulgi w podatku dochodowym wynikającej z Decyzji Ministra Finansów (wydanej na podstawie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym) nie jest równoznaczne z tym, że spółka korzysta ze zwolnienia z opodatkowania od całości swoich dochodów.

Warunki korzystania z ulgi podatkowej przysługującej wnioskodawcy, które zostały określone w Decyzji, wprost wskazują, że przyznane zwolnienie podatkowe dotyczy określonej kwoty należnego podatku dochodowego, wyznaczonej kwotą kapitału objętego i wpłaconego za waluty obce przez zagranicznych inwestorów (obowiązek wprowadzenia takiego limitu wynikał z art. 23 ust. 6 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, zgodnie z którym: kwota ulg w podatku dochodowym nie może przekroczyć wartości transakcji nabycia lub objęcia udziałów albo akcji przez podmioty zagraniczne). W rezultacie, po wykorzystaniu wyznaczonego Decyzją limitu ulgi podatkowej, zwolnienie od podatku dochodowego nie będzie mieć już w przypadku wnioskodawcy zastosowania.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem wnioskodawcy, nie można twierdzić, że korzysta on ze zwolnienia z opodatkowania od całości swoich dochodów, gdyż kwota dochodu podlegająca zwolnieniu od podatku została w rzeczywistości z góry ograniczona.

Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, że w pierwszej otrzymanej przez wnioskodawcę decyzji przyznającej prawo do zwolnienia w podatku, która została zastąpiona ostateczną decyzją z dnia 22 marca 1996 r. na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy), Minister Finansów, na podstawie ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, w rzeczywistości zarządził zaniechanie poboru podatku od dochodów wnioskodawcy. Wzmacnia to dodatkowo argumentację wnioskodawcy, że ulga podatkowa, z której korzysta obecnie wnioskodawca nie może zostać zrównana ze zwolnieniem z opodatkowania od całości dochodów (instytucja zaniechania poboru podatku wymaga od podatnika ustalenia podstawy opodatkowania oraz wyliczenia należnego podatku dochodowego, którego jednak nie wpłaca się na rachunek organu podatkowego, gdyż zaniechanie poboru podatku obok fizycznej zapłaty stanowi jeden z przewidzianych w przepisach Ordynacji podatkowej, sposobów wygasania zobowiązań podatkowych).

Wnioskodawca nie jest w stanie precyzyjnie określić, w którym momencie dojdzie do wykorzystania limitu dostępnej ulgi podatkowej i efektywnej zapłaty podatku dochodowego, gdyż zależy to przede wszystkim od osiąganych wyników z prowadzonej działalności gospodarczej (im wyższe są osiągane dochody tym szybciej dojdzie do wykorzystania dostępnego limitu ulgi podatkowej i zadeklarowania podlegającego zapłacie podatku dochodowego). Teoretycznie możliwa jest sytuacja, w której, przy założeniu osiągnięcia odpowiednio wysokiego dochodu, obowiązek zapłaty podatku powstanie jeszcze w roku podatkowym, w którym dojdzie do otrzymania dywidendy ze spółki zależnej. Niemniej, mając na uwadze specyfikę przyznanej wnioskodawcy ulgi podatkowej, sam fakt korzystania przez wnioskodawcę ze zwolnienia od opodatkowania w okresie (miesiącu czy roku podatkowym), w którym dochodzi do otrzymania przychodów z dywidendy od spółki zależnej nie powinien przesądzać o braku prawa do zwolnienia otrzymanej dywidendy od podatku dochodowego. Obowiązujące wnioskodawcę limity nie pozwalają, jego zdaniem, twierdzić, że spółka korzysta ze zwolnienia od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W świetle powyższego, zdaniem wnioskodawcy, spełnia on warunek określony w art. 22 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będzie mieć prawo do wydania spółce zależnej oświadczenia wymaganego w art. 26 ust.1f, w treści którego potwierdzi spełnienie tego warunku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest – z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena, czy Spółka, która jest podmiotem uprawnionym do korzystania z ulgi podatkowej w podatku dochodowym przyznanej decyzją Ministra Finansów na podstawie art. 23 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253 z późn. zm.), może wystawić spółce, w której posiada 100% udziałów zaświadczenie o spełnianiu warunków przewidzianych w art. 22 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji przysługuje jej zwolnienie z opodatkowania dochodu z tytułu otrzymania przez nią dywidendy niezależnie od sytuacji, iż posiada zwolnienie z podatku dochodowego na podstawie decyzji Ministra Finansów w oparciu o art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, Minister Finansów, po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego ministra, może zwolnić spółkę od podatku dochodowego, gdy:

1.wkłady podmiotów zagranicznych do kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki przekraczały równowartość dwóch milionów ECU ustaloną przy zastosowaniu kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawiązania umowy spółki bądź objęcia udziałów lub akcji przez podmioty zagraniczne, a ponadto

2.działalność gospodarcza spółki w szczególności:

1. miała być prowadzona w rejonach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym lub
2. zapewniała wdrożenie nowych rozwiązań technologicznych w gospodarce narodowej, lub
3. umożliwiała sprzedaż towarów i usług na eksport co najmniej w 20% ogólnej wartości sprzedaży.
   
   

O zwolnienie to mogły ubiegać się spółki, w których podmioty zagraniczne obejmowały lub nabywały udziały albo akcje do dnia 31 grudnia 1993 r., przy czym Minister Finansów mógł określić warunki zwolnienia albo z ważnych względów gospodarczych odmówić zwolnienia (art. 23 ust. 2 i 3 powołanej ustawy).

W myśl ust. 6 omawianego artykułu, kwota ulg w podatku dochodowym nie może przekroczyć wartości transakcji nabycia lub objęcia udziałów albo akcji przez podmioty zagraniczne.

Jak wynika z powołanych przepisów, zwolnienie od podatku dochodowego przyznawane decyzją Ministra Finansów, na podstawie art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym, przysługuje podatnikowi do momentu wyczerpania określonego limitu.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu, decyzja o zwolnieniu - jak wskazuje wnioskodawca - nie ogranicza jego zakresu do dochodów z określonych rodzajów działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedmiotowa ulga obejmuje wszelkie podlegające opodatkowaniu dochody spółki, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich zostały osiągnięte – do wysokości limitu. W konsekwencji, omawiane zwolnienie dotyczy wszelkich podlegających opodatkowaniu dochodów wnioskodawcy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 4 ww. ustawy zwalnia się od podatku dochodowego dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
   
   

Z konstrukcji ww. przepisu wynika, iż aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia wymienione w nim warunki należy spełnić łącznie. Jednym z warunków zawartych w przedmiotowym zwolnieniu jest aby spółka uzyskująca dochód m.in. z dywidendy nie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Innymi słowy, aby określony podmiot mógł skorzystać z przedmiotowego zwolnienia zawartego w art. 22 ust. 4 ww. ustawy, należy m.in. ustalić czy w momencie uzyskania dochodu np. z tytułu dywidendy, określony podmiot był zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Ww. ograniczenie dotyczy momentu uzyskania przychodu z tytułu dywidendy, zatem to na ten moment należy ustalić czy uprawniony podlega zwolnieniu od całości swoich dochodów, czy też nie.

Wnioskodawca sam wskazuje, że jest zwolniony z podatku dochodowego od wszystkich swoich dochodów niezależnie od rodzaju bądź źródeł ich uzyskania do wysokości określonego w decyzji limitu. Przy czym wnioskodawca nie wykorzystał jeszcze przysługującego mu na mocy decyzji limitu ulgi w podatku dochodowym. Skoro tak, to dopóki wnioskodawca nie wykorzysta limitu będzie pozostawał zwolniony z podatku dochodowego od całości swoich dochodów. Okoliczność, że wysokość ulgi została określona w decyzji kwotowo nie może zmieniać tego faktu. Zgodnie ze zwolnieniem wynikającym z decyzji będzie ono obowiązywało tak długo, jak długo spółka nie wyczerpie limitu. W tym okresie bezspornym jest, że wnioskodawca pozostanie podmiotem korzystającym ze zwolnienia z opodatkowania od całości swoich dochodów. Inne rozumienie tego zapisu prowadziłoby do oczywistych nadużyć.

Byłoby też sprzeczne z jedną z podstawowych zasad wykładni jaką jest zasada „per non est”. Reguła ta mówi, że nie wolno interpretować tekstów prawnych w taki sposób, aby ich pewne fragmenty okazały się zbędne. Innymi słowy gdyby ustawodawcy chodziło o podmiot, który zawsze jest zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych bez jakichkolwiek ograniczeń co do źródła lub kwot, to w ogóle nie musiałby wprowadzać takiego warunku, jaki zawarł w art. 22 ust. 4 pkt 4 albowiem byłby on zbędny. Podatnik zwolniony bezwarunkowo z opodatkowania wszelkich dochodów bez względu na ich źródła i wysokość nie musiałby spełniać warunków do zwolnienia wynikających z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skoro wszelkie osiągnięte przez niego dochody i tak byłyby z opodatkowania zwolnione na innych podstawach.

W tym stanie rzeczy za bezzasadny należy uznać także argument wnioskodawcy, iż nie korzysta on ze zwolnienia z opodatkowania od całości dochodów, gdyż Minister Finansów w rzeczywistości zarządził zaniechanie podatku, które nie jest tożsame ze zwolnieniem.

Bezspornym jest fakt, że decyzja Ministra Finansów z dnia 22 marca 1996 r. wydana została w oparciu o art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym. Z przepisu tego wynika, że Minister Finansów może w określonych przypadkach zwolnić spółkę od podatku dochodowego. Minister Finansów działając na podstawie tego przepisu zaniechał poboru podatku. Oznacza to, że owo zaniechanie w świetle art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym należy traktować jako formę zwolnienia z tego podatku. Dowodem na powyższe jest treść decyzji z dnia 22 marca 1996 r., przytoczonej przez wnioskodawcę. Wynika z niej, że „postanawia się zwolnić dochody spółki, od których należny podatek dochodowy nie przekroczy równowartości objętych i opłaconych do dnia (…) akcji w kapitale akcyjnym spółki za kwotę (…)”. Rozwiewa to wątpliwości wnioskodawcy, że zaniechanie poboru podatku, na gruncie art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym było formą zwolnienia z podatku.

Błędny jest również argument wnioskodawcy, że zaniechanie poboru podatku nie może być traktowane jako zwolnienie z podatku, gdyż w świetle Ordynacji podatkowej jest formą wygasania zobowiązań podatkowych. Istotnie, z art. 59 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wynika, że zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części na skutek zaniechania poboru. Wnioskodawca przeoczył jednak, że ustawa Ordynacja podatkowa nie obowiązywała w czasie, kiedy uchwalona była ustawa z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym ani kiedy Minister Finansów wydał dla wnioskodawcy decyzję z dnia 22 marca 1996 r. W tamtym okresie obowiązywała ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 z późn. zm.). Zgodnie z jej art. 26 ust. 1 zobowiązanie podatkowe wygasa przez zapłatę podatku, przedawnienie lub umorzenie, a w myśl ust. 2 tego przepisu szczególnymi sposobami zapłaty podatku są potrącenie i przejęcie majątku na własność Skarbu Państwa. Powyższe oznacza, że ustawa o zobowiązaniach podatkowych, do której prawidłowo należało się odwołać w ogóle nie traktowała zaniechania poboru jako formy wygaśnięcia zobowiązania. Rozwiązanie to jest w pełni kompatybilne z treścią art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym i wydaną na jego podstawie decyzją Ministra Finansów, które zastosowaną wobec wnioskodawcy ulgę podatkową traktują jako zwolnienie z podatku. Nie ma więc żadnych wątpliwości, że zaniechanie, na które powołuje się wnioskodawca jest formą zwolnienia z podatku, wbrew temu co wnioskodawca twierdzi. Wynika to zarówno z art. 23 ustawy o spółkach z udziałem zagranicznym jak i z wydanej na jego podstawie decyzji Ministra Finansów z dnia 22 marca 1996 r.

Wnioskodawca wskazuje również, że nie jest w stanie precyzyjnie określić, w którym momencie dojdzie do wykorzystania ulgi podatkowej. Organ podatkowy zauważa, że wnioskodawca nie ma takiego obowiązku. Wnioskodawca winien określić czy na moment wypłaty dywidendy nie dojdzie do wykorzystania limitu, a nie, w którym momencie do tego dojdzie. To zaś wnioskodawca jest w stanie bez wątpienia zrobić, gdyż winien kontrolować stan wykorzystania przez siebie ulgi. Wnioskodawca wszak jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku wykorzystania limitu ulgi ma obowiązek wpłacania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

Podsumowując stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, jeżeli w dniu uzyskania przychodu przez wnioskodawcę z tytułu dywidendy wypłaconej przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której wnioskodawca posiada 100% udziałów, wnioskodawca będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania od wszystkich swoich dochodów na podstawie decyzji Ministra Finansów z uwagi na niewyczerpanie przysługującego mu limitu, to wnioskodawcy nie będzie przysługiwało zwolnienie z opodatkowania przedmiotowej dywidendy na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, iż wnioskodawca nie będzie podmiotem uprawnionym do wydania spółce zależnej oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1f o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 22 ust. 4 pkt 4 przedmiotowej ustawy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.